16 มิถุนายน 2553 12:55 น.
ศุุภนาคราช
งามละเอียด ละเมียดละไม ไฉไลพักตร์
พร้อมสมัคร รักเร้า เคล้าหวั่นไหว
ยามเยื้องย่าง เยี่ยงกวางเยื้อง ยวนเยื้องนัยน์
สร้อยสไบ ไสวพริ้ว ลิ่วลอยลม
หลงละเมอ เพ้อฝัน อยู่ในฝัน
นวลนงคราญ หว่านสเน่ห์ เล่ห์คาวขม
สะเทือนจิต สะกิดโสต หมดอารมณ์
เพื่อนฉันก้ม ขย่มปลุก ลุกไปเรียน
14 มิถุนายน 2553 14:22 น.
ศุุภนาคราช
ยืนตีอก ชกลม แล้วถ่มด่า
เทวดา ฟ้าดิน ท่านสิ้นสร่าง
ทำความดี มีให้ ใช่เจือจาง
เลวอำพราง พร่างแพร้ว พริ้งแพรวพราว
ดีก็ทำ นำธรรม ประจำจิต
ชั่วเกินคิด ผิดเกินทำ เกินคำฉาว
ใยท่านแกล้ง ท่านแสร้งสรร ปั้นเรื่องราว
ชีวิตก้าว ร้าวราน ท่านจงใจ
สวรรค์เบี่ยง เลี่ยงมอง ต้องรับโทษ
ฤๅท่านโกรธ เกลียดชัง ช่างปานไหน
ฤๅสุดเดช เขตน้ำตา ท่านอาลัย
ฤๅท่านไร้ นัยย์เนตร สังเกตการณ์
ทิพยอาสน์ รัตน์เฉา ทรงเร่าร้อน
เยื้องกายหย่อน สะท้อนภพ ครบสถาน
น้ำตาทิพย์ ลิบร่วง ห้วงเหนือกาล
ฤทธิ์บรรดาล สะท้านโลก วิโยคยาม
เนรมิต จิตทนง ด้วยทรงโกรธ
กร้าวพิโรธ ลงโทษฑัณฑ์ มันเหยีดหยาม
อันมนุษย์ สุดชั่ว ตัวเลวทราม
มึงถือสา หาความ ข้ามหัวกู
จึงเป่าปาก ลากทวีป พลิกกลีบเมฆ
พายุเสก เขกเขา เอาเท้าถู
แหวกทะเล เทน้ำใส่ ไม่น่าดู
ฟ้าฝนกรู จู่โจม โหมเข้ามา
ยิ้มหัวเราะ เยาะเย้ย เอ้าเหวยเหวย
ใครไม่เคย ได้เชยชม สมน้ำหน้า
มนุษย์โง่ โอหัง หลั่งน้ำตา
ทั่วโลกา น่าสมเพช เวทนา
11 มิถุนายน 2553 14:10 น.
ศุุภนาคราช
นั่งหน้าจอ รอจบข่าว เฝ้าดูบอล
มีป๊อปคอร์น อ่อนเค็ม อยู่เต็มถัง
มีเป๊ปซี่ ลิ้นจี่อบ ครบเต็มลัง
หมดตั้งแต่ นั่งฟัง ข่าวกลางคืน
พอบอลมา หน้าเหี่ยว เปลี่ยวกระเพราะ
น้ำย่อยเซาะ เลาะลาม ทนห้ามฝืน
บอลก็มันส์ ฉันเกือบตาย น้ำลายกลืน
พอให้ลื่น ชื่นกระเพราะ ช่างเหมาะกัน
อยากย้ำเตือน เพื่อนผอง แลน้องพี่
ถ้าบอลมี พี่เชียร์ได้ ดั่งใจฝัน
แต่ชิวหา ลารส อดวายพลัน
ชีพชีวัน ท่านลมหมด อดเชียร์บอล
11 มิถุนายน 2553 01:56 น.
ศุุภนาคราช
คำว่าครูนั้นมีค่าคณานับ
ศิษย์ยอมรับว่าครูผู้ยิ่งใหญ่
ในดวงจิตศิษย์นอบนพเคารบไว้
เหนือเศียรเกล้าเราร่วมใจใคร่บูชา
ครูผู้ให้มีน้ำใจเสียสละ
เป็นดั่งพระสั่งสอนศิษย์คิดสรรหา
ให้ศิษย์เป็นคนดีมีวิชา
และเชิดหน้าชูตาวงศ์ตระกูล
ครูแสนเหนื่อยเมื่อยล้าต้องมาสอน
ยามพักผ่อนเพียงนิดน้อยต้องพลอยสูญ
แม้เหนื่อยยากตรากตรำคอยค้ำคูณ
หวังเพิ่มพูนวิชาพร้อมน้อมความดี
เมื่อศิษย์ดีมีเก่งด้วยช่วยให้สุข
ประชาชาตินิราศทุกข์เป็นสุขศรี
ขอยอกรกราบคุณครูผู้อารี
สร้างศิษย์ดีช่วยให้ไทยเจริญ
10 มิถุนายน 2553 15:45 น.
ศุุภนาคราช
หยาดฝนโปรย ลมโพยพัด สะบัดสาด
สิ่งประหลาด ขาดแรง แกว่งไหวไหว
ลอยละลิ่ว ปลิวลม ล้มลงไป
ขั้วหัวใจ ไหวหวั่น แทบขาดรอน
พายุซ้ำ กระหน่ำซัด ฟ้าฟาดเปรี้ยง
บ้างดายเดี้ยง เสียงระงม บ่มจิตหลอน
พร่ำเสียงอ่อน วอนฟ้าลม พนมกร
โปรดจงผ่อน หย่อนหยุด สมุทรปรวน
หน้าส่วนตัว
1893
