27 กันยายน 2552 17:25 น.

ประติมากรรมบนความสำเร็จ

ศิลากันกนก

สักวา  คลื่นโหม  ถาโถมหิน
กร่อนเปราะบิ่น  ตามแรง  แห่งนำไหล
เกิดรูปศิลป์  งามสง่า  กว่าสิ่งใด
ฉันก็ใฝ่  เป็นตาม    เช่นอย่างนั้น
  
ฉันจะสร้าง  ประติมากรรม  บนอุปสรรค
แม้ว่า  จะเหนื่อยหนัก  เกิดอดกลั้น
จะลำบาก  ยากเย็น  เพียงไรกัน 
ถ้ามีฝัน  ก้ไม่หนัก  สักนิดเอย 
         

             กลอนสักวาครับ				
27 กันยายน 2552 13:35 น.

ในห่วงแห่งหัวใจคนไร้ค่า(อวสานบท)

ศิลากันกนก

จะยื้อยุด  ฉุดแย่ง  ก็ใช่เรื่อง
เขาคงจะ  ขุ่นเคือง  ออกปากว่า
คนรอบข้าง  ก็จะพร่ำ  คำนินทา
คนอะไร  ช่างกล้า  หน้าไม่อาย
กาเม  สุมิจฉา  จาราฯ
ศีลห้า  ข้อสาม  ก็ท่องได้
มันผิด  รู้ว่าผิด  อยู่แก่ใจ
แล้วทำไม  ยังชั่ว  มัวดื้อทน
เพราะสติ  หลงเพ้อ  ละเมอฝัน
ว่าสักวัน  เขาคง  จะมาสน
หวังให้เขา  รักฉัน  อีกสักคน
ยอมจำนน  ต่อรัก  ดูสักครา
ถ้าไม่รัก  ก็ให้แจ้ง  แถลงชี้
หยุดเสแสร้ง  แกล้งดี  ทีเถิดหนา
ไม่ได้รัก  ขอให้จง  จำนรรจา
พูดออกมา  อย่าปิดบัง  ต่อฉันเลย				
27 กันยายน 2552 13:28 น.

ในห้วงแห่งหัวใจคนไร้ค่า( ปฐมบท)

ศิลากันกนก

เพลิงรักร้อน  สุมทรวง  สุดร้าวรวด
แสนเจ็บปวด  ในใจ  ดังไฟเผา
แอบรักแฟน  คนอื่น  โถตัวเรา
มีแต่เศร้า  รันทดท้อ  หนอชีวิต
ก็รักจิง  จากใจ  ใช่เสแสร้ง
จึงแสดง  ออกไป  ใช่จริต
รักเกิดจาก  หัวใจ  ไตร่ตรองคิด
รู้ว่าผิด  ไร้สิทธ์  จะจับจอง
ใช้สมอง  ส่วนคิด  พินิจแน่
เขาคงไม่  เผื่อแผ่  ใจเป็นสอง
รู้ว่าชั่ว  ทำตัวผิด  รีตครรลอง
ได้เพียงมอง  เห็นเขาชื่น  รื่นชีวี
ในห้วงแห้ง  หัวใจ  ส่วนในลึก
มันรู้สึกเจ็บแปลบแสบเหลือที่
เพราะเรามา  หลังเขา  เศร้าฤดี
สุดโศกี  ทวีหมอง  นองน้ำตา
                               (ติมตามอ่านต่อด้วยนะครับ)				
27 กันยายน 2552 02:16 น.

(( หน้าฝนปีนี้ ....ไม่มีเธอ ))

ศิลากันกนก


ต้นไม้  ไหวโอน  โยนต้น
หน้าฝน  ทุกสิ่ง  สดใส
อากาศ  เยือกเย็น  เป็นใจ
หวิวไหว  ตามห้วง  อารมณ์
รักแรก  เร้าร้อน  ตอนรัก
บ่มฟัก  รสรัก  สุขสม
ธรรมชาติ  ช่วงนี้  น่าชม
กลืนกลม  ลมเคล้า  เหงาคลาย
มีเธอ  ในใจ  ใกล้ชิด
เนาแนบ  สนิท  หนาวหาย
กอดเจ้า  เข้าชิด  ติดกาย
ลืมความ  วุ่นวาย  บัดดล
ซาบซึ้ง  ซาบซ่าน  แสนสุข
ไร้ทุกข์  เหงาคลาย  หายหม่น
รสรัก  รุนแรง  แฝงกล
หน้าฝน  ทุกปี  มีเธอ


ปีนี้  ย่างเข้า  เดือนหก
ฝนตก  ทุกวัน  เสมอ
ตัวฉัน  แสนเศร้า  พร่ำเพ้อ
น้ำตา  ไหลเอ่อ  ท่วมใจ
เมื่อเธอ  จากฉัน  วันนั้น
สัมพันธ์  อันเคย  ชิดใกล้
ก็พลัน  มลาย  หายไป
อุ่นไอ  เคยได้  ไม่มี
เหงา..หนาว  ไร้รัก  ให้อุ่น
ว้าวุ่น  จิตใจ  เหลือที่
เมื่อก่อน  หน้าฝน  ทุกปี
เรานี้  มีรัก  ให้กัน
ฟ้าร้อง  ก้องกึก  พฤษไหว
หัวใจ  เคยแกร่ง  ไหวหวั่น
คงเป็น  เช่นนี้  ทุกวัน
เพราะฉัน  ขาดเธอ  ปลอบใจ
ปีนี้  หน้าฝน  ทนทุกข์
หาสุข  จะมี  ที่ไหน
ขอถาม  คนที่  หนีไป
เธอหนาว  บ้างไหม  คนดี....				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟศิลากันกนก
Lovings  ศิลากันกนก เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟศิลากันกนก
Lovings  ศิลากันกนก เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟศิลากันกนก
Lovings  ศิลากันกนก เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงศิลากันกนก