" จับอักษรไทยมาใส่กลอน " ก.ไก่หมายถึงไก่..ไม่ใช่หมา ข.ไข่ก็ ไม่ใช่ขา ไม่ใช่ไก่ ฃ.ขวดเขาไม่เอา เขาเลิกใช้ ค.ควายใกล้สูญพันธุ์ มันเมินนา ค.คนอวด ตัวดี ข้านี้เก่ง ฆ.ระฆัง ดังหง่างเหง่งในวัดหนา ง.งู เห็น นมไก่ เปรียบไว้ว่า จ.จานสวย ช่วยยกมาอาหารมี
ฉ.ฉิ่ง หากตีเก่งเพลงไทยเพราะ ช.ช้างถูก ลูกปืนเจาะเลาะงาหนี ซ.โซ่ล่าม พวกบ้าๆ ชอบท้าตี ฌ.กระเฌอ เจอทุกที่โค่นทำลาย ญ.ผู้หญิง ต้องคู่ชาย ไม่น่าถาม ฎ.ชฎาสวมหัวงาม พร้อมรำร่าย ฏ.ปฏักปักเต็มอก ตกม้าตาย ฐ.ฐานใหญ่ ได้คะแนนแน่นคูหา ฑ.มณโฑ มเหสีพี่ทศกัณฐ์ ฒ.ผู้เฒ่าไม่เท้ายันดูมั่นกว่า ณ.เณรคำ ดำหายหัวกลัวจับมา ด.เด็กหนา ยังรอเณร ตรวจดีเอ็นเอ ต.เต่าหนา หากินชัวร์..บัวใต้น้ำ ถ.ถุงดำ ยัดใส่ศพก็จบเห่ ท.ทหาร นายเป็นหญิง ปืนยิงเห ธ.ธงเท่ ต้องธงไทยใช่ไหมเรา ? น.หนูหนู.. อยู่ฮาเล็มเกษมสุข บ.ใบไม้ ใช่ยาปลุกกระสันเส่า ป.ปลาช่อน นอนควันรมนิยมเผา ผ.ผึ้งเอา น้ำใส่ จิ้ม ชิมแล้วทาน ฝ.ฝาเหรอ ? เชอร่าไม้ ปลวกไม่กัด พ.พานจัดใส่ดอกไม้ไหว้ครูท่าน ฟ.ฟันหลอ ความหล่อหายต้องใส่ฟัน ภ.สำเภา ข้าวในนั้น ทำไมเน่า.?. ม.ม้าใหญ่ ใช้นารีมาขี่ควบ ย.ยักษ์ใหญ่ กินไล่รวบควบน้องสาว ร.เรือพาย หลายเท้ารา ช้ากว่าเก่า ล.ลิงหลอก ราคาข้าว..เศร้าใจจัง ว.แหวนแหวน.. อยู่ช่อง 3 ดูงามชื่น ศ.ศาลา อย่าปลูกตื้นฝืนฝนหลั่ง ษ.ฤาษี แพ้เณรคำ ใครทำดัง ? ส.เสือคลั่ง ถูกถอดเล็บจนเจ็บตัว ห.หีบศพ.. สยบคนโดนมันใส่ ฬ.จุฬา มหาลัยใหญ่ดังทั่ว อ.อ่างน้ำ มีนางนวดเมียหวดชัวร์ ฮ.นกฮูก ผูกกลอนมั่ว ตัวฉันเอง !! 555.. ปล. ขออภัยอาจพาดพุง เอ้ย ! พาดพิงการเมืองหรือบุคคลบ้าง.. เจตนาแต่งเพื่อความบันเทิงเท่านัน ..อิอิ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ภาษาไทยเป็นภาษาที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นภาษาที่มีความไพเราะภาษาหนึ่งในโลกเป็นภาษาที่เกิดจากอัจฉริยภาพของบรรพบุรุษไทยที่ได้สั่งสมและถ่ายทอดมาเป็นเวลาหลายร้อยปีนับตั้งแต่พ่อขุนรามคำแหงมหาราชทรงประดิษฐ์อักษรไทยขึ้นจวบจนปัจจุบัน