10 พฤษภาคม 2554 11:28 น.
ศรีสมภพ
จากแผ่นฟ้า.. จรดแผ่นพื้น
จรดพระนังคัลแรกนาขวัญ
ราชพิธีไถหว่านโบราณเริ่ม
ปลายกรุงศรีฯ มีให้เห็น เป็นประเดิม
พืชมงคล ฝนแรกเจิม เริ่มแรกนา
พระโคคู่ รู้ลากไถถากร่อง
เทพีสอง หาบทองเงิน เทินเมล็ดกล้า
โปรยข้าวพันธุ์ หว่านประเดิมเริ่มเพลา
พระยาแรกนา นำพิธีศรีมงคล
มวลพืชพันธุ์ธัญญาเติบกล้าใหญ่
แตกกิ่งใบให้ดอกออกผลิตผล
เป็นปัจจัย ให้คงอยู่เลี้ยงผู้คน
ควรค่าล้น คนรู้ค่าแห่งกล้าพันธุ์
เก็บเมล็ดข้าว ! เข้าพิธี ที่สนามหลวง
เป็นขวัญดวงให้ข่วงนาจากฟ้านั้น
เป็นเชื้อนำ.. ทำนาหยั่งกล้าพันธุ์
เป็นพลังมั่น.. ขันแข็งแห่งจิตใจ
ดินคอยฟ้า นาข้าวเฝ้ารอฝน
โปรดบันดลฝนพรำนำน้ำให้
หล่อเลี้ยงพืช เผ่าพันธุ์อันอำไพ
เพื่อเติบใหญ่ให้ผลิตผล..เลี้ยงคนกิน !
เพื่อเติบใหญ่ให้ผู้คน ..ได้อิ่มกิน !
26 เมษายน 2554 01:15 น.
ศรีสมภพ
:
เสียงโอ้กอ้าก! ..ปากสั่นปั่นป่วนใส้
กินไม่ได้ คลื่นเหียนอาเจียนหนัก
ปากอยากเปรี้ยวเฉียวฉุนวุ่นใจนัก
สายเลือดรัก..จักกำเนิดก่อเกิดกาย
ต่อแต่นี้ มีเจ้า..เราแม่ลูก
เก้าเดือนนั้น จะพันผูกปลูกเจ้าใหญ่
อุ้มท้องเจ้า เบาจนหนักจักนำไป
ทั้งใกล้ไกลใช้สองขา..แม้ล้าลง
เฝ้าระวัง..ฟังครรภ์ทุกวันค่ำ
ข้าวทุกคำ..น้ำทุกหยดบดเป็นผง
รสเผ็ดร้อน ก่อนชอบนัก แม่จักปลง
ไม่กลืนลงกลัวเจ้าร้อน นอนดิ้นรน
แม่ร้องหวีด กรีดก้องในห้องหมอ
กุลีกุจอ บอกให้เบ่งเร่งเจ้าพ้น
ปวดสุดท้อ หมอร้องเร่งเบ่งหลายหน
แม่สุดทน จนเจ้าคลอดอย่างปลอดภัย
ยุงจะไต่ ไรจะตอมไม่ยอมพลั้ง
ต้องตื่นก่อนนอนทีหลังระวังไว้
แม้ผ่ายผอมยอมทนเลี้ยงจนใหญ่
แม่พร้อมให้ ได้ทุกอย่างไม่หวังคุณ
หวังได้เห็นเจ้าเป็นเช่นแม่คิด
มีชีวิต มีการงานอันอบอุ่น
เอาตัวรอด ปลอดภัยได้เจือจุน
รอมืออุ่น มาปิดตา..คราแม่ตาย !
เจ้าหายไป..ไม่เคยมา หาแม่เลย !
เจ้าเปลี่ยนไป ไม่มาเยือนเหมือนอย่างเคย ..
25 เมษายน 2554 11:41 น.
ศรีสมภพ
ไม่เข้าใจ ! คนเมือง เรื่องน่าเบื่อ
พฤติกรรม พร่ำเพรื่อ เหลือจะรับ
ฤๅจะสิ้น ถิ่นธรรมเคยงามสรรพ
ถูกโถมทับคับแค้น..ทั่วแผ่นดิน !
หาทางออกตรงทางเข้าที่เราร่วม
หลอมใจรวม ฝ่าฟันป้องฐานถิ่น
กอดคอคู่ สู้เคียงกายเลือดไหลริน
แค่ได้ยินเสียงศัตรู ..กู่ข้ามแดน
ไม่เข้าใจ ไม่อยากเห็น เฉกเช่นนี้
ภาพน้องพี่ ไม่มีฟังต่างคลั่งแค้น
เอาชนะ คะคาน กันสุดแสน
พร้อมตั้งแท่น ทายท้า..น่าเบื่อจริง !
