5 กุมภาพันธ์ 2554 01:11 น.
ศรีสมภพ
เขมร ขะแม แกปลิ้นปลอก
เข้าใจหลอกกลอกกลิ้ง จริงเป็นเท็จ
พระยาละแวกแหกตา ซ่าสะเด็ด
ล้ำขันธ์เขต เจตนา หน้าด้านจริง
เนรคุณ สถุลชาติ ไม่ขาดสาย
ย่ำยีไทย ที่เกื้อกูล หนุนทุกสิ่ง
ยามศึกรบ อพยพ ให้ซบพิง
ไม่ทอดทิ้ง เสมือนญาติ ชาติเคียงกัน
ยิ่งให้ใจ ก็ได้ใจ ไม่สำนึก
ทำเหิมฮึก วัดรอยเท้าเท่าเทียบนั่น
อกตัญญู ไม่รู้คุณ เคยหนุนกัน
กล้าอาจหาญผลาญร่มไม้ ที่ให้บัง
ทนที่สุด สุดทน กลกลอกกลิ้ง
จำต้องยิง ป้องกันไป ให้หยุดยั้ง
พิพาทแดน แผ่นดิน กินฟากฝั่ง
เสียงปืนดัง หยั่งใจกัน สนั่นแหลกราญ
เขมร ขะแม แน่ใจหรือ ?
จะกลบชื่อ พระยาละแวก ที่แหกหาญ
เลือดล้างบาท นเรศวร ควรทัดทาน
อยากประจาน ซ้ำสอง.ก็ลองดู !
4 กุมภาพันธ์ 2554 10:27 น.
ศรีสมภพ
กลอนแห่งกาล
กาพย์กลอนร่อนเต็มฟ้า
กล่อมดาราเวหาหาว
แต้มแต่งแสงสกาว
ระยับพราวระยิบตา
เด่นเดือนเยือนส่องสู่
แมกไม้หมู่มวลพฤกษา
ชโลมไล้ใบกิ่งกล้า
น้ำค้างคาร่าระเริง
ริ้วคลื่นบนผืนน้ำ
เล่นระบำหลงระเหลิง
มัจฉาท่าเทิดเทิง
เล่นเปิดเปิงเริงไล่กัน
มนุษย์.. นิ่งไฉน
นอนหลับไหลใต้หลืบชั้น
เพลียกายวุ่นวายกัน
หลับยังฝันถึงงานเงิน
เกิดแก่จวนแดดับ
กิเลสทับระหกเหิน
กะลาครอบกลับชอบเพลิน
จมทุกข์เกินเพลินกลอนกานท์
กาพย์กลอนร่อนจากฟ้า
โปรยอักษรามาขับขาน
บรรเลงเพลงแห่งกาล
กล่อมคนฝัน ..ลืมวันคืน
4 กุมภาพันธ์ 2554 10:20 น.
ศรีสมภพ
เสือไป ..กระต่ายมา
เสือร้าย..ย่างกรายผ่าน อันธพาลระรานทั่ว
รอบปีที่น่ากลัว ทั้งดีชั่วมั่วปะปน
เสือไฟ..ไหม้เมืองอ่วม เภทภัยรวมน้ำท่วมล้น
โทษใครใช่เหตุผล เหตุเพราะคน ! ป่นปี้เมือง
อยู่ดีไม่ว่าดี แบ่งพวกสี ชอบมีเรื่อง
ขัดขาฆ่าแค้นเคือง ยึดบ้านเมือง เป็นประกัน
แก่งแย่งแข่งกันใหญ่ โยนฟืนใส่ ไฟโหมพล่าน
อวดอ้างอุดมการณ์ คอรัปชั่น ! บ้านเมืองกิน
ศีลธรรม ต่ำหดหาย อยากเป็นใหญ่ ได้ทรัพย์สิน
บูชาเงินตราสิ้น กล้าทุศีลทั่วถิ่นฐาน
ยิ่งอยาก..ยิ่งยากหนอ คงไม่พอต่อใจนั้น
ตัณหาอุปาทาน ยังเบ่งบานบังม่านตา
เดือนปี..ที่เคลื่อนไป สำคัญไม่ในเนื้อหา
ความตายคืบใกล้มา อีกไม่ช้า อ่อนล้าแรง
เสือไป.. กระต่ายมา อย่าอวดกล้า ท้าเต่าแข่ง
พลั้งเผลอ เจอเต่าแซง นอนเอาแรง เต่าแซงทัน
กระต่าย..ไม่ตื่นตูม สติคุมกุมใจมั่น
ตื่นตัวถ้วนทั่วกัน สมานฉันท์ นั่นแหละดี !
