28 เมษายน 2553 11:49 น.
ศรีอักษรลักษณ์
เมื่อศึกซ้ำทำไทยให้ร้าวแยก
ใช่ศึกแผกเชื้อชาติศาสนา
ใช่ศึกนอกแผ่นดินนวมินทรา
คือศึกไทยอหังการ์ฆ่ากันเอง
ยังทหารหาญไทยใช่ใครอื่น
น้ำตารื้นถูกไทยไล่ข่มเหง
อีกตำรวจก็เหยียบย่ำไม่ยำเกรง
ละทิ้งเพลงชาติไทยให้เอวัง
ไทยเคยแกร่งแรงอ่อนหย่อนแรงสู้
เพราะริปูคือไทยใช่ฝรั่ง
หรือชาติไหนใครคึกศึกประดัง
ไทยพร้อมพรั่งปลิดปลดจนหมดไป
นิจจาไทยรบไทยในวันนี้
ลืมเป็นพี่เป็นน้องลืมร้องไห้
ลืมโคตรเหง้าลืมปู่ย่าประชาไทย
ลืมแม้ร่มธงไสวได้แนบเนา
เสียงปืนปังดังก้องนองโลหิต
คร่าชีวิตบอบบางอย่างโง่เขลา
ที่เจ็บกายนานวันย่อมบรรเทา
เจ็บอกเราข้างในใครเยียวยา
เมื่อทหารหาญไทยใช่ใครอื่น
น้ำตารื้นถูกไทยไล่เข่นฆ่า
เมื่อตำรวจขัดสนจนปัญญา
พลเรือนอย่างข้ายังดำรง
เอกลักษณ์เอกราชชาติสยาม
ทั่วเขตคามย่อมจีรังดั่งประสงค์
มาดแม้นใครถือดีเปลี่ยนสีธง
อันชีวิตหรือจะคงอย่าแคลงใจ