26 มีนาคม 2548 18:42 น.
ศศร
@ สรวงสวรรค์ชั้นกวีรุจีรัตน์.................ผ่องประภัสร์พลอยหาวพราวเวหา
พริ้งไพเราะเสนาะกรรณวรรณนา..........นามสมญาแห่งสวรรค์ชั้นกวี
@ อิ่มอารมณ์ชมสถานวิมานมาศ...........อันโอภาสแผ่ผายพรายรังสี
รัศมี มีเสียงเพียงดนตรี........................ประทีปฑีฆะรัสสะจังหวะโยน
@ คิดถึงเราเถิดหนาคราเพื่อนทุกข์......แม้นยามสุขเราสุขจิตไม่อิจฉา
รักของเรามีต่อกันสุดพรรณนา...............ดั่งทิวาคู่ราตรีไม่มีเลือน
@ สุดขอบฟ้าพาใจให้คิดถึง....................มั่นตราตรึงถึงเธออยู่มิรู้หาย
คิดถึงวันเคยอยู่ใกล้ให้เสียดาย..............ยังมั่นหมายว่าสักวันคงหันคืน
@ ลมดึกหวิวพลิ้วผ่านจากม่านฟ้า..........คิดถึงคราอยู่ใกล้โอ้ใจหาย
จำใจพรากจาก ลามาเพียงกาย...............ใจยังหมายแนบชิดสนิทเธอ
@ อันคดอื่นหมื่นคดกำหนดแน่.............เว้นเสียแต่ใจมนุษย์สุดกำหนด
ทั้งลวงล่อ งอเงี้ยวทั้งเลี้ยวลด..................ถึงคลองคดก็ยังไม่เหมือนใจคน
@ คือความรักเส ลากลางเงามืด.............คือความจืดจางรสรักหมดหวัง
จากชื่นชมสมใจมาหน่ายชัง...................หัวใจยังอยากสู้ไม่รู้พอ
@ เป็นคนดีก็เป็นได้แต่ไม่กล้า............พอจะลาเลิกกระทำกรรมที่ก่อ
หัวใจด้านเกินต้านใจให้รีรอ.................ซ่อมแซมถ่อแพกามตามลมแรง
@ เดือนอะคร้าว ดาวอะเคื้อเอื้อไออุ่น....เหมือนเจือจุนหัวใจคนไร้ค่า
หนาวน้ำค้างหนาวน้ำคำหนาวน้ำตา........หลังปีศาจเสน่หาก้าวมาเยือน
@ อันดวงจันทร์บังแสงแห่งอาทิตย์........มืดสนิทสักพักจึงสว่าง
อันสิ่งร้ายคลุมชีวิตเข้าปิดทาง.................คงแรมร้างเพราะความดีที่กระทำ
@ ชีวิตคนวุ่นวายในสายสิน..................ทุกชีวิตนั้นแน่มีแปรผัน
ดุจอาทิตย์แจ้งส่องหมองมือพลัน..............รสพระธรรมควรใฝ่ใจสุขเอย
19 มีนาคม 2548 17:56 น.
ศศร
@ ความผูกพัน ห่วงใย ที่เคยมี
คนคนนี้ ใจพร่ำ ครวญคร่ำหา
ใจรำพึง ถึงเธอ ทุกเวลา
เพียงหลับตา ครั้งใด ใจตรงกัน
@ ป่านฉะนี้ คนดี อยู่ที่ไหน
ติดตามไป ใกล้ชิด ในความฝัน
ระยะทาง มาพราก จำไกลกัน
นอนหลับฝัน ใจใกล้ ทุกวันคืน
@ อยากจะบอกเธอว่า รัก....
