15 พฤษภาคม 2545 08:20 น.
ศาลาไทย
๏ จาตุมหาราชิกชั้น เลิศสถาน
ท้าวจตุโลกบาล สถิตรั้ง
หากเรียมจักเหิมหาญ เหินสวาท
สี่ท่านย่อมยับยั้ง สู่ห้วงนรกเหว ๚
๏ เปลวกามาล่วงพ้น ดาวดึงส์
สูงยอดพระสุเมรุถึง เทียบได้
ทะยานอยากเหยียบไตรตรึงษ์ วานตรึก ตรองพี่
อินทร์ท่านพิโรธให้ ตกห้องอเวจี ๚
๏ ลีลาศผาดเผ่นโพ้น ยามา
ทิพย์พระสยามเทวา ธิราชไท้
พรหมจรรย์มุ่งรักษา เสมอมั่น
เทพท่านคุ้มครองไว้ ปราศน้ำมือเรียม ๚
๏ หมายเทียมดุสิตด้าว เด่นสรวง
วางเล่ห์คารมลวง กล่าวแก้
ท้าวสันดุสิตระลึกปวง คำปด นาพี่
เธอท่านบันดาลแล้ ว่ายเวิ้งโลกันตร์ ๚
๏ กระสันสูงเสพเบื้อง วิมานแมน
ท้าวสุนิมมิตแสน วิเศษพร้อม
นิมานรดีแดน นิรมิต
ทิพย์ท่านจักช่วยห้อม ห่างไห้ไฟกระหาย ๚
๏ มิวายตามมุ่งเนื้อ ปรนิมฯ
เสมอชีพหลงพลีชิม กิเลสล้น
เพลิงกามก่อกองริม รอบจิต ใจเอย
พี่ท่านเกินดับพ้น ย่อมไหม้ไฟเอง ๚ ๛
13 พฤษภาคม 2545 12:44 น.
ศาลาไทย
๏ เพราะดาริกาเก็จแก้ว ประกายฝัน
จึงเสกสรวงหฤหรรษ์ เสน่ห์หล้า
ดาวจรหยาดเพ็ญจันทร์ แสงจรัส
เรืองสุขระยับระย้า ทุกข้างขึ้นแรม ๚
๏ อาศัยแซมเศษเสี้ยว วิเศษธาร
คำทิพย์โอดอนันตกาล โศกซึ้ง
ปรุงฝันรสหอมหวาน กระซิบแผ่ว
วิบแว่วถึงก้นบึ้ง บ่วงถ้อยถนอมขวัญ ๚
๏ อาศรมฯอันซับซ้อน แหงนชะโงก
เพียงหุบเหวตรวยโตรก วิเวกว้าง
เสียงเพรียกเพื่อนในโลก แพงลิ่ว
ปลิวปลิดลงคว้าคว้าง หว่างเวิ้งปะทะผา ๚
๏ จึงอาสาเคลื่อนฟ้อน ระบำฝัน
เริงร่ายสุหร่ายสวรรค์ ร่วงรุ้ง
มิตรภาพดับอาถรรพณ์ ขับกล่อม
ธารทิพย์จากใจฟุ้ง ฝากฟื้นมิติแฝง ๚ ๛
7 พฤษภาคม 2545 12:29 น.
ศาลาไทย
๏ เก็บสมบัติแต่เบื้อง ปางบรรพ์
โคลงกาพย์กลอนรังสรรค์ กล่อมหล้า
ดังถนิมประดับกรรณ ประกายเก็จ
เทียบเพชรเจิดจรัสฟ้า เทิดถ้อยทางกวี ๚
๏ แก้วมณีประดับด้าว แดนสยาม
ผ่านยุครุ่งเรืองราม สืบเชื้อ
เลิศลักษณ์อักษรงาม บ่งแบบ
จารบทจรดบาทเกื้อ สู่สร้อยลายสือ ๚
๏ เพรงกาลฤๅดับได้ แววฉาย
คำทิพย์ส่องประกาย ปราชญ์รู้
ยงยศศักดิ์ห่อนหาย ศิลป์เสก
ศาสตร์ส่งดิ่งใจผู้ ดื่มซึ้งโสตกระแส ๚
๏ กาลแลจักเพิ่มพ้น ค่าทวี
ทิพย์มธุรสวาที ร่วงรุ้ง
งดงามเงื่อนสง่าศรี สานต่อ
บรรณพิภพเฟื่องฟุ้ง ฝึกฟื้นฝากสวรรค์ ๚