31 พฤษภาคม 2554 14:28 น.
ศรีสมภพ
วาบ..วาบ วาบเห็นแสง
ไฟเรื่อแดงด้วยแรงดูด
ควันฉุนแต่คนสูด
เสียงซี๊ดซู๊ด..จนตูดลอย
ไปไหนเอาไปด้วย
ยาคนป่วยช่วยอร่อย
เคียงกายไม่ถดถอย
วาบบ่อยๆ อร่อยจัง !
มะเร็ง มาเล็งใส่
มหันตภัย ไม่หยุดยั้ง
เตือนให้ไม่ยอมฟัง
ย้อนเสียงดัง ..เรื่องของกู !
วาบ..วาบ วาบเห็นแจ้ง
กองฟอนแดง แสงหดหู่
หลุดพ้น เรื่องตนกู
น่าอดสู ..ผู้กินไฟ !
แหละสุดท้าย ..ไฟกินคน !
29 พฤษภาคม 2554 23:30 น.
ศรีสมภพ
ภาพข้างฝา.. สง่างามทุกยามเห็น
แต่แฝงเร้นความเข็ญยากวิบากหนัก
มีเรื่องราวยาวไกลหลายเรื่องนัก
ทั้งความรักความชังฝังใจจำ
บนเส้นทางสังคม ..ที่ล้มเหลว
ความดีเลวเหลวแหลกแทรกซ้อนซ้ำ
ตาบอดสี ดีชั่วสลับ ขาวกลับดำ
ยอกย้อนย้ำความกังขา..โลกาภิวัฒน์ !
ค่านิยม.. ถูกบ่มให้แต่วัยเด็ก
ทั้งเป่าเสกจนเด็กเพลินเกินเป่าปัด
สื่อหลากพันธุ์ปั้นแต่ง..โลกทัศน์
ถูกจำกัดมัดมือชก ..ตกเวที !
ผ้าสีขาว ..ร้าวด่างต่างแต้มแต่ง
ถูกจัดแจงแปร่งเปรอะเลอะหลากสี
ขาวอมดำ คล้ำหมองต้องดูดี
สังคมนี้.. ดีกับชั่วมั่วปนกัน
ภาพข้างฝา.. ปริญญาบัตรเห็นชัดแจ้ง
คือเหตุแฝง แรงสะอื้นสุดฝืนนั่น
ภาพปริญญา ท่าดูดีมีประกัน
แต่ตัวนั้น.. กั้นด้วยกรง โรงเรือนจำ !
ผลแห่งกรรม ..ทำไม่ดี ไม่มีประกัน !
25 พฤษภาคม 2554 12:21 น.
ศรีสมภพ
แปดร้อยหกล้านคัน !
ใช้น้ำมันบั่นถนน
รถราบ่าท่วมล้น
สนองคน.. จนโลกร้อน
ขุดแร่ใต้รากโลก
ความโลภงกสะทกสะท้อน
ผิวพื้นก็กัดกร่อน
ปรับแนวนอนเป็นถนน
รถยนต์พ่นก๊าซพิษ
ผลประดิษฐ์การคิดค้น
โรคร้ายก่ายกินคน
มหาชน..มหาซวย !
คาร์ฟรีเดย์ .. เท่หนึ่งวัน
หนึ่งปีนั้นบั่นชีพม้วย
ขยายวันร่วมกันช่วย
รักโลกด้วย.. คาร์ฟรีเยียร์
ร่วมใจปั่น..วันคาร์ฟรีเดย์ (๒๕ พ.ค.)
25 พฤษภาคม 2554 12:12 น.
ศรีสมภพ
พายเรือให้โจรนั่ง
หมายประดังเป็นมือไม้
ช่วยเหลือเกื้อกูลให้
ผู้ยิ่งใหญ่ได้โกยกิน
นั่งเรือที่โจรพาย
ต้องเสี่ยงตายไม่สุดสิ้น
เนื้อหนังยังไม่กิน
คอถูกชิ้นกระดูกแขวน
นั่งหรือพาย ในเรือโจร
มิอาจพ้นคนดูแคลน
เรือโจรปล้นตามแผน
บาปทดแทน กรรมตามทัน
กระโจน..ให้พ้นเรือ
ชีพยังเหลือเพื่อตั้งมั่น
ว่ายน้ำข้ามคืนวัน
ถึงฝั่งฝัน ..ในวันจริง !
ผู้เขียน..ได้กระโจนออกมาแล้วหลายปี
จึงรู้ว่า โลกนี้มีเรือคนดีอีกหลายลำ
ที่น่าเข้าไปนั่งหรือร่วมด้วยช่วยกันพาย !
23 พฤษภาคม 2554 11:18 น.
ศรีสมภพ
กี่คน กี่ชีวิต ที่ปลิดสิ้น
กี่หยดเลือด ชโลมดิน ผองถิ่นนี้
กี่ปี กี่ชาติ ปราศไพรี
กี่คำถาม ? คำตอบมี ที่แน่นอน
ฤๅเป็น เช่นนี้ ไม่มีจบ
ต่างต้องรบ กลบฝังกายสุดถ่ายถอน
ต้องดับดิ้น สิ้นไป ในกองฟอน
มันซับซ้อน ย้อนคำ ถามทำไม ?
ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่าเถ้าถมกลบ
ไม่จบ ยังรบรา ฆ่ากันใหญ่
แย่งชิงมวลชนแฝงกลใน
หลอกตายใจ ไล่เข่นฆ่าอย่างน่ากลัว..
กี่คน กี่ชีวิต คิดจะหนี
กี่วิธี กี่แผนใช้ กันให้มั่ว
กี่หมื่นล้านผลาญงบ กลบเข้าตัว
เงาสลัว ความชั่วช้า..ยังท้าทาย !
ถมแรงกาย ใส่น้ำเงินเกินไหลหลาก
คนไข้หนัก จับกรอกยาคิดว่าหาย
อาจหมดตัวมั่วทางผิดคิดกันใหม่
รอไม่ไหวชายแดนใต้.. ตายทุกวัน !
ระเบิดบูม ! ตูมสนั่น ..ทุกวันเลย
หน้าส่วนตัว
1811
