30 เมษายน 2550 17:01 น.
ศรรกรา
ทำงานมาทั้งปีมีแต่เหนื่อย
ร่างกายเมื่อยเหนื่อยล้าเพราะสะสม
ตรำทำงานอาจจะมีทั้งติชม
นายนิยมหรือชังยังสู้งาน
วันที่หนึ่งพฤษภาขอลาพัก
เหนื่อยนานนักให้พักบ้างอย่าว่าขาน
เก็บแรงไว้เพื่อจะอยู่สู้กับงาน
ตามประสาที่เขาขานคนขายแรง
30 เมษายน 2550 12:07 น.
ศรรกรา
เขาเพิ่งจากไปไม่นานก็อาจเศร้า
เวลาผ่านนานเนาเศร้าจางหาย
ชีวิตยังต้องต่อสู้อีกมากมาย
เขาสบายเรายังอยู่สู้ต่อไป
ฉันยังมีรอยยิ้มพริ้มเต็มหน้า
ขอบใจเพื่อนที่อุตส่าห์มาถามไถ่
ยังสุขดีเพราะยังมีลมหายใจ
กินนอนได้ด้วยแรงใจที่เพื่อนปัน
****ขอบคุณเพื่อน ๆที่ให้กำลังใจศรรกตลอดเวลา ศรรกแข็งแรงดีขึ้นแล้วค่ะ ร่าเริงเหมือนเดิมแล้วค่ะ
28 เมษายน 2550 14:34 น.
ศรรกรา
เขาเป็นลูก ที่ดี ของพ่อแม่
ไม่เคยทำ ตัวแย่ หรือเหลวไหล
เขาเป็นพี่ และมิตรแท้ ที่จริงใจ
เขาเป็นที่ รักใคร่ คนใกล้กาย
เขาเป็นเพื่อน ร่วมงาน ที่ยอดเยี่ยม
มีน้ำใจ ที่เต็มเปี่ยม ต่อสหาย
ความขยัน และมุ่งมั่น มีมากมาย
แม้เหนื่อยหนัก ก็ไม่หน่าย คลายยินดี
งานเล็กใหญ่ แค่ไหน ไม่เคยเกี่ยง
ไม่เคยเลี่ยง มิหนำซ้ำ ทำเต็มที่
คนรอบข้าง ต่างรู้ซึ้ง ถึงไมตรี
เพราะเขามี มากล้น อยู่เต็มใจ
แต่สวรรค์ ใยแกล้ง กันเช่นนี้
ให้คนดี พลัดพราก จากไปได้
ปล่อยให้เขา จากเรา ใกล้แสนใกล้
ช่างด่วนไว เกินกว่า อาลัยลา
จงนอนพัก เถิดนะ ชั่วนิรันดร์
จงไปสู่ สรวงสวรรค์ นะต่ายจ๋า
เหนื่อยมากพอ ขอหยุด พักกายา
จงพักผ่อน นอนหลับตา ให้สบาย
ณ จากนี้ เราคงไม่ มีต่ายอยู่
แต่ให้รู้ อยู่ในใจ ไม่สลาย
แม้ต่ายจาก เขาก็จาก พรากแค่กาย
เขาไม่ตาย จากใจเรา นิจนิรันดร์
26 เมษายน 2550 10:48 น.
ศรรกรา
หากวันใด ฉันมองดาว ที่พราวฟ้า
หนึ่งในนั้น นั่นคือตา เธอใช่ไหม
ที่ระยิบ พริบแสง แข่งดวงไฟ
ณ คืนวัน ที่ฉันไร้ คนข้างกาย
หากวันใด มีลม กระทบหู
เหมือนให้รู้ ว่าเธอยัง ไม่ห่างหาย
เป็นสื่อผ่าน ให้รู้ว่า ไม่เปล่าดาย
บอกให้รู้ อยู่ข้างกาย ไม่ห่างไกล
หากวันใด ที่ฉัน ยังหงอยเหงา
ฉันจะเอา มือคล้ำอก ที่สั่นไหว
เพราะอย่างน้อย เธอก็ยัง อยู่ภายใน
อยู่ที่ใจ ของฉันนี่ ทุกเวลา
แม้ความจริง ไม่มีเธอ อยู่ที่นั่น
แต่ฉันพร้อม ต่อสู้มัน เพื่อวันหน้า
แม้ชาตินี้ ไม่สมหวัง ดังเจตนา
หวังชาติหน้า อาจสุขกว่า อย่างที่เป็น
25 เมษายน 2550 10:50 น.
ศรรกรา
อัลบั้มภาพเก่าเราเคยคู่
เปิดพลิกดูทีละหน้าทั้งซ้ายขวา
ภาพสองเราเดินเคียงกันมันติดตา
เหมือนดั่งว่าเหตุการณ์นั้นเพิ่งผ่านไป
เปิดเพลงที่สองเราเคยฟังซ้ำ
เนื้อทำนองสองเราจำขึ้นใจได้
นับจากนี้ฟังคนเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ
ฟังที่ไรต้องร้องไห้เพราะไร้เธอ
นับจากนี้ต้องทำใจไร้เธอแน่
จะรักษาความรักแท้ไว้เสมอ
จะเก็บความรู้ดีมีต่อเธอ
รู้ว่าไม่เจอเธอแน่แต่ทำใจ