13 กุมภาพันธ์ 2555 23:36 น.
ศุุภนาคราช
หยดน้ำตาล ในจานรองแก้ว
สิ้นเสียแล้ว สูญสิ้นความหวาน
ไม่ใช่เพราะ เปลี่ยนจากน้ำตาล
แต่เขานั้น ไม่เคยเชยชิม
บอกว่าหวาน แม้น้ำตาลขม
ออกปากชม เมื่อได้ลองลิ้ม
ปนกาแฟ เป็นฟองเกือบปริ่ม
เขาเองยิ้ม ถูกใจกาแฟ
หยดน้ำตาล แทบหลั่งน้ำตา
เหมือนสิ้นค่า สิ้นแล้วแน่แท้
ไร้ความหมาย ใครจะตอแย
น้ำตาลแม้ ก็หมดหวานไป
แต่จริงแล้ว หนอหยดน้ำตาล
เจ้ายังหวาน ไม่ว่าวันไหน
ความหอมหวาน มิผ่านหายไป
เพียงแต่ใคร จะได้รับรู้
มีเจ้ามด เฝ้าหยดน้ำตาล
ที่ในจาน รองแก้วมีอยู่
แอบเฝ้ามอง และลองชิมดู
โอ้จึงรู้ ว่าหวานปานใด
กว่าจะว่าย ได้ผ่านจานรอง
ตกน้ำนอง ที่ยังขังไว้
แก้วก็ร้อน ช้อนก็คนไป
สุดสั่นไหว ว่ายอยู่ในจาน
เมื่อสิ้นสุด พลังแห่งหวัง
มดพลาดพลั้ง ถึงอวสาน
จดจำไว้ ให้เป็นตำนาน
หยดน้ำตาล ยังหวานในใจ
17 เมษายน 2554 15:59 น.
ศุุภนาคราช
หากเปรียบตัวฉันเหมือนบทกวี
ไม่อาจเทียบวจีมธุรสคำหวาน
ยังจับเจ่าเศร้าโศก ณ โลกวาน
ย้ำจำนรรค์ว่าจดจำเพียงช้ำใจ
แม้หากเปรียบตัวฉันดั่งเสียงดนตรี
เทียบเท่าวงมโหรีบรรเลงไห้
ร่ำร้องโอดครวญสลดหดหู่ใจ
เหี่ยวเฉาดุจแมกไม้ใกล้ตายลง
หรืออาจเปรียบฉันเฉกเช่นเป็นสายลม
คงพัดโพยเพียงระทม ณ ทางหลง
ทุกที่ทางย่างกรายต้องวายปลง
แรงพัดส่งหมดลงหายมลายเลือน...
5 เมษายน 2554 21:42 น.
ศุุภนาคราช
ละอองหนาวพราวพร่างตามทางฝน
อวลระคนอาบไอในคืนหนาว
สัมผัสซ้ำเรือนร่างน้ำค้างพราว
ยิ่งย้ำหนาวในคืนจำฝืนทน
ผืนผ้าห่มโอบคลุมกระชุ่มอุ่น
ไอละมุนกรุ่นกายนั้นได้ผล
หนาวเริ่มเลือนลางหายในบัดดล
เพียงเจือปนอยู่บ้างก็ครั้งคราว
แต่ใจนี้หนาวเหน็บเจ็บแปลบแปลบ
หนาวทรวงแสบแทรกกรายซ่านใจหนาว
อยากลืมนักรักลวงทอดช่วงยาว
ฤๅใจหนาวไร้ใดห่มต้องตรมตรอม...
24 มีนาคม 2554 01:19 น.
ศุุภนาคราช
เสียงระงมบ่มจิตชีวิตหลอน
ยามจะนอนหลับไหลเกือบได้ที่
สะดุ้งผลึงดึงดิ้นบ้าสิ้นดี
ใครกันนี่ส่งเสียงยามเที่ยงคืน
สะกดใจไม่อยู่คงรู้เรื่อง
ในใจช่างขุ่นเคืองแต่เนื่องฝืน
โอ้คืนนี้เขายีย่ำสุดกล้ำกลืน
เสียงวิ่งครืนที่พื้นคุ้ยลากกรุยกราย
ห้องข้างบนคนหรือผีที่มีอยู่
คงต้องขึ้นไปดูเผื่อรู้ได้
เปิดประตูเห็นลางลางหลังไวไว
แทบเงิบหงายไร้คนผี นี่น้องแมว !!! -.-"
18 มกราคม 2554 12:10 น.
ศุุภนาคราช
ฝีมือการอ่านกลอนยังอ่อนนัก
ควรรู้จักวรรคตอนอันอ่อนหวาน
บทสะอาดบาทสรวยด้วยต้องการ
สัมผัสกันในนอกบางซอกคำ
ยามบรรเลงเพลงกลอนย้อนขานขับ
ต้องลงเสียงเรียงรับสดับด่ำ
ห้ามดูถูกผู้ฟังทุกครั้งจำ
ชวนให้ย้ำคำขลังครั้งยินยล
กระดกลิ้นดิ้นวนชนเพดาน
เพื่อเสียงอ่านออกโอษฐ์ประโยชน์ผล
เรือย้ำกล้ำคำจริงลิงผ่อนปรน
เศร้าสุขล้นดลเสียงเยี่ยงขาดใจ
รายละเอียดปลีกย่อยค่อยค่อยฝึก
จากเล็กน้อยทยอยลึกฝึกให้ไหว
ทุกค่ำเช้าเฝ้าร่ำย้ำเรื่อยไป
แม้เนิ่นนานปานไหนย่อมได้มา...
หน้าส่วนตัว
2571
