30 พฤศจิกายน 2552 10:13 น.
ศักดิ์ระพี ผาเมือง
พอวสันต์ผ่านพ้นต้นตุลาฯ
เหมันต์มาทายทักสักพักหนาว
เป็นสัญญาณเตือนชาวนาว่าถึงคราว
เก็บเกี่ยวข้าวพราวพรางที่กลางนา
เหมันต์มาปีนี้พี่หนาวแย่
คงสุดแต่อนงค์นารถที่มาดหมาย
สัญญาเราเกี่ยวข้าวดอ เมื่อปีกลาย
ว่าพี่ชาย มาขอแต่ง ทาแป้งรอ..
30 พฤศจิกายน 2552 09:33 น.
ศักดิ์ระพี ผาเมือง
โอ้วสันต์ปรายโปรยโรยรอยยิ้ม
แก้มน้องนิ่มเต็มพักตร์ที่รักจ๋า
กระซิกหยอก ยวนย้ำ จำนรรจา
เมื่อฝนซา แช่มช้อย ชวนชื่นชม
สายลมอุ่น หมุนพัด สบัดหวิว
เส้นผมปลิว สยายสวย ด้วยกลิ่นหอม
เอียงแก้มปริ่ม ยิ้มหวน ชวนดมดอม
ในอ้อมแขน พี่ยา คราฝนพรำ...
30 พฤศจิกายน 2552 08:32 น.
ศักดิ์ระพี ผาเมือง
แด่พธูผู้ผ่านไปในอดีต
แด่สังคีตแห่งสินธูและภูเขา
แด่ความฝันอันลำพองของพวกเรา
ดื่มหมดแล้วเหลือแก้วเปล้า เอ้า...คว่ำลง
28 พฤศจิกายน 2552 06:22 น.
ศักดิ์ระพี ผาเมือง
เช้าแล้วหรือคนดี
ตัวพี่แสนเหนื่อยล้า
ขึ้นเวร คอยรับใช้ประชา
ถึงเวลาเช้าเสียที
ไม่ได้หนีไปไหน
เพียงขอไปหลับให้สุขขี
ขอสักงีบเถอะคนดี
ทำหน้าที่มาทั้งคืน
รู้ว่าเหนื่อยมากไม่อยากฝืน
ขอไปเก็บแรงใจ หวนมารับใช้ประชาชื่น
หวังเพียงแต่ แม่ขวัญยืน
คอยสุมฟืน เติมไฟให้ใจกัน
27 พฤศจิกายน 2552 13:13 น.
ศักดิ์ระพี ผาเมือง
นั่งจ้องหน้าคอมฯ
หอมกลิ่นแกฟา
คอยแต่เวลา
16 นาฬิกา จะมาถึง
ฟังเพลงซึ้ง ซึ้ง
คนึงถึงหญิง
ฟังเพลงสตริง
ใจจริงไม่อยากฟัง
ต้องมาทนนั่ง ทำงานหน้าด่าง
ชีวิตอ้างว้าง..ลูกจ้างอย่างเรา..เฮ้อ
หน้าส่วนตัว
950
