26 พฤศจิกายน 2551 19:05 น.
ศรรกรา
..........หัวใจฉัน ผ่านพ้น จนมันด้าน
มิคิดสาน รักใหม่ ให้หม่นหมอง
เธอเข้ามา สร้างความหวัง ดั่งลุกพอง
จนต้องลอง รักครั้งนี้ ถ้ามีจริง
สร้างความหวัง จนฉัน ฝันพร่ำเพ้อ
แท้ที่เธอ หยิบยื่นให้ คือไฟผิง
ใจช้ำหนอง ต้องศรรัก เธอปักยิง
เจ็บเสียยิ่ง สิ่งเธอทำ ช้ำอกเรา
ทั้งที่รู้ รักแค่ไหน ไยมองข้าม
ไม่ขอถาม ความจริง สิ่งโง่เขลา
รักของเธอ ไม่เคยพอ ใช่ขอเดา
เธอถึงเอา รักฉันเล่น เป็นเศษเดน
อาจเคยทำ บาปหนัก ต้องรักเขา
หรือว่าเรา ต้องรับทุกข์ สุดยากเข็ญ
จำต้องฝืน กลืนน้ำตา ชำระเวร
รักคนด้าน แสนชาเย็น คนเช่นเธอ
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)