กรุณายืนยันการออกจากระบบ
ศาลาไทย
เย็นลมหนาวพัดมาเพลาดึก คำนึงนึกถ้อยจำนรรจ์แสนหวั่นไหว ป่านฉะนี้จะหนาวร้อนผ่อนเพียงใด ห่วงคนไกลวอนฝากดาวคราวราตรี หมอนใบนั้นอุ่นพอไหมใจยังคิด หวั่นมิ่งมิตรของนวลน้องจะหมองศรี ทุกซอกทรวงหน่วงหนักท้นหนอคนดี คืนหนาวนี้พี่คงนอนร้อนหัวใจ !
วันสิ้นโลก - อัลมิตรา