8 มกราคม 2551 18:23 น.
ศิวศักติ
...แรงร้อนโรยลมแล้ง
ระบัดแห้งระแหงโหย
แรงรักปักอกโอย
สะบัดโบยสวาทหวาม
...ปรอยฝนพรมพรายพร่ำ
ปรายโปรยพรำคร่ำฟ้าคราม
อาบอิ่มลิ้มรสฉ่ำ
กำเริบหวานกำซ่านทรวง
...ฝนปรายคลายร้อนรุ่ม
ชุ่มเมืองแมนฉ่ำแดนสรวง
แรงรักหนักใจหน่วง
ถ่วงใจช้ำย่ำใจราน
8 มกราคม 2551 18:01 น.
ศิวศักติ
ฟังวอนว่า..ใจนารี..นี้สุดหยั่ง
น้ำ..ฟ้า..ฝั่ง..เกินหยั่งได้ ไปทั้งผอง
ใครหยั่งใคร..หรือหยั่งได้..ดั่งใจปอง
เพียงใจสอง..ใจชายหญิง..เอื้ออิงกัน
เพียงอย่าหวัง..ว่าจะหยั่ง..ให้ลึกสุด
เพียงพบจุด..ที่เกื้อกูล..หนุนนำฝัน
ใจสองใจ..เคียงข้างไป..ใจเดียวกัน
ใจหญิงชาย..ใจเดียวกัน..ประสานใจ
8 มกราคม 2551 17:45 น.
ศิวศักติ
ผ่านมาแล้ว..เลยไป..ไม่ให้รัก
เพียงหยุดพัก..ให้ชมชื่น..เพื่อขื่นขม
ผ่านมาแล้ว..เลยไป..ให้ใจระทม
เหลือจะข่ม..ใจเศร้า..ร้าวใจราน
จะรักนี้..รักไหน..ก็รักนัก
แม้นมิได้..เคียงรัก..สมัครสมาน
จะร้อยรัด..ใจไว้..ให้เนาว์นาน
แม้ร้าวราน..หรือหวานชื่น..ไม่คืนคลาย
7 มกราคม 2551 10:58 น.
ศิวศักติ
...บนเส้นทาง...แสนไกล...สุดปลายฟ้า
โบยบินมา...แสนไกล...สุดปลายฝัน
ดวงวิญญาณ...ล่องลอยไกล...ไร้ผูกพัน
สกุณา...แห่งสรวงสวรรค์...ที่ฉันเป็น
...อิสระ...บริสุทธิ์...สะอาด...สว่าง..สงบ
เกิดเพี่อพบ...จบแล้วพราก...จากที่เห็น
โลกละคร...ซ้ำวงจร...ย้อนรอยเป็น
เหมือนอย่างเช่น...เคยเป็นมา...พาเป็นไป
โบยบินไป...ด้วยปีกบาง...แห่งนางฟ้า
ไม่นำพา...ยึดผูกพัน...ฝันรักใคร่
เกิดมาแล้ว...เพียงร่างกาย...สลายไป
เปลี่ยนร่างใหม่...ดวงวิญญาณ...ดวงเดียวเดิม
วนเวียนว่าย...กายกำเนิด...เกิดแล้วดับ
รอยประทับ...เพรงบุญกรรม...ย้ำรอยเพิ่ม
พรหม..ไม่ได้ลิขิต...ใคร..ไม่ซ้ำเติม
ซ้ำรอยเดิม...ตามบุญทำ...กรรมแต่งมา
ด้วยกุญแจ...ขุมทรัพย์...แห่งชีวิต
รู้ควรคิด...ชีวิตตน...คนล้ำค่า
เลือกมีได้...เลือกเป็นได้...ใจเจตนา
สร้างคุณค่า...พาตัวตน...พ้นทางภัย
สะอาด...สว่าง...สงบ...นี้ที่เลีอกแล้ว
เป็นจอมแก้ว...ลักษณ์ศรุต...พิสุทธิ์ใส
เป็นทรัพย์สรวง...อนันต์ค่า...อจินไตย
สงบงาม...สว่างใส...ไปนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
659