เธอคงซึ้ง คำนี้ ดีเท่าฉัน
สิ่งเดียว ที่ฉันให้ เป็นรางวัล
คือหยุดพัก ใจนั้น ไว้เพียงเธอ
@ เป็นไปได้ โอบเธอ ไม่หลีกหนี
ขอเพียงเธอ มีใจ ที่ใฝ่ฝัน
สักกี่ปี กี่เดือน หรือกี่วัน
เธอมีฉัน ฉันมีเธอ ในหัวใจ
ศศร
19 มีนาคม 2548 00:39 น.
ศศร
@ ทางชีวิต เปรียบดั่ง เช่น น า ว า
ธรรมชาติ สร้างมา เป็นกฎสิ้น
มีสติ ปัญญา คู่ชีวิน
มลายสิ้น หากขาด นายท้ายเรือ
@ ส ติ ประหนึ่ง ดั่ง...ห า ง เ สื อ...
ยามครั้นเรือ โคลงเคลง ควรยึดมั่น
หากเรือรั่ว ช่วยวิดน้ำ ร่วมใจกัน
เรือมุ่งมั่น สง่างาม สู่ทะเล
@ ช่วยคัดท้าย เรือชีวิต ไม่ให้ล่ม
ทาง..ลม..อย่าละเลย มาทิศไหน
สามัคคี ประคับ ประคองใบ
มรสุม ! ผ่านได้ ไม่กล้ำกราย
@ นาวาชีวิต สองเรา จะราบรื่น
ฝ่าลมคลื่น เรือกางใบ ไม่หยุดนิ่ง
อุปสรรค !! พ้นผ่าน สุขแท้จริง
พร้อมทุกสิ่ง มีทุกอย่าง เรือสำราญ
ศศร
16 มีนาคม 2548 15:58 น.
ศศร
เพราะเธอคือ...พระจันทร์คืนหม่นหมอง
เพราะเธอคือ...ฝนละอองที่สดใส
เพราะเธอคือ...ท้องฟ้าเชื่อมสายใย
เพราะเธอคือ...ต้นไม้ให้พักพิง
เพราะเธอคือ...ดอกไม้หอมระรื่น
เพราะเธอคือ...ค่ำคืนยิ้มมาให้
เพราะเธอคือ...ความฝันซาบซึ้งใจ
เพราะเธอคือ...ดวงใจที่ซื่อตรง
เพราะเธอคือ...สายลมวันร้อนรุ่ม
เพราะเธอคือ...ไฟอุ่นวันเหน็บหนาว
เพราะเธอคือ...ทะเลเพียงสองเรา
เพราะเธอคือ...ดวงดาวคอยกล่อมใจ
เพราะเธอคือ...เวลาวันข้างหน้า
เพราะเธอคือ...หินผาที่กล้าแกร่ง
เพราะเธอคือ...สายน้ำมิเปลี่ยนแปลง
เพราะเธอคือ...ตะวันแสงร่วมทางเดิน
เพราะเธอคือ...อาทิตย์ส่องสว่าง
เพราะเธอคือ...น้ำค้างซึ่งอ่อนหวาน
เพราะเธอคือ...ลมหายใจไม่ร้าวราน
เพราะเธอคือ...ความรักที่มั่นคง
ศศร
12 มีนาคม 2548 18:23 น.
ศศร
@ พสุธากว้างใหญ่แลไพศาล
สุดขอบฟ้าเรียวรุ้งพิรุณใส
กระจ่างจิตพินิศเฉิดไฉไล
คล้องสายใยวาริธรเสมอมา
@ สรรพสิ่งในโลกย่อมแปรเปลี่ยน
แลหมุนเวียนดั่งเช่นกระแสสินธุ์
ดุจเกลียวคลื่นสาดซัดเป็นอาจิณ
ชุบชีวินเปี่ยมสุข นยนา
@ ครั้นชิงพลบ รุจีลับขอบฟ้า
สุริยาสาดแสงสีสดใส
คคนางค์อร่ามตาคลาไคล
ประทานไว้ อิสระภาพ...นิจนิรันดร์...
ศศร
หน้าส่วนตัว
1365
