23 กุมภาพันธ์ 2554 02:29 น.
ศรีสมภพ
ผีปู่ย่า.. มาร้องเตือน
สร้างบ้าน.. แปงเมือง นับเนื่องสมัย
สุโขทัย อยุธยา มารัตนโกสินทร์
บรรพ์บุรุษ แลกเลือด ชโลมดิน
ฤๅจะสิ้น ! แผ่นดินไทย ในยุคนี้ ?
ต่อสู้ กอบกู้มา หาที่ไหน
ล้มตาย ก่ายกองดิน ถมถิ่นที่
แต่ลูกหลาน พาลเหยียบย่ำ ช้ำฤดี
เนรคุณ สถุลอัปรีย์.. ไม่มีราคา !
เอกราช.. ชาติหนึ่ง ซึ่งประจักษ์
ปู่ย่ารัก ชักดาบสู้ เป็นผู้กล้า
ดาบปู่แกว่ง.. เปลย่าไกว ป้องไทยมา
สุดระอา มาแบ่งแยก..แตกสามัคคี !
เห็นแก่ตัว.. เห็นแก่พวก บวกกิเลส
แสนทุเรศ เหตุแห่ง แบ่งถิ่นนี้
เอาเข้าพก เอาเข้าห่อ ..ไม่พอสักที
แบ่งภาค แบ่งสี แบ่งเสื้อ เพื่ออะไรกัน ?
ขอกี่ครั้งไหว้กี่ครั้งไม่ยั้งหยุด
ฤๅจะให้ขุด ผีปู่ย่า มาด่าลั่น
หรือจะเป็นเช่นคิดไว้ไม่คาดฝัน?
พี่น้องกันไล่ฟันฆ่า บ้าสิ้นดี !
พ่อก็สอน แม่สอนย้ำ..จนช้ำอก
พูดหยิบยก เพื่อได้เห็น เป็นวิถี
หูทวนลม ไม่สนใจ ไม่รู้ดี
บ้าอำนาจ ตัดเยื่อใย.ไม่มีพี่น้อง !
สาปส่ง ! ลงนรก อย่าวกมาเกิด
ไปเสียเถิด เปิดอเวจี ผีทั้งผอง
ผีปู่ย่าได้เวลามาเรียกร้อง
เพื่อปกป้องร้องเรียกคืน ผืนแผ่นดิน
ตื่นเถิด ! ลูกหลาน อย่าพาลทะเลาะ
ผีป่าเกาะ กินเมือง หมดเปลืองสิ้น
อย่ามุดหัว กลัวต้องสู้ ..กู้แผ่นดิน
คงได้ยิน ผีปู่ย่า ..มาร้องเตือน !
ลูกหลานเอ้ย ! ปู่ย่าตายายมาเข้าฝันนะ
อย่ามัวเสียเวลาทะเลาะเบาะแว้งกันละ อายข้างบ้านเค้ามั่ง
ปู่ย่าตายายชักเอือมระอาแล้วนะเนี่ย..
23 กุมภาพันธ์ 2554 02:01 น.
ศรีสมภพ
บางระจัน ! ตำนานสามัคคี
รำลึกก่อน..ย้อนหลังในครั้งนั้น
พม่าโหมโรมรันประจันหน้า
ทัพใหญ่พร้อมล้อมตี ศรีอยุธยา
ทั่วพาราระส่ำระสาย เลือดไหลริน
พม่าจับขับเข็นข่มเช่นทาส
ไล่ต้อนกวาดคัดค้นปล้นทรัพย์สิน
เหยียบย่ำใจใคร่ข่มขืนผืนแผ่นดิน
เห็นทีสิ้น ถิ่นสุด.. อยุธยา !
บางระจัน..บ้านสิงห์ไม่นิ่งน้อม
ทุกคนพร้อมหลอมรวมใจไล่ฟันฆ่า
ทิ้งคมเคียวมือเกี่ยวดาบปราบผู้มา
หักหาญกล้าพม่าสยบ พบคนจริง !
นายแท่นนายอินนายโชตินายเมือง
พร้อมพันเรือง เคืองแค้นแทนคนสิงห์
มึงเป็นใคร ? ทำไมใจร้ายจริง
เด็กผู้หญิง นิ่งเห็นไม่เว้นวาง
กูขอสู้.. อยู่หรือตายไว้ลายชื่อ
ให้เขาลือว่าชาวบ้าน หาญขัดขวาง
กองทัพใหญ่ที่ใครยอมพร้อมเปิดทาง
น้ำน้อยกร่างกล้าดับไฟใจทระนง
ไอ้ทองเหม็นไอ้ดอก กรอกปืนใหญ่
ยิงเข้าไปให้มันรู้กูประสงค์
ข้ามศพกู ผู้พร้อมยอมปลดปลง
ให้เลือดไทยไหลหลั่งลง..ชโลมดิน
มาคำนึง..ถึงสมัยในวันนี้
ว่าความรักสามัคคี มีหรือสิ้น ?
ไม่สืบสาน ต้านหรือต่อ ก่อหรือกิน ?
ทั่วธานินทร์ จึงสิ้นสุข ลุกเป็นไฟ !
แย่งกันใหญ่ ขายขี้หน้าบ้าดีเดือด
ไม่มีเลือด บางระจัน อันยิ่งใหญ่
แบ่งพวก แบ่งกลุ่ม รุมทำร้าย
น่าอับอาย ผู้วายชนม์ คน..บางระจัน !
20 กุมภาพันธ์ 2554 15:01 น.
