20 มิถุนายน 2553 23:49 น.
ศุุภนาคราช
อันหนาวเนื้อ สวมเสื้อผ้า น่าจะหาย
หรือสุมไฟ ใส่ฟืน แล้วยืนผิง
อาบน้ำอุ่น อุ่นสบาย ใช้ได้จริง
อย่างออกวิ่ง วิ่งไป ได้อุ่นกาย
มือถูถาก ปากเป่า เอาแขนซุก
หนาวขนลุก ทุกราย ใช้พอหาย
นอนห่มผ้า หน้าหนาว หนาวผ่อนคลาย
แต่หนาวใจ ใครห่มอุ่น ให้หนุนนอน...
17 มิถุนายน 2553 13:15 น.
ศุุภนาคราช
รุ่งอรุณ กรุ่นกลิ่น ดินระอุ
หมอกควันครุ กรุกรุ่น อุ่นเนื้อหนัง
เจ้านกน้อย จ้อยแจ้ว แว่วชวนฟัง
จำจากรัง สั่งลูกลา ออกหากิน
เปรียบมนุษย์ สุดยากจน กังวลหนัก
ไขว่คว้าอยาก จักต้องได้ หมายทรัพย์สิน
เพียงกายา วาจาใจ ไว้หากิน
แม้นต้องบิน ผินพราก จากรวงรัง
ตะวันลับ วับวาว ดาวพราวแสง
ลมหนาวแรง แข่งโบยบิน มิสิ้นหวัง
หากินมื้อ อดมื้อ คือประทัง
ให้ชีพยัง ยั้งอยู่ พอสู้ไป
ตะวันลับ วับวาว ดาวพราวแสง
อ่อนระโหย โรยแรง แห่งความหวัง
กลับสู่บ้าน สานใจ ไร้เกลียดชัง
พลันเหนื่อยจาง พร้อมสร้างฝัน วันต่อไป...
16 มิถุนายน 2553 12:55 น.
ศุุภนาคราช
งามละเอียด ละเมียดละไม ไฉไลพักตร์
พร้อมสมัคร รักเร้า เคล้าหวั่นไหว
ยามเยื้องย่าง เยี่ยงกวางเยื้อง ยวนเยื้องนัยน์
สร้อยสไบ ไสวพริ้ว ลิ่วลอยลม
หลงละเมอ เพ้อฝัน อยู่ในฝัน
นวลนงคราญ หว่านสเน่ห์ เล่ห์คาวขม
สะเทือนจิต สะกิดโสต หมดอารมณ์
เพื่อนฉันก้ม ขย่มปลุก ลุกไปเรียน
14 มิถุนายน 2553 14:22 น.
ศุุภนาคราช
ยืนตีอก ชกลม แล้วถ่มด่า
เทวดา ฟ้าดิน ท่านสิ้นสร่าง
ทำความดี มีให้ ใช่เจือจาง
เลวอำพราง พร่างแพร้ว พริ้งแพรวพราว
ดีก็ทำ นำธรรม ประจำจิต
ชั่วเกินคิด ผิดเกินทำ เกินคำฉาว
ใยท่านแกล้ง ท่านแสร้งสรร ปั้นเรื่องราว
ชีวิตก้าว ร้าวราน ท่านจงใจ
สวรรค์เบี่ยง เลี่ยงมอง ต้องรับโทษ
ฤๅท่านโกรธ เกลียดชัง ช่างปานไหน
ฤๅสุดเดช เขตน้ำตา ท่านอาลัย
ฤๅท่านไร้ นัยย์เนตร สังเกตการณ์
ทิพยอาสน์ รัตน์เฉา ทรงเร่าร้อน
เยื้องกายหย่อน สะท้อนภพ ครบสถาน
น้ำตาทิพย์ ลิบร่วง ห้วงเหนือกาล
ฤทธิ์บรรดาล สะท้านโลก วิโยคยาม
เนรมิต จิตทนง ด้วยทรงโกรธ
กร้าวพิโรธ ลงโทษฑัณฑ์ มันเหยีดหยาม
อันมนุษย์ สุดชั่ว ตัวเลวทราม
มึงถือสา หาความ ข้ามหัวกู
จึงเป่าปาก ลากทวีป พลิกกลีบเมฆ
พายุเสก เขกเขา เอาเท้าถู
แหวกทะเล เทน้ำใส่ ไม่น่าดู
ฟ้าฝนกรู จู่โจม โหมเข้ามา
ยิ้มหัวเราะ เยาะเย้ย เอ้าเหวยเหวย
ใครไม่เคย ได้เชยชม สมน้ำหน้า
มนุษย์โง่ โอหัง หลั่งน้ำตา
ทั่วโลกา น่าสมเพช เวทนา
11 มิถุนายน 2553 14:10 น.
ศุุภนาคราช
นั่งหน้าจอ รอจบข่าว เฝ้าดูบอล
มีป๊อปคอร์น อ่อนเค็ม อยู่เต็มถัง
มีเป๊ปซี่ ลิ้นจี่อบ ครบเต็มลัง
หมดตั้งแต่ นั่งฟัง ข่าวกลางคืน
พอบอลมา หน้าเหี่ยว เปลี่ยวกระเพราะ
น้ำย่อยเซาะ เลาะลาม ทนห้ามฝืน
บอลก็มันส์ ฉันเกือบตาย น้ำลายกลืน
พอให้ลื่น ชื่นกระเพราะ ช่างเหมาะกัน
อยากย้ำเตือน เพื่อนผอง แลน้องพี่
ถ้าบอลมี พี่เชียร์ได้ ดั่งใจฝัน
แต่ชิวหา ลารส อดวายพลัน
ชีพชีวัน ท่านลมหมด อดเชียร์บอล
หน้าส่วนตัว
2320
