1 เมษายน 2554 13:26 น.
ศรีสมภพ
จาก ๑๔ ตุลา สู่..สภาล่ม
๑๔ ตุลา..มหาวิปโยค โศกวิกฤติ
หลายชีวิต ถูกปลิดลง ตรงต่อหน้า
เฮลิคอปเตอร์ กราดกระสุนพรุนกายา
ยิ่งทายท้า ยิ่งกล้าสู้ ผู้เรียกร้อง !
ประชาธิปไตย..ในอดีตกรีดใจนัก
เหมือนกับดัก เผด็จการผลาญผยอง
คอรัปชั่น ! มันอำนาจฉกาจลำพอง
ใครขัดข้อง ต้องกำจัดยัดความตาย
พวกหนุ่มสาว เยาว์วัยใฝ่ศึกษา
มีปัญญา รู้ท่ากลคนสาไถย
ลุอำนาจ ข่มเหงไม่เกรงใคร
หารู้ไม่ ? ใครรู้ลึกผนึกต้านทาน
ปัญญาชน..ล้นไหลในธรรมศาสตร์
ป่าวประกาศปลดแอกแหกสะท้าน
หมดเวลา สิ้นเสร็จ เผด็จการ
ยุคทหาร ผลาญข่ม อมบ้านเมือง
เสียงปืนกล พ่นสาด กราดกระสุน
ชุลละมุน วุ่นวายตายต่อเนื่อง
มือเปล่าโหม กล้าโรมรันสนั่นเมือง
พร้อมมีเรื่องเปลืองกระสุน หนุนเข้ามา
ในที่สุด..มนุษย์บ้า ก็ลาจาก
เสือลำบาก สามทรราษฎร์ พลาดถลา
หนีออกเขตประเทศไทยไม่กลับมา
เหล่าประชา โห่ร้องก้องธรนินทร์
๓๗ ปี.. ที่ผ่าน แม้นานนัก
ยังจมปลัก หมักไถลไม่รู้สิ้น
บทเรียนสอน ย้อนหลายหนจนชาชิน
กัดกร่อนกินไทยสิ้นสุข ทุกข์ลำเค็ญ !
หวลรำพึง ถึงวีระชน เหล่าคนกล้า
คนตุลา กล้าสู้ตาย หากได้เห็น
ต้องร้องไห้ ฟูมฟาย ใจกระเด็น
ประชาธิปไตย ที่ได้เห็น .. อยู่เช่นเดิม !
.. รำลึกเหตุการณ์ ๑๔ ต.ค.๑๖
ย่าง ๓๗ ปี ..วีระชนคนตุลา
30 มีนาคม 2554 02:39 น.
ศรีสมภพ
ตะกละตะกลาม
พอแล้วนะ! ตะกละตะกลาม
กินพุงหลามย่ามใจไม่หยุดหย่อน
ปากรูเข็ม เล็มแลแม้ของร้อน
ยังขย้อน ยัดใส่ไม่เคยพอ
ยิ่งกิน .. ยิ่งหิวยิ่งโหยหา
หลงมนตรา ชูชก งกตัวพ่อ
ลืมกำพรืดลืมศักดิ์ศรีสกุลก่อ
โลภไม่พอ..ฉ้อราษฎร์บังหลวงกิน
อยากใหญ่.. อยากมี บารมีผ่อง
ข้างกายสองลูกน้องตรึม ฮึ่มทั่วถิ่น
ข้าราชการหวั่นเกรง.. นักเลงมีกิน
โลมเลียลิ้น..ถวิลหาเพิ่มบ่ายศ
ลืมคุณ.. ลืมแผ่นดินถิ่นกำเหนิด
หลงเตลิดตะลีตะลานหวานคำหยด
ประจบประแจง ตำแหน่งขอสอพลอคด
ชอบปรากฎจอทีวี..ตีหน้าใหญ่
พอเถิดนะ ! เลิกตะกละตะกลาม
ปิดนิยามแห่งเปรตทุเรศหลาย
กินแค่อิ่มลิ้มแค่พอ..เดี๋ยวก็ตาย
กินไม่คายตายท้องป่อง..ท้องคับโลง !
( นะ จะบอกไห่ ! )
ช่วยกันปราบคอรัปชั่น..
ถนนหมู่บ้านจะปูด้วยทอง !
28 มีนาคม 2554 07:31 น.
ศรีสมภพ
คำพ่อสอน
มนุษย์.. สุดสูงส่ง ยากยืนยง คงความสูง
สำอางค์ อย่างยางยูง แม้นเรืองรุ่ง ก็ราโรย
โลกสุข หรือทุกข์ท่วม ต่างไหลรวม ร่วมกันด้วย
เหือดแห้ง แล้งไห้โหย รอโชคช่วย ตายด้วยกัน
เศรษฐกิจ คิดพอเพียง.. อยู่คู่เคียง ความคงมั่น
ปรัชญา อุดมการณ์ จากสวรรค์.. ชโลมดิน
โลกนี้ มีแข่งขัน โหมสู้กัน ขั้นโหดหิน
แก่งแย่ง แข่งโกยกิน หลงลืมสิ้น ศีลธรรม
ปลาใหญ่ ไล่ปลาเล็ก เกกมะเหรก เข้ากลืนกล้ำ
ไม่พอ ต่อหนึ่งคำ ความอิ่มหนำ เริงสำราญ
กัดกิน สิ้นธรรมชาติ โลกวินาศ ขาดสะบั้น
สะสม ข่มเหงกัน พร้อมกีดกั้น เพื่อกอบโกย
วิกฤติ เศรษฐกิจโลก ทำทุกข์โศก สิ้นโชคช่วย
อิงตาม ความร่ำรวย ต้องมอดม้วย ไปด้วยกัน !
ควรคิด ผลิตผล เหมาะกับคน อย่าล้นบ้าน
ดีมานด์ สานสัมพันธ์ ซัพพลายนั้น ต้องมั่นคง
ทฤษฎี ทรงชี้ไว้ จงพอใจ ในประสงค์
อัจฉริยะ แห่งพระองค์.. ต้องมั่นคง ตรงพอดี
โลกทรุด ขุดหลุมฝัง จะเผาพัง ยังสุขขี
พอเพียง เสี่ยงไม่มี คือทฤษฎี ที่ทรงนำ
ลูกเอ๋ย.. ขอเอ่ยอ้าง เอาแบบอย่าง ช่างเลิศล้ำ
พ่อสอน วอนเจ้าทำ จงจดจำ ...นำใส่ใจ !
26 มีนาคม 2554 12:39 น.
ศรีสมภพ
คนสู้คน..คนสู้โลก
คนสู้คน..ชนสนั่นห้ำหั่นฆ่า
คนรากหญ้า กล้าแลกแหกกฎกั้น
ตูนีเซีย ถึงลิเบียสูญเสียบาน
กลุ่มยูเอ็นเห็นร่วมกัน..ปิดน่านฟ้า !
คนสู้โลก..ก็โชคร้ายไม่หยุดหย่อน
ทำโลกร้อน ย้อนเห็นเป็นปัญหา
สึนามิ แผ่นดินไหว โรงไฟฟ้า
รุนแรงกล้าผวาหนี..รังสีภัย !
คนสู้คน ใช่ต่างผล คนสู้โลก
ต้องเศร้าโศก โชกเลือดบ่าน้ำตาไหล
คนสู้คน ป่นปี้ ซี้กันไป
คนสู้โลก โลกสั่นไหว..ได้เอาคืน !
23 มีนาคม 2554 02:33 น.
ศรีสมภพ
ล้างไพ่..เล่นกันใหม่
หยุดก่อน ! อย่าร้อนเรื่อ ..เสื้อสีทั้งหลาย
เปลี่ยนข้างเล่น เห็นกันใหม่ ในวิถี
ดูพฤติกรรม ทำตัว ชั่วหรือดี
ลืมเรื่องสี มีความหลัง .. ควรยั้งพอ
หยุดขัดแย้ง แบ่งฝ่าย ไร้สติ
ควรเริ่มริ ร่วมกัน สร้างสรรค์ต่อ
หากโกรธเคือง เรื่องใด ให้รีรอ
ชาติเจ็บพอ ท้อรันทด ..หมดกำลัง !
ให้โอกาส อีกขั้วบ้าง ..สู่ฝั่งฝัน
มัวกัดกัน เพื่อนบ้านแรง แซงขึ้นฝั่ง
ไทยคือเสือ เมื่อก่อน อย่าอ่อนพลัง
ต้องหยุดยั้ง ฟังอีกข้าง..อย่างเป็นกลาง
ลืมเสื้อสี ! ที่ใส่มัน ในวันก่อน
เลิกคิดย้อน ผลัดผ่อนคลาย ไฟบ้าคลั่ง !
เห็นทางออก บอกกันต่อ พอมีทาง
เปลี่ยนรัฐบาล กันซะบ้าง .หวังกันไป
สัญญานะ ? จะหยุดกัน เริ่มวันนี้
อาจจะมี ผู้บริหาร รัฐบาลใหม่
หากไม่ดี เป็นที่หวัง อย่างตั้งใจ
ล้มกันได้ เลือกกันใหม่ ..จนได้ดี !
เตรียมล้างไพ่ ! แล้วเล่นใหม่ไม่สายแน่
มองธาตุแท้ อุดมการณ์..มั่นวิถี
ความคิดเห็นประเด็นเก่าไม่เข้าที
เปลียนวิธี สู่วิถี..ประชาธิปไตย !
หน้าส่วนตัว
1785