แม้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ พระองค์ทรงตระหนักถึงปัญหาในการใช้ภาษาไทย จนกลายเป็นต้นกำเนิดของ “วันภาษาไทยแห่งชาติ” เพื่อเป็นการสร้างแรงกระตุ้นให้คนไทยภูมิใจในเอกลักษณ์ที่แสดงถึงความเป็นชาติไทย แสดงถึงความเป็นชนชาติที่มีภาษาเป็นของตนเอง ในขณะที่หลายประเทศในโลกนั้นไม่มีภาษาซึ่งแสดงความเป็นเอกลักษณ์ของชาติ แต่ในปัจจุบันเราจะเห็นว่า ภาษาไทย ถูกนำมาใช้อย่างผิดๆ เกิดการสร้างคำแบบใหม่ มีการตัดคำและไม่มีกาลเทศะในการใช้คำ แม้ว่าธรรมชาติของภาษาจะบอกว่า “ภาษาที่มีชีวิตนั้นต้องมีการเปลี่ยนแปลง” แต่ทว่าหากภาษาไทยเปลี่ยนแปลงไปเช่นนี้ เกรงว่าเอกลักษณ์ของชาติคงจะเสียหายและสูญหายไปในที่สุด เพราะเหตุนี้เราจึงควรร่วมกันอนุรักษ์ภาษาไทย เพราะ “เราโชคดีที่มีภาษาไทย” ดังที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้น
ขิงกะข่า ข้ากะเอ็ง ! คือเรื่องจริงขิงก็รา.. ข่ายังแรง ต่างตะแบงแย่งยื้อถือตนเหนือ พริกแกงที่กลมกล่อมพร้อมจะเชื่อ รสคงเบื่อ เมื่อขิงข่ากล้าหักหาญ รสขิงแรง ..แข่งกะข่า ข้าต่างแน่ ไม่ยอมแพ้ปล่อยวางรสต่างต้าน แย่งกันแรงแข่งขันกันสะท้าน แย้งขนาน ไม่คลุกเคล้าเข้าเนื้อใน หากขิงข่า..สามัคคี ไม่มีแฝง พร้องสำแดง รสชาติไม่ขาดไข คงถูกปาก ถูกลิ้นคนกินได้ รสชาติใหม่คงปรากฎ..ได้รสแกง ขิงเจ้าข้า ! ข่าเจ้าเอ๋ย เคยเคียงข้าง แกงหลายอย่าง ไม่ห่างกันร่วมปันแบ่ง หากขิงข่าไม่แตกกันตะบันตะแบง คงเป็นแกงอร่อยเลิศประเสริฐศรี.. แกงเขียวหวาน แกงเผ็ดผัด รสจัดจ้าน มีขิงข่า มาเสริมสานผ่านวิถี หากสองฝ่ายไร้คุณค่าสามัคคี แกงรสดี จะมีได้ อย่างไรกัน !! คือเรื่องจริง.. อาจไม่จริงที่นิ่งอยู่ ต่างรวมหมู่ กู่ความชอบก่อม็อบปั่น ขิงไม่ราข่ายังแรงตะแบงตะบัน โศกนิรันดร์ มันยังรอ ..นะพ่อเอย.. ! ขิงกะข่า ข้ากะเอ็ง ..ต่างเร่งรุก ประเทศทุกข์ สนุกกันมันส์จริงเหวย เอาชนะคะคานกันอย่างเคย บทลงเอย..น่าสังเวช ประเทศไทย !!
