29 มกราคม 2548 15:04 น.
ศาลาไทย
ความรัก...
ใช่จักผ่านแล้วเงียบเฉย
ใช่จักผ่านแล้วเลือนเลย
หากทิ้งความคุ้นเคยคงเดิม
เส้นทาง...
ล้วนทุกก้าวย่างมีจุดเริ่ม
ต่างใครต่างล้วนแต่งเติม
ต่างเพิ่มรอยใจในรอยทาง
เช่นเธอ...
พบเจอทักทายคล้ายเหินห่าง
หากแท้ลึกในใช่จืดจาง
เพียงเพราะช่องว่างที่ต้องเว้น
เช่นฉัน...
อาจมีบางวันฤๅใครเห็น
ยิ้มรับรอยขื่นคืนลำเค็ญ
หากเป็นหนึ่งคนเคารพตัว
26 มกราคม 2548 20:34 น.
ศาลาไทย
เอื้อมคว้าความเวิ้งว่าง
อยู่ท่ามกลางประกายไหว
อ้อมอกอันอุ่นใจ
เคยยินดีกลับดูปลอม
แปลกแยกคล้ายแตกต่าง
ความเหินห่างที่ห่อห้อม
แลลิบวิบแวมวอม
เพียงตาพริบก็พร่าพราย
ค้นคนใช่ค้นคำ
ในรอยจำมีความหมาย
นานเท่าความเปล่าดาย
จะเติมเต็มจนตื้นตัน...