18 กุมภาพันธ์ 2556 19:06 น.
ศิวสิโรมณิ
แรงบันดาลใจมันคือสิ่งใดหนอ
รอแล้วรอไม่เห็นพบอยู่หนไหน
สอดสายตาทอดยาวไปแสนไกล
มีแต่ใบไม้ไหวกลางสายลม
หัวว่างเปล่าเคาะดังเสียงก๊องแก๊ง
ถ้อยอักษรแลทื่อแข็งน่าขื่นขม
อยากแต่งกลอนอันไพเราะให้ดูชม
นิ้วม้วนผมเคาะดินสอตาเหม่อคอย
กระดาษว่างมีแต่จุดคาร์บอนแท่ง
เป็นแห่งแห่งประกายคิดดูเสื่อมถอย
หัวด้านศิลป์จากรอยหยักเริ่มไร้รอย
ถอนใจเฮือกเฮือกเฮือกพลอยเหนื่อยใจจัง
นี่นี่คุณ! โปรดช่วยจุดประกายฝัน
ปลดหัวใจให้หลุดพลันจากคุกขัง
ให้ความคิดไหลลื่นดังเขื่อนพัง
เพื่อรังสรรค์งานสร้างสรรค์ให้ชื่นใจ
Monday 6.07 p.m., February 18, 2013
หน้าส่วนตัว
4517
