15 ธันวาคม 2549 16:10 น.
ศรรกรา
ดื้อก็ดื้อรั้นก็รั้นยังยอมอ่อน
คนเคยร้อนผ่อนให้เย็นเป็นนิสัย
จากที่เคยถือตนจนอ่อนใจ
ต้องยอมให้ทั้งที่ไม่เคยจะทำ
มันเป็นเพราะอะไรก็ไม่รู้
ยอมทนอยู่อย่างใจเจ็บเก็บความช้ำ
แม้จะขัดความรู้สึกต้องฝืนทำ
แสร้งแกล้งขำใจสะอื้นกลืนน้ำตา
แปลกจริงหนอเพราะอะไรใยจึงเปลี่ยน
เพียงเขาเวียนให้เห็นเป็นเพ้อหา
ทำทุกอย่างแค่เห็นเราเข้านัยน์ตา
มันเรียกว่าความรักใช่ไหมคุณ
14 ธันวาคม 2549 15:17 น.
ศรรกรา
ขอโทษทีที่นับวันฉันเหมือนห่าง
เวลาว่างไม่ค่อยมีหรอกเพื่อนเอ๋ย
แต่ความรักความผูกพันยังเหมือนเคย
ว่างเมื่อไหร่แวะมาเอ่ยเหมือนเคยมา
ขอโทษที่พักนี้เวลาน้อย
คำเคยถ้อยอาจลดลงนะเกลอจ๋า
ขอเพียงเพื่อนอย่าลืมศรรกรา
มีเวลาอู้งานได้แวะมาคุย
14 ธันวาคม 2549 09:52 น.
ศรรกรา
สิบสี่ธันวาเวียนคำรบ
พี่ชายครบอีกขวบแล้วสิหนา
ทั้งเพื่อนพ้องสรวลเสและเฮฮา
ให้พี่ยามีความสุขทุกทุกปี
ให้พี่เบรฟแข็งแรงแกร่งดั่งม้า
เงินไหลมาเทมาอย่างเต็มที่
การงานก็บรรลุผลไปด้วยดี
ขอแค่มีแต่สมหวังตลอดเอย
****แฮปปี้เบิรด์เดย์นะคะคุณพี่เบรฟ