3 พฤศจิกายน 2553 14:00 น.
ศุุภนาคราช
ใครครวญชวนนุ่มเนื้อ นวลกาย หอมเอย
มาสู่อิงอกชาย ห่มให้
โปรดนวลอย่าทานไหว หนาวซ่าน ถึงทรวง
กาลก่อนท่านว่าไว้ ห่มเนื้อ หนาวหาย...
18 ตุลาคม 2553 13:03 น.
ศุุภนาคราช
แม้ไม่มีผ้าห่มนุ่มให้คลุมอุ่น
แม้ไม่มีหมอนนุ่มหนุนอย่างคุณขอ
หรือแม้เพียงเตียงตั่งอย่างที่รอ
ทั้งห้องหอให้หาไว้ไม่ได้มา
แต่เมื่อใดไร้ไออุ่นคุณเหน็บหนาว
หรือปวดร้าวเศร้าใจให้มาหา
ผมยังมีอกอุ่นอุ่นให้คุณมา
ซบรักษาใส่ยารักอย่างภักดี
26 มิถุนายน 2553 14:07 น.
ศุุภนาคราช
แล้วสอนว่า อย่าไว้ ใจมนูษย์
มันแสนสุด ลึกล้ำ เหลือกำหนด
บทบาททอง ของกวี ที่จารจด
สื่อว่าคด ที่สุดใน น้ำใจคน
แม้นเถาวัลย์ เกี่ยวพัน นั้นลดเลี้ยว
ท่านว่ายัง ไม่คดเคี้ยว เที่ยวฉงน
เพราะที่ว่า น่าห่วง ลวงหลงกล
คือใจคน คดแคบ แสนแสบเคือง ๚๛
24 มิถุนายน 2553 22:00 น.
ศุุภนาคราช
ตะวันลับ ลับตา ฟ้าสลัว
เกิดเงามัว มัวเมา เร้ากระษัย
ใยต้องดื่ม ดื่มเมา ไม่เข้าใจ
หรือว่าใคร ใครบังคับ จับกรอกกลืน
สังขารขันธ์ เที่ยงฤๅ ก็หาไม่
แล้วเหตุใด ใฝ่ปอง จ้องจะฝืน
แม้ดึกค่ำ ย้ำริน กินทั้งคืน
ลูกสะอื้น เมียสลด พ่อซดเพลิน
หลุมที่หนึ่ง โฮลอินวัน ดันไม่เข้า หลุมที่สอง ยังหวังเฝ้า เอาโบกี้ หลุมที่สาม พัตต์พาร์ น่าจะดี หลุมที่สี่ มีเบอร์ดี้ คงดีใจ หลุมที่ห้า ว่าไป ใจฉันเหนื่อย หลุมที่หก เริ่มเอื่อยเฉื่อย น่าสงสัย หลุดที่เจ็ด เสร็จแน่ แหมชิพไกล หลุมที่แปด ตกน้ำไป แต่ใครงม หลุมที่เก้า เข้าตำรา หน้าละเหี่ย หลุมที่สิบ ต้องจิบเบียร์ เพลียขื่นขม หลุมสิบหนึ่ง ถึงบังเกอร์ เพ้อระทม หลุมสิบสอง ยังต้องก้ม ไปดมยา หลุมสิบสาม ตามไป ไม่เห็นลูก หลุมสิบสี่ ตีไม่ถูก ดันถูกขา หลุมสิบห้า จะว่าไป ก็ไม่พาร์ หลุมสิบหก ตกพงหญ้า จะบ้าตาย หลุมสิบเจ็ด เกือบสำเร็จ ตามเคล็ดลับ หลุมสิบแปด แทบลมจับ ดับสลาย นึกขึ้นได้ ไม้หยิบมา ฉันตาลาย ด้ามชี้ใต้ ปลายชี้ฟ้า บ้าแล้วเรา
หน้าส่วนตัว
1213
