30 มีนาคม 2554 02:39 น.
ศรีสมภพ
ตะกละตะกลาม
พอแล้วนะ! ตะกละตะกลาม
กินพุงหลามย่ามใจไม่หยุดหย่อน
ปากรูเข็ม เล็มแลแม้ของร้อน
ยังขย้อน ยัดใส่ไม่เคยพอ
ยิ่งกิน .. ยิ่งหิวยิ่งโหยหา
หลงมนตรา ชูชก งกตัวพ่อ
ลืมกำพรืดลืมศักดิ์ศรีสกุลก่อ
โลภไม่พอ..ฉ้อราษฎร์บังหลวงกิน
อยากใหญ่.. อยากมี บารมีผ่อง
ข้างกายสองลูกน้องตรึม ฮึ่มทั่วถิ่น
ข้าราชการหวั่นเกรง.. นักเลงมีกิน
โลมเลียลิ้น..ถวิลหาเพิ่มบ่ายศ
ลืมคุณ.. ลืมแผ่นดินถิ่นกำเหนิด
หลงเตลิดตะลีตะลานหวานคำหยด
ประจบประแจง ตำแหน่งขอสอพลอคด
ชอบปรากฎจอทีวี..ตีหน้าใหญ่
พอเถิดนะ ! เลิกตะกละตะกลาม
ปิดนิยามแห่งเปรตทุเรศหลาย
กินแค่อิ่มลิ้มแค่พอ..เดี๋ยวก็ตาย
กินไม่คายตายท้องป่อง..ท้องคับโลง !
( นะ จะบอกไห่ ! )
ช่วยกันปราบคอรัปชั่น..
ถนนหมู่บ้านจะปูด้วยทอง !
28 มีนาคม 2554 07:31 น.
ศรีสมภพ
คำพ่อสอน
มนุษย์.. สุดสูงส่ง ยากยืนยง คงความสูง
สำอางค์ อย่างยางยูง แม้นเรืองรุ่ง ก็ราโรย
โลกสุข หรือทุกข์ท่วม ต่างไหลรวม ร่วมกันด้วย
เหือดแห้ง แล้งไห้โหย รอโชคช่วย ตายด้วยกัน
เศรษฐกิจ คิดพอเพียง.. อยู่คู่เคียง ความคงมั่น
ปรัชญา อุดมการณ์ จากสวรรค์.. ชโลมดิน
โลกนี้ มีแข่งขัน โหมสู้กัน ขั้นโหดหิน
แก่งแย่ง แข่งโกยกิน หลงลืมสิ้น ศีลธรรม
ปลาใหญ่ ไล่ปลาเล็ก เกกมะเหรก เข้ากลืนกล้ำ
ไม่พอ ต่อหนึ่งคำ ความอิ่มหนำ เริงสำราญ
กัดกิน สิ้นธรรมชาติ โลกวินาศ ขาดสะบั้น
สะสม ข่มเหงกัน พร้อมกีดกั้น เพื่อกอบโกย
วิกฤติ เศรษฐกิจโลก ทำทุกข์โศก สิ้นโชคช่วย
อิงตาม ความร่ำรวย ต้องมอดม้วย ไปด้วยกัน !
ควรคิด ผลิตผล เหมาะกับคน อย่าล้นบ้าน
ดีมานด์ สานสัมพันธ์ ซัพพลายนั้น ต้องมั่นคง
ทฤษฎี ทรงชี้ไว้ จงพอใจ ในประสงค์
อัจฉริยะ แห่งพระองค์.. ต้องมั่นคง ตรงพอดี
โลกทรุด ขุดหลุมฝัง จะเผาพัง ยังสุขขี
พอเพียง เสี่ยงไม่มี คือทฤษฎี ที่ทรงนำ
ลูกเอ๋ย.. ขอเอ่ยอ้าง เอาแบบอย่าง ช่างเลิศล้ำ
พ่อสอน วอนเจ้าทำ จงจดจำ ...นำใส่ใจ !
26 มีนาคม 2554 12:39 น.
ศรีสมภพ
คนสู้คน..คนสู้โลก
คนสู้คน..ชนสนั่นห้ำหั่นฆ่า
คนรากหญ้า กล้าแลกแหกกฎกั้น
ตูนีเซีย ถึงลิเบียสูญเสียบาน
กลุ่มยูเอ็นเห็นร่วมกัน..ปิดน่านฟ้า !
คนสู้โลก..ก็โชคร้ายไม่หยุดหย่อน
ทำโลกร้อน ย้อนเห็นเป็นปัญหา
สึนามิ แผ่นดินไหว โรงไฟฟ้า
รุนแรงกล้าผวาหนี..รังสีภัย !
คนสู้คน ใช่ต่างผล คนสู้โลก
ต้องเศร้าโศก โชกเลือดบ่าน้ำตาไหล
คนสู้คน ป่นปี้ ซี้กันไป
คนสู้โลก โลกสั่นไหว..ได้เอาคืน !
23 มีนาคม 2554 02:33 น.
