13 ธันวาคม 2549 09:35 น.

อย่าหาว่าร้ายเลย

เผลอไม่ได้ จริงจริง เดี๋ยวหญิงล่อ
ด้วยปังตอ เสียที จะดีไหม
เห็นนังแจ๋ว หัวก็โผล่ โชว์ทันใด
กบาลใส เป็นตาเฒ่า เจ้าหัวงู
แค่นังแจ๋ว ใส่เสื้อหย่อน เห็นร่องอก
เฒ่าทารก ก็จะเล็ง เป็นอีหนู
นอนละเม้อ เผลอไม่ได้ ย่องไปดู
เข้าประตู นังแจ๋ว แล้วทำไร
อย่าบอกว่า ปรึกษา เพื่อหารือ
แต่นี่คือ เที่ยงคืน แล้วใช่ไหม
คุยจริงจริง เสียงซี๊ดซ๊าด เหมือนขาดใจ
แถมปูไต่ ยังวิ่งไล่ ไล้ตามตัว
อย่ามาอ้าง เลยพ่อ แม่ล่อแน่
ให้ตาแก่ ไม่มีแม้ แต่เงาหัว
จงประคอง น้องให้ดี มีติดตัว
เผลอแม่รัว ให้แหลก แจกเป็ดกิน

1402

love

comment

12 ธันวาคม 2549 15:22 น.

วอนให้เห็นใจ...ไม่ได้ตั้งใจจริงจริง

ศรรกรา

ไอ้ห้องหับงับแล้วแจ๋วจำได้
แต่ทำไมคุณผู้ชายเข้าได้หนอ
กลอนประตูหนูก็ปิดมิดชิดพอ
คุณชายก้อแอบจ้องย่องเข้ามา
แจ๋วไม่ได้ตั้งใจจริงจริงเนี้ย
เช้าก็เพลียเปลี้ยแรงทั้งแข้งขา
เห็นคุณชายอยู่ข้างนอนหลับตา
มีเพียงผ้าที่ห่มปิดแค่ชิ้นเดียว
หนูไม่ได้ตั้งใจเชื่อหนูเถิด
ไม่อยากใส่ให้บังเกิดความหวาดเสียว
คอเสื้อหย่อนเห็นร่องอกแค่นิดเดียว
คุณชายเสียวคนเดียวนะอย่าว่ากัน
ไหนไหนก็ไหนไหนคุณนายขา
เราสองคนก็มาสมานฉันท์
ผลัดกันใช้ผลัดกันชมวันเว้นวัน
ถือว่าแจ๋วโปรโมชั่นให้ท่านเอง

1091

love

comment

12 ธันวาคม 2549 12:49 น.

กี่คนที่นึกถึง.....

ศรรกรา


               สิบนิ้วประณมแนบ
กราบแทบ  ณ  เท้าทั้งสอง
ใจหนึ่งนึกไตร่ตรอง
พระคุณต้องกตัญญู
คนหนึ่งซึ่งสอนสั่ง
จวบกระทั่งมีความรู้
ให้ศิษย์ยืนหยัดอยู่
ก็เพราะครูมิใช่ใคร
สังคมจะล่มค่า
คำว่าครูยังยิ่งใหญ่
วิถีที่ก้าวไกล
แต่ครูไซร้ใจคงเดิม
ความรู้ที่ครูมี
ก็ยินดีให้ศิษย์เพิ่ม
ศิษย์ข้องครูพร้อมเติม
เพื่อส่งเสริมศิษย์ก้าวทัน
แม้เป็นเพียงเรือจ้าง
ที่เขาต่างกล่าวอ้างกัน
พอถึงที่หมายนั้น
กี่คนกันนิกถึง"ครู"

941

love

comment

12 ธันวาคม 2549 12:32 น.

ปล่อยให้รู้ด้วยตัวเอง

ศรรกรา

เธอรู้อยู่เต็มใจ
แต่มาหวังมากมายอย่างนั้น
ระหว่างความรักความผูกพัน
ไม่เหมือนกัน..น่าจะรู้ดี
ฉันเตือนเธอก็หลายครั้ง
ไม่ต้องมาหวังอย่างนู้นอย่างนี้
ไม่มีเลยที่จะเชื่อกันสักที
เมื่อดื้อดึงอย่างนี้.........
ก็ปล่อยให้เธอรู้ดีด้วยตัวเธอเอง

729

love

comment

11 ธันวาคม 2549 15:16 น.