ยามแรกเริ่มรักหวานปานน้ำผึ้ง อยูนานจึงจืดชืดไม่เหมือนเก่า อยู่ไปอีกรักขมสุดบรรเทา ดั่งบรเพ็ดเถาว์ยาวอยู่กลางใจ
ก็เกิดมาอาภัพคนจริงใจ คบกับใครไม่นานก็ผ่านหนี ไหว้วิงวอนผีสางช่วยข้าที หาคนที่จริงใจให้สักคน
นั่งแต่งกลอน ทรามๆ ตามชีวิต คอยลิขิต ทางกวี ทีมัวหมอง อยู่โดดเดี่ยว เดียวดาย ไร้คู่ครอง เป็นเศษของ กวี ที่ขี้ยา
หน้าส่วนตัว
1139