กระต่าย..หมายจันทร์ส่อง แผ่นดินทองอย่าหมองศรี
รู้รักสามัคคี เลิกแบ่งสี ! ..มีปรองดอง
ส่งท้าย ..เสือไฟ ..
รับปีใหม่ กระต่ายทอง
๑ ม.ค.๕๔
เสือไปกระต่ายมา
4 กุมภาพันธ์ 2554 01:03 น.
ศรีสมภพ
วาเลนไทน์..หลายเวอร์ชั่น
นิยามแห่งความรัก มีหลายหลาก มากหลายรส
เวอร์ชั่นมันกำหนด ตามบาทบท กฏเที่ยงแท้
รักโลก..จึงเกิดร่าง สู่โลกกว้างทางครรภ์แม่
เสียงก้องร้องอุแว้ อุ่นอกแม่..รักแท้จริง !
รักแม่..ตาแลชม ปากดูดนมไม่ถ่มทิ้ง
โตมากล้าสุงสิง รักเพื่อนจริงวิ่งเล่นกัน
เข้าเกณฑ์เล่นขีดเขียน เริ่มรักเรียนเพียรตั้งมั่น
ขันแข่งแบ่งเกรดชั้น รักอาจารย์ขั้นต่อมา
รักกลุ่ม..สุ่มวัดใจ หยอกล้อไปไม่กังขา
จับคู่ดูแววตา หนุ่มสาวกล้า..เริ่มท้าทาย
รักแฟน..แทนรักเพื่อน พูดกลบเกลื่อนแค่เพื่อนใกล้
รักแท้..แค่ในใจ จะบอกไปก็อายนัก !
หลายหลาก เลิกรักกัน ขาดสะบั้นขั้นอกหัก
ปลอบใจไม่เข็ดรัก ว่าอกหัก ดีกว่ารักไม่เป็น !
รักคุด..สุดสงสาร หวานอดอมขมเห็นเห็น
รักข้างเดียว..เกี้ยวไม่เป็น แอบซ่อนเร้นเว้นคู่กาย
สมรัก..มักร่วมคู่ แต่งงานอยู่ เปิดอู่ได้
หัวปีท้ายปีไหล ลูกหลากหลายได้สุขสม
รักเมีย..เคลียร์ต่อหน้า ลับหลังพา..คว้ากิ๊กชม
หลายคู่ครอบครัวล้ม ควรสาสม..คนหลายใจ !
รักผัว..ยอมกลัวเกรง อยากอวดเก่งเกรงจะไป
ทนท้อง้อแค่ไหน ก็แก่ตาย..ไปเข้าโลง
รักตัว..กลัวความตาย ก่อนร่างกายมอดไหม้ลง
หมดรัก..ถมปลักปลง เป็นผุยผง.. คงลืมรัก
วาเลนไทน์หลายเวอร์ชั่น เล่าสู่กันอย่าหวั่นนัก
รักแบบไหน..ให้ตระหนัก ว่ามีรัก..มักมีลืม !
สุขสันติ์..วันวาเลนไทน์
บทกวีศรีสมภพ
3 กุมภาพันธ์ 2554 05:55 น.
ศรีสมภพ
ญานสัมปันโนโพธิสัตว์
มาขจัดปัดเป่า เหง้ากิเลส
ปุถุชนพ้นทุกข์ปลุกสังเวช
ชี้เห็นเหตุ กิเลสตัณหา อุปาทาน
คือหลวงตามหาบัว ชั่วดีพ้น
บำเพ็ญตน สมถะละถิ่นฐาน
ออกธุดงค์ ตรงสู่ป่าหาอาจารย์
หลวงปู่มั่น กลั่นกรองศิษย์สอนวิชชา
บรรลุกิจสัมฤทธิ์ผลแห่งตนนั้น
ก็ด้นดั้นสู่บ้านตาด สร้างวัดป่า
เพื่อสั่งสอนขัดเกลา ชาวประชา
สร้างศรัทธา สาธุชน สาธุธรรม
ต้มยำกุ้ง ถลุงเงินเกินเป่าปัด
ประเทศชาติล่มจมหนี้ถมซ้ำ
ได้ผ้าป่าหลวงตาฝ่าฟันนำ
ศรัทธาธรรม นำชาติพ้น คนสามัคคี
ละหลุดพ้น ตนกู สู่ปรมัตถ์
ละสมบัติ หลายหมื่นล้าน ผ่านวิถี
ละทิ้งหมด ปลดปลง ลงตัวดี
ละโลกนี้ ไม่มีโลกหน้า.. นิพานัง
ร่วมรำลึก อาลัย และสดุดี หลวงตามหาบัว
บทกวีศรีสมภพ ๓ ก.พ.๕๔
หน้าส่วนตัว
1413