ศรีสมภพ
โรคเสรี
โลกเสรี.. อาละวาด ระบาดทั่ว
ช่างน่ากลัว ขั้วบวกลบ สยบแสยง
โลกาภิวัฒน์ ชัดเจนเห็นจะแจ้ง
สองขั้วแย้ง แก่งกั้น แบ่งชั้นชน
มนุษย์..เสมอมนุษย์ ทุกศาสน์สัจ
ยากจำกัด ตวงสัดส่วน ควรเหมาะสม
มัชฌิมาปฏิปทา น่านิยม
คลี่คลายปม ที่ถมทับนับสมัย
ตูนีเซีย อียิปต์ รีบเร่งรุด
ชนวนจุด ฉุดลิเบีย สูญเสียใหญ่
โดมิโน.. โย้ล้มตามสุดห้ามได้
ประชาธิปไตย อยู่ใต้ปืน ฝืนแหลกราญ !
โรคเสรี.. ระเบิด ระบาดแล้ว
ต่อทิวแถว แหงนหน้ามอง ต้องสะท้าน
ผู้ปกครอง ต้องออกไป ขับไล่มัน !
หมดเวลา ตีหน้าบาน..อมบ้านเมือง
18 กุมภาพันธ์ 2554 22:51 น.
ศรีสมภพ
พุทธทาส ..ไม่มีชาติภพ
พุทธทาส.. ทาสธรรม นำพ้น
คิดค้น กระพี้พุทธ สุดล้ำ
สวนโมกข์ สวนทาง สร้างธรรม
กอปรกรรม กอบกู้ สู้เหล่ามาร
..ตัวกู ใช่ตัวกู ผู้ดื้อด้น
ตัวตน ก่นว่ากู สู้ถือมั่น
เกิดตาย ว่ายวัตร วัฏสงสาร
ตถตา ว่ามันเป็น..เช่นนั้นเอง
ทุกข์..ทุกข์ทนยาก ยังอยากทุกข์
ฤาสนุก สุขใจ ได้เครียดเคร่ง
กงจักร ทักดอกบัว ไม่กลัวเกรง
อวดเบ่ง เก่งกล้า ท้าเวรกรรม
เห็นผิด.. ผิดก็ซ้ำ ตามไปผิด
เห็นถูก ยังฉุกคิด ผิดหรือนั่น
ขาวเป็นดำ ต่ำกลับสูง ฟุ้งตะบัน
ประตูสวรรค์ ลั่นดาล ..นิรันดร
ชาติหน้า ชาตินี้ มีหรือไม่ ?
ไม่เข้าใจ ในธรรม ตามคำสอน
ไม่ฝึก ใฝ่ศึกษา อนาทร
เร่าร้อน ร่ายรำ ตามโลกีย์ .
. สุดท้าย ตายพราก จากลับ
ร่างดับ เดียวดาย กลายเป็นผี
เวียนว่าย ตายวน ไม่พ้นสักที
ชั่วหรือดี มีหรือไม่.. สงสัยกัน !
วันวาร วันนี้ มีวันหน้า
ชาติหน้า ชาตินี้ มีแม่นมั่น
อย่าเอา เข้ามาเห็น เป็นแก่นสาร
ปัจจุบัน เป็นเหตุ..แห่งเจตนา
พุทธทาส..พุทธธรรม ไม่ข้ามภพ
ร่างเผา เถ้ากลบ ครบคุณค่า
คำสอน คงอยู่ คู่โลกา
รอผู้กล้า ศึกษาแจ้ง..แห่งพระธรรม
มาฆบุรณมีปูชา
18 กุมภาพันธ์ 2554 22:33 น.
ศรีสมภพ
ค่ำคืน..ข่มขืนปาย
ไปปาย..ปลายปีก่อน
หนีนครที่ร้อนพล่าน
ม็อบคนถนนบาน
ต้องกราบกรานผ่านออกเข้า
ตึกแซงแข่งขันสร้าง
ล้อมคอกขังช่างโฉดเขลา
ต้นไม้ไร้บังเงา
เหม็นกลิ่นเน่าเคล้าฝุ่นควัน
วีคเอ็น..เห็นโอกาส
ซื้อทัวร์จัดนัดแม่นมั่น
ไปปายให้เห็นกัน
.. แดนสวรรค์โลกลั่นลือ
สายธารเลาะผ่านป่า
ไพรพงหนาน่านับถือ
บริสุทธิ์สุดเลื่องลือ
นามระบือเชื่อถือจริง
หุบเขาและสายน้ำ
วัฒนธรรมสงบนิ่ง
ชนเผ่าเข้าพึ่งพิง
เชื่อมน้ำปิงและน้ำปาย
หมอกสานเป็นม่านฟ้า
ซ่อนผืนป่าภูผาใหญ่
ใฝ่ฝันบันดาลใจ
แห่แหนไปไต่ดงดอย
ตกคืนฝืนวิถี..
แต้มแสงสีที่ถดถอย
วัฒนธรรมคนต่ำถ่อย
แปดเปื้อนดอยปล่อยประจาน
ปล่อยลีลาท่ารำร่าย
เละหลากหลายไม่สะท้าน
บาร์ผลับนับประมาณ
เสียงดังลั่นยันฟ้าสาง
สัจจธรรมนำเปลี่ยนถ่าย
ต้องหดหายไปตามอย่าง
ธรรมชาติมัดตราสังข์
คนมัดกร่าง..นั่งชมชื่น
สงบสยบหาย
นี่หรือปาย ? ที่ใครตื่น
หลั่งไหลไปค้างคืน
ถลกผืน..ข่มขืนปาย !
ไม่ปายปาย (อีกแล้ว)
หน้าส่วนตัว
2388