ปั่นพิชิตโรค
ปั่น ปั่น ปั่น ..ปั่นไปในโลกกว้าง ปั่นเพื่อสร้างร่างกายให้แข็งแกร่ง ปั่นเพื่อสร้างหัวใจให้แข็งแรง ปั่นเพื่อแข่งสู้โรคร้ายทั้งหลายแหล่ ปั่น ปั่น ปั่น..ปั่นไปอย่าได้ท้อ อย่ามัวรอผลัดวันไปเอาให้แน่ หนทางรอดรออยู่หน้าอย่าท้อแท้ คงตายแน่หากแพ้ใจ.. ยอมพ่ายมัน สุขภาพดี..อยู่ที่ตนต้องทนทำ ใช่หาซื้อเป็นกอบกำทำขายนั่น แค่หนึ่งใจกับสองขากล้าจะปั่น โรคหลายพลันอันตรธาน..ไม่นานรอ ปั่น ปั่น ปั่น ..ปั่นไปในโลกกว้าง สองข้างทางใช่ร้างไร้ไมตรีหนอ เพื่อนนักปั่นพร้อมร่วมทางไม่รั้งรอ เช่น " เฮียฮ้อ " พิชิตชัยหลายโรคมา นักปั่นนครปฐม.. ชื่นชมท่าน ฝ่าฟันผ่าน 18 โรค โชกโชนกล้า " เฮียฮ้อร้อยโล " โชว์ให้ชมสมฉายา โรคหลากหลายพ่ายเขาหนา.. ยอมปราชัย !! http://www.youtube.com/watch?v=fwZ7TRq3Xhk
วันนั้น.. ผ่านไปในทรงจำ วิบากกรรมย้ำเห็นเป็นเช่นนั้น กระทบมากระแทกไปในเร็วพลัน สะใจฉัน มั่นในจิต ..อนิฏฐารมณ์ วันนั้น.. ผ่านไป ใช่วิเศษ สุมกิเลสเวทนา อย่างสาสม ตะเกียกตะกายไปต่อก็จ่อมจม ลุกแล้วล้ม จมอบายอย่างไรแน่ ? วันนั้น.. ยังวาดหวังเห็นฝั่งข้าม ยึดนิยามต้องต่อสู้ รู้ว่าแพ้ เวลาเปลี่ยนเวียนไป ใช่ย่ำแย่ ตัวอาจแพ้ แต่ชนะ.. เลิกสะใจ ! วันนั้น.. ถึงวันนี้ไม่มีเปลี่ยน ทุกข์กับสุข คลุกเคล้าเวียนเปลี่ยนซ้ำๆ เห็นสีขาวก็เพราะมีฉากสีดำ โลกธรรม.. ย้ำเห็นจริงความนิ่งใน ตถตา กถาสุด ..ท่านพุทธทาส แจ้งไว้ชัดในตัว “กู” ผู้ยิ่งใหญ่ หากรักกู หลงกู ไม่รู้ภัย ความปราชัยในธรรม ..ย่อมย่ำเยือน จากวันนั้น จนวันนี้ ..วิถีพุทธ แม้ไม่หลุด ฉุดไม่พ้นความปนเปื้อน ยังดีกว่าเป็นปลาตายที่ไหลเกลื่อน ไม่รู้เดือน รู้ตะวัน ..นิรันดร์กาล ! กูวันนั้น กูวันนี้ ..จึงมีต่าง หลังก้าวย่างบนทางธรรมช่วยนำผ่าน อวิชชา..เริ่มหดหายฉายตระการ นิรพาน..เคยมั่นหมายใช่ไกลตัว ! ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ตามรอยเมธี 20 ปี มรณกาลพุทธทาสภิกขุ ท่าน “พุทธทาส” ได้ละสังขารอย่างสงบเมื่อวันที่ 8 ก.