ศรีสมภพ
ล้างไพ่..เล่นกันใหม่
หยุดก่อน ! อย่าร้อนเรื่อ ..เสื้อสีทั้งหลาย
เปลี่ยนข้างเล่น เห็นกันใหม่ ในวิถี
ดูพฤติกรรม ทำตัว ชั่วหรือดี
ลืมเรื่องสี มีความหลัง .. ควรยั้งพอ
หยุดขัดแย้ง แบ่งฝ่าย ไร้สติ
ควรเริ่มริ ร่วมกัน สร้างสรรค์ต่อ
หากโกรธเคือง เรื่องใด ให้รีรอ
ชาติเจ็บพอ ท้อรันทด ..หมดกำลัง !
ให้โอกาส อีกขั้วบ้าง ..สู่ฝั่งฝัน
มัวกัดกัน เพื่อนบ้านแรง แซงขึ้นฝั่ง
ไทยคือเสือ เมื่อก่อน อย่าอ่อนพลัง
ต้องหยุดยั้ง ฟังอีกข้าง..อย่างเป็นกลาง
ลืมเสื้อสี ! ที่ใส่มัน ในวันก่อน
เลิกคิดย้อน ผลัดผ่อนคลาย ไฟบ้าคลั่ง !
เห็นทางออก บอกกันต่อ พอมีทาง
เปลี่ยนรัฐบาล กันซะบ้าง .หวังกันไป
สัญญานะ ? จะหยุดกัน เริ่มวันนี้
อาจจะมี ผู้บริหาร รัฐบาลใหม่
หากไม่ดี เป็นที่หวัง อย่างตั้งใจ
ล้มกันได้ เลือกกันใหม่ ..จนได้ดี !
เตรียมล้างไพ่ ! แล้วเล่นใหม่ไม่สายแน่
มองธาตุแท้ อุดมการณ์..มั่นวิถี
ความคิดเห็นประเด็นเก่าไม่เข้าที
เปลียนวิธี สู่วิถี..ประชาธิปไตย !
22 มีนาคม 2554 01:44 น.
ศรีสมภพ
เฒ่าทระนง !
ผู้ลิขิต..ชีวิตพอเพียง
ปู่เย็น.. เป็นอยู่ อย่างเรียบง่าย
ใจสบาย พายเรือ เลาะริมฝั่ง
เรือน้อย ลอยเวียน จวนเจียนพัง
แต่ปู่ยัง ยิ้มอย่าง..ทระนง !
ก่อนเคย ร่วมเรียง เคียงคู่
กับพธู อยู่เป็นสุข สมประสงค์
ร่วมบ้าน แต่ไร้บุตร สืบพงษ์
แล้วอนงค์ ก็พลัดพราก ตายจากไป
เศร้าระกำ ร่ำไห้ อยู่ไม่นาน
ก็ทิ้งบ้าน ตัดใจปลง ลงจากฝั่ง
นอนท้องเรือ หาปลา มาประทัง
ใจมุ่งหวัง ยังหาได้..ไม่ขอกิน !
คำสอนปู่..ให้ดูหอย ไม่ถอยท้อ
ไม่เคยง้อ มือเท้า ไม่เอาสิ้น
พอเพียง เลี้ยงชีวา หมั่นหากิน
คนบนดิน ซิสิ้นท่า น่าอาย
ต่อมา..องค์ราชินี มีรับสั่ง
จากวัง ทรงหวังเกื้อ ให้เรือใหม่
ปู่ชอบ ชมชื่น ระรื่นใจ
สำนึกใน พระกรุณา องค์ราชินี
น้ำหลาก ลากเรือปู่ ลู่ล่มคว่ำ
ร่างตกน้ำ คะมำไป ไม่ยอมหนี
กอดเรือ พระราชทาน มั่นใจพลี
เคราะห์ยังดี มีคนกู้ ปู่เกือบตาย
เรือเก่า..รับสั่งให้ ซ่อมใหม่หมด
ปู่รันทด หดหู่ใจ ไม่ห่างหาย
เรือเคยอยู่ ปู่เคยนอน จะจรไกล
ยกมือไหว้ ในการุณย์ หนุนชีพยัง
เรือใหม่..ทรงให้มา น่าอยู่
หัวใจปู่ อิ่มเอิบใหม่ สมใจหวัง
ขอบใจ ให้ปู่ฟื้น คืนสู่รัง
ขออยู่ยั้ง อายุยืน ฝืนชะตา
เช้าตรู่ เรือปู่นิ่ง ไม่ติงไหว
ชะโงกไป ในท้องเรือ เพื่อดูหน้า
ร่างนอนขด หมดสติ มิลืมตา
และต่อมา ปู่ลาลับ.. ดับสิ้นไป !
ร้อยแปดปี.. ที่อยู่ คู่เมืองเพชร
องค์สมเด็จฯ ทรงเกื้อ ซ่อมเรือให้
ปู่พอเพียง ชื่อเสียงยังอยู่ คู่เรือพาย
เฒ่าทระนง คงอนุสรณ์ไว้..ไปนิรันดร์
รำลึก ๓ ปี ปู่เย็น เฒ่าทระนง แห่งแม่น้ำเพชรบุรี
..ชายชราผู้มีวิถีพอเพียง
หน้าส่วนตัว
2512