เสียงปืนดัง..ฝั่งโน้นหล่นฝั่งนี้
ตูมสนั่น! สั่นปฐพีหนีวุ่นวิ่ง
วีระบุรุษชายแดน ตัวแทนจริง
นอนแน่นิ่ง..ป้องภัยให้พารา
โลงศพเด่นเห็นข้างหน้า..น้ำตาไม่หลั่ง
คนเมืองยังคลั่งแค้น ตั้งแท่นท้า
สาดโคลนขุ่นฝุ่นตลบ..กลบทหารกล้า
รอเวลา..ร่างถูกเผา ไม่เข้าใจ !
16 เมษายน 2554 12:32 น.
ศรีสมภพ
สงกรานต์ ..สมกาม
สงกรานต์..สรงกันสนานสนุก
ต่างสมสุข ทุกถิ่นไทยสถาน
ประเพณีที่งดงามแห่งตำนาน
เหล่าลูกหลานควรสานต่อ..อย่างพอดี
เล่นเลยเถิด..เตลิดกันสนั่นหน่วง
ป้ายแป้งล้วง ล่วงเกินเมินศักดิ์ศรี
ต่างเหยียบย่ำ ย่ามใจไม่ใยดี
ประเพณีสงกรานต์..หรือ สมกาม !
นุ่งเปลือยโป๊ โคโยตี้ มีกลาดเกลื่อน
ต่างลืมเลือน ประเพณีที่เลิศล้ำ
เปลี่ยนไปหมดหดหู่ใจ ไร้วัฒนธรรม
ไม่งดงาม ต่ำถ่อย..ถอยลงคลอง !
ประเพณี..ที่งามงด ก็หดหาย
ลูกหลานไทย ใหลหลงยังคงพร่อง
ทั้งผิดเพี้ยนผิดแผกแตกครรลอง
ต่างชาติจ้อง มองเห็นขัด..วัฒนธรรม
สงกรานต์.. สรงกัน ผสานสุข
ช่วยกันปลุกลูกหลาน อย่าพาลย่ำ
เปลี่ยนความคิดที่ผิดเพี้ยนเปลี่ยนพฤติกรรม
เล่นสงกรานต์ อย่าสมกาม..อย่าย่ามใจ
!
10 เมษายน 2554 01:26 น.
ศรีสมภพ
ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย
ไทยนี้รักสงบ..
เสียงเพลงชาติ..ชัดดังฟังทั่วถิ่น
ฟังจนชินแผ่นดินนี้มีสุขสม
สื่อความหมายสายเผ่าพันธุ์อันอุดม
ใครเข้าข่มยอมล้มตาย เพื่อไทยยืน
อยู่แบบพุทธสุดเยี่ยมเปี่ยมธรรมสัจจ์
ศาสน์สอนชัดขัดเกลาเราไม่ฝืน
ไม่เบียดเบียนแย่งยุดคือจุดยืน
ครองแผ่นพื้นแผ่นใจไม่บีฑา
ยังผูกรักสมัครมั่นบ้านเคียงใกล้
เราใช่ใครเคยร่วมพงศ์เหล่าวงศา
ถิ่นฐานคล้ายละม้ายคลึงถึงหน้าตา
ใยจักมา รบฆ่าฟันพวกกันเอง !
กลุ่มอาเซียน..สัญญาไว้รวมใจมั่น
เป็นเพื่อนกันประสานใจไม่ข่มเหง
ผนึกร่วมรวมผนวกพวกกันเอง
ไม่ข่มเหงอวดเบ่งกล้า และท้าทาย
แค่ปราสาท..วิหารเก่าที่เราเห็น
เปิดประเด็นเห็นแย้งแย่งกันใหญ่
ลืมสัญญาอาเซียนเขียนอย่างไร ?
ต่างอวดใหญ่ไม่เกรงกลัวหลงตัวตน
ประลองยุทธ!ทรุดทั้งสองคงมองเห็น
ผลที่เป็นใช่สร้างสรรค์นั่นเหตุผล
ต่างต้องช่วยอำนวยราษฎร์ชาติยังจน
แค่สะใจใช่เหตุผล..คนใกล้กัน
สงบศึก ! ผนึกใจอภัยเถิด
สิ่งที่เกิดเตลิดไปให้ประสาน
มาจับมือถือไมตรีดีต่อกัน
รื้อรั้วกั้นสมานใจ..ไทย-กัมพูชา !
หน้าส่วนตัว
2095