ค.2536 วันนี้ผ่านไป 20 ปี แล้ว แต่มรดกธรรม และผลงานอันทรงคุณค่าที่ท่านทิ้งไว้ให้อนุชนรุ่นหลัง เพื่อสืบสานปณิธานความเป็น “พุทธทาส” หรือ ผู้รับใช้พระศาสดาอย่างสมบูรณ์แบบ ยังคงอยู่ และจะอยู่อย่างไม่มีวันตาย ดังเช่นบทประพันธ์ของท่าน ที่ว่า พุทธทาสจักอยู่ไปไม่มีตาย แม้ร่างกายจะดับไปไม่ฟังเสียง ร่างกายเป็นร่างกายไปไม่ลำเอียง นั่นเป็นเพียงสิ่งเปลี่ยนไปในเวลา พุทธทาสคงอยู่ไปไม่มีตาย ถึงดีร้ายก็จะอยู่คู่ศาสนา สมกับมอบกายใจรับใช้มา ตามบัญชาองค์พระพุทธไม่หยุดเลย พุทธทาสยังอยู่ไปไม่มีตาย อยู่รับใช้เพื่อนมนุษย์ไม่หยุดเฉย ด้วยธรรมโฆษณ์ตามที่วางไว้อย่างเคย โอ้เพื่อนเอ๋ยมองเห็นไหมอะไรตาย แม้ฉันตายกายลับไปหมดแล้ว แต่เสียงสั่งยังแจ้วแว่วหูสหาย ว่าเคยพรอดกันอย่างไรไม่เสื่อมคลาย ก็เหมือนฉันไม่ตายกายธรรมยัง ทำกับฉันอย่างกะฉันนั้นไม่ตาย ยังอยู่กับท่านทั้งหลายอย่างหนหลัง มีอะไรมาเขี่ยไค้ให้กันฟัง เหมือนฉันนั่งร่วมด้วยช่วยชี้แจง ทำกับฉันอย่างกะฉันไม่ตายเถิด ย่อมจะเกิดผลสนองหลายแขนง ทุกวันนัดสนทนาอย่าเลิกแล้ง ทำให้แจ้งที่สุดได้เลิกตายกัน
“ สันดานกา..” ห่มผ้าเหลืองเรื่องมากอยากไม่หยุด จิตไม่หลุดจากกิเลสนั่นเหตุผล รับการไหว้กราบหรูจากผู้คน แต่ทำตนทำตัวจนมัวหมอง.. คะนองใจ..ใต้ผ้ากาสาวพัตร์ อวดตัวเก่งเคร่งครัดจัดจนผ่อง ต่อหน้าดีหลังชั่วฉลหลบคนมอง หวังลาภผองมอมเมาคน.. รวยล้นฟ้า ก่อนจะบวชสวดคำขอ ก็ดังชัด จะปฏิบัติหัดจิตไม่ผิดหนา ศีลกี่ข้อ กี่ร้อยพันนั้นรับมา ปรารถนานิพพาน..หรือนับตังค์ ! พฤติกรรมสำส่อนซ่อนลามก สกปรกต่ำช้า ไม่น่าขลัง คฤหัสถ์ศีลห้าแท้แม้ขาดมั่ง ดูแล้วยังดีกว่าพระคฤหาสน์.. โลภโกรธหลง ปลงไม่ได้ใช่ไหมเล่า ? ออกจากวัดกลับบ้านเก่าอย่าเขลาขลาด ยิ่งอยู่นานยิ่งบาปหนักจักพลั้งพลาด ฉุดพระศาสน์ให้ตกต่ำทำจัญไร ? ปลดเปลื้องผ้าเหลืองออก! ขอบอกเจ้า สันดานเก่าเจ้ายังอยู่ ดูไฉน ? เดรัจฉาน “ สันดานกา ” นั้นน่าอาย จงกลับไปยังที่เก่า..เหมือนเจ้ามา !! ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ภาพภิกษุสันดานกา เป็นผลงานภาพวาดของ อนุพงษ์ จันทร อาจารย์ประจำคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สาขาจิตรกรรม สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง ภาพภิกษุสันดานกา มีปัญหาต่อกลุ่มพระสงฆ์กลุ่มหนึ่งนำโดย พระมหาโชว์ ทัศนีโย แกนนำสมัชชาชาวพุทธแห่งชาติ ซึ่งกล่าวว่าเป็นการดูหมิ่นสงฆ์ โดยภาพที่แสดงพระภิกษุ 2 รูปหลับตาเอาศีรษะชนกันและมีปากเป็นปากของกา นอกจากนี้ยังมีรอยสักเต็มตัว และแสดงกิริยาแย่งสายสิญจน์กับตะกรุดที่อยู่ในบาตร ส่วนลายสักเป็นรูปกบกำลังผสมพันธุ์และตุ๊กแกกำลังผสมพันธุ์กัน
หน้าส่วนตัว
2446
