26 ธันวาคม 2553 01:14 น.
ศุุภนาคราช
ทะเลครวญหวนคลื่นกระทบฝั่ง
สาดซู่ซ่าเบาบางช่างโหวงเหวง
บรรยากาศรอบกายคล้ายวังเวง
แว่วยินเสียงบรรเลงเพลงใบไม้
เมื่อลมโชยโพยพัดสัมผัสร่าง
ยังสู่ความอ้างว้างหวั่นไหว
ส่งสายตาสู่ขอบฟ้าแสนไกล
โอ้เหว่ว้าเดียวดายดวงใจหวิว...
13 ธันวาคม 2553 23:46 น.
ศุุภนาคราช
ร้อยคนรักร้อยลวงเล่ห์สิเน่หา ร้อยมารยาร้อยคำลวงห้วงหลงไหล
ร้อยเรื่องช้ำร้อยน้ำตาร้อยอาลัย ร้อยหัวใจร้อยไอรักร้อยพักพิง
ร้อยใดใดในหล้าแผ่นฟ้ากว้าง ร้อยหนทางให้ย่างเดินเหินห่างยิ่ง
ร้อยมิจฉาร้อยวาจามาแนบอิง ร้อยประวิงร้อยประทังยังชีวา
ร้อยห้วงกาลเวลามาบรรจบ ร้อยเคารพร้อยชาติร้อยศาสนา
ร้อยแก้วร้อยกรองท่องภาวนา ร้อยวงศาร้อยบิดาร้อยมาตุเรศ
ร้อยชิวหาคราได้ชิมช่างปริ่มรส ร้อยหิวหาคราอดย่อมซดเศษ
ร้อยความรู้คู่ธรรมนำประเทศ ร้อยเขตร้อยคามร้อยถามไถ่
ร้อยไปไหนมาไหนอย่างไรบ้าง ร้อยอ้างว้างหวาดหวั่นพาลหวิวไหว
ร้อยคนโน้นคนนี้หรือมีใคร ร้อยใสร้อยซื่อหรือเกินเดา
ร้อยพ่อพันแม่แค่แตกต่าง อาจถูกบ้างผิดบ้างนั้นช่างเขา
ร้อยเลวชั่วทิ้งไปอย่าได้เอา เก็บสิ่งดีที่แบบเขาเอามาทำ
1 ธันวาคม 2553 22:32 น.
ศุุภนาคราช
วันนี้วันเกิดใครฉันไม่รู้
เท่าที่ดูฉันไม่ได้มีความหมาย
มีคนอื่นอีกร้อยพันนั้นมากมาย
แล้วทำไมต้องมาคิดเรื่องของเธอ
คนเราเมื่อมีค่าเวลาหนึ่ง
ใครคนนั้นย่อมคิดถึงอยู่เสมอ
เมื่อหายห่างร้างไปอยากได้เจอ
เฝ้าเพ้อเฝ้าครวญช่างป่วนใจ
แต่เมื่อเวลานี้ไม่มีค่า
ต่อให้ร้อยเล่ห์มารยาที่หาได้
ก็ไม่อาจฉุดรั้งให้ชั่งใจ
ว่าใครคนนี้ดีต่อเธอ
เวลาเปลี่ยนใจคนย่อมวนเปลี่ยน
ใจเธอเวียนเปลี่ยนไปได้เสมอ
ยิ่งไกลห่างยิ่งห่างไกลไร้ทางเจอ
สุขสันต์วันเกิดนะเธอ...คนหลงลืม
หน้าส่วนตัว
2880
