dissolved in tears drowning into fear of losing you that are so dear please looking at me... just mere...
เธออาจเป็นเพียงแค่ภาพในฝัน ที่หากพลันตื่นขึ้นจะสลาย ยิ่งหลับพริ้มให้แจ่มชัดยิ่งกลับคลาย ภาพเปลี่ยนกลายจางหายดุจมายา เธออาจเป็นเพียงแค่เงาสาดส่อง แสงลอดล่องก็เห็นชัดเป็นหนักหนา หากนั่นเพียงเสพได้แค่นัยน์ตา เมื่อไขว่คว้ากลับว่างเปล่าไล่ตามเงา เธออาจเป็นเพียงแค่กลุ่มควันหมอก ที่ลวงหลอกเสมือนจริงในยามเหงา มือสัมผัสได้แค่เพียงบางเบา หลงมัวเมาลมโชยแผ่วลอยลับไป หากชะตาลิขิตให้เคียงคู่ ไม่ว่าเธอคงอยู่ ณ แห่งไหน หรือช่วงห้วงแห่งกาลเวลาใด ฉันมั่นใจฝันควันเงาก็เป็นจริง... วันเสาร์ที่ 26 พฤษภาคม 2555, 4.55 p.m.
ใจเราหาใช่มีไว้เพื่อเหยียบย่ำ ให้เธอทำจนช้ำซ้ำจนหมอง หมั่นทำร้ายไม่ใส่ใจไม่แลมอง มือทั้งสองคอยผลักไสไล่ส่งกัน ฉันก็คนมีหัวใจใช่หุ่นยนต์ หากไม่รักไม่สนจะเลิกฝัน ไม่ให้เสียค่าเวลาและคืนวัน ถ้าเธอเพียงแค่เป็นควันไม่เป็นจริง... วันพฤหัสบดีที่ 24 พฤษภาคม 2555, 6.23 p.m.
บางครั้งตาเธอสบลึกแว่วแววหวาน บางครั้งควานหาแววรักกลับเมินเฉย บางครั้งเศร้าและเงียบเหงากลับช้อนเชย บางครั้งเลยเธอบ่ายเบี่ยงคอยเลี่ยงกัน เธอทำเหมือนอยากเข้าใกล้แต่ถอยห่าง เธอบอกว่างดุจให้ไปแต่เบือนหัน เธอทำเหมือนอยากจะรักแต่สร้างกัน เธอช่วยโปรดบอกกับฉันทำอย่างไร อยากจะถาม กับเธอ ให้รู้ราว อยากจะสาวความรู้สึกให้หมดไหม้ อยากจะหยั่งให้ลึกถึงในใจ ว่าตัวฉัน... เป็นอะไร... สำหรับเธอ....
แค่คำแรกเพียงคำเดียวออกจากปาก ใจดุจหัตถ์บิดกระชากและทืบถม เสี้ยวปีติที่พบเธอกลับทุกตรม ข่มความขมที่แผ่ซ่านไปทั้งใจ ต้องทำเป็นไม่รู้ไม่แลเห็น แสร้งเอ่ยทักเหมือนเคยเป็นอย่างสดใส ทั้งน้ำตาหลั่งเป็นสายอยู่ภายใน ฝืนรีบไปให้พ้นหน้า... กลัวรำคาญ...วันเกิดเหตุ วันพุธที่ 2 พฤษภาคม 2555 ที่ห้องสมุดชั้น 4
Wednesday 5.27 p.m., May 16, 2012
หน้าส่วนตัว
2033
