28 กุมภาพันธ์ 2550 12:50 น.
ศุภศรา
วันหนึ่งเจ้านกน้อย
อยากบินลอยล่องนภา
จึงลอบหนีแม่มา
แสวงหาผจญภัย
อยากบินบนฟ้ากว้าง
จึงหลงทางกลางป่าใหญ่
ผลัดถิ่นมาแสนไกล
ด้วยสิ้นไร้แรงเผชิญ
บาดเจ็บจากการพราก
แสนลำบากต้องหกเหิน
มันเหนื่อยล้าเหลือเกิน
บนทางร้างช่างระทม
ปีกช้ำบินไม่ไหว
ด้วยสิ้นไร้แรงโต้ลม
โอ้นกเจ้าอกตรม
นอนแน่นิ่งกลางพงพี
พรุ่งนี้หรือสักวัน
นกตัวนั้นจะเปรมปรีดิ์
บินได้อย่างเสรี
ด้วยศักดิ์ศรีแห่งศรัทธา
เรียนรู้สิ่งที่เห็น
เก็บซ่อนเร้นความอ่อนล้า
เข้มแข็งได้สักครา
จนปีกกล้าบินกลับรัง
3 กรกฎาคม 2549 15:29 น.
ศุภศรา
ไม่ใช่เพราะฉันไม่สนใจเธอ
ไม่ใช่เพราะเจอคนที่ใช่
ไม่ใช่เพราะฉันโลเลเกินไป
ไม่ใช่เพราะใครแต่เป็นเพราะเธอ
เพราะเธอเป็นคนของเขา
เพราะเราคงต้องมีแต่เก้อ
เพราะฉันทนไม่ได้ที่ต้องขาดเธอ
เพราะฉะนั้นเราก็อย่าได้เจอกันอีกเลย
22 กันยายน 2548 17:15 น.
ศุภศรา
ได้แต่มองมุมนี้มานานเนิน
คงคิดได้ไม่เกินก้าวไปหา
คงได้แต่นับวันรอเวลา
วันที่ฉันมีค่าสายตาเธอ
รู้ว่าเป็นได้แค่คนแอบมอง
คงไม่ได้ครอบครองจองใจเม้อ
ฉันคงได้แต่เศร้าแต่แอบเพ้อ
ฉันคงเก้อมองเธอเพียงผู้เดียว
22/09/2005
22 กันยายน 2548 16:52 น.
ศุภศรา
รอแต่เธอเพ้อรำพันเพราะฝันถึง
รอแต่เธอฉันจึงคนึงหา
รอแต่เธอทุกวันทุกเวลา
รอแต่เธอจะเห็นค่าว่ารักจริง
ได้แต่รอรอไปด้วยความหวัง
ได้แต่รอรอกำลังความรักยิ่ง
ได้แต่รอรอเธอจะรักจริง
ได้แต่รอทุกสิ่งที่จริงใจ
ชีวิตนี้คงได้ได้แต่รอ
ชีวิตนี้คงร้องขออีกไม่ได้
ชีวิตนี้คงต้องรออีกเท่าไร
ชีวิตนี้คงจะได้ได้แต่รอ
22/09/2005
21 กันยายน 2548 16:40 น.
ศุภศรา
ความรักเราเคยสวยงามบนท้องฟ้า
ดวงดารายังหวานมิปานได้
แต่วันนี้วิมารรักเราล่มไป
อยากสดใสแต่รับไม่ไหวเลยจริงๆ
คนควงใหม่ใช่ใครคือเพื่อนฉัน
หากประจันเขานั้นแสนเพลิดพริ้ง
ต้องยอมรับว่าสมกันเสียจริงๆ
ฉันเลยต้องถูกทิ้งกินน้ำตา
เพื่อนหนอเพื่อนจากความรักกลายเป็นเกลียด
ไม่อยากเฉียดเข้าใกล้เดินไปหา
เพื่อนจ๋าเพื่อนต่อจากนี้ฉันสัญญา
จะไม่มากวนสายตาของพวกเธอเลย
แม้เธอเป็นคนแรกที่ฉันรัก
แต่อกหักเสียแล้วหัวใจเอ่ย
ขอได้ไหมเธออย่ามาพร้อมกันเลย
ที่ทำเฉยรู้ไหมมันปวดใจ
หน้าส่วนตัว
1774
