20 พฤษภาคม 2552 18:39 น.

♥♥¯`° สกุลกา °´¯♥♥

.....เมื่อความรักถึงจุดที่สุดต่ำ
จึงต้องจำทำใจหายโศกศัลย์
แม้ต้องฝืนกลืนน้ำตาแทบจาบัลย์
แสร้งยิ้มขันใจนั้นแปรบแทบจะชา

ก็ดูเงาเราเองช่างน้อยนิด
มิอาจติดเทียบเท่าเขาดอกหนา
ในเมื่อหงส์มิคงอยู่คู่กับกา
ฤๅมีสิทธิ์คิดเทียบค่าอย่างเขาเป็น

สุดน้อยใจในชะตากาหลงถิ่น
ถูกดูหมิ่นพงศ์เผ่าว่าเน่าเหม็น
เพียงบอกรักยังลำบากสุดยากเย็น
กางปีกเด่นเช่นหงส์คงเผ่ากา

แม้จะรักเราก็รู้ดูไม่เหมาะ
หรือเป็นเพราะเคราะห์กรรมทำหนักหนา
ไม่มีสิทธิ์คิดหวังแต่แค่แลตา
ยิ่งไขว้คว้าว่าห่างยากเกินทำ

เมื่อความรักถึงจุดสุดเอื้อมถึง
จะฉุดดึงทำไมให้น่าขำ
ต้องออกห่างตามชะตายถากรรม
ของนกดำต่ำสถุลสกุลกา......

(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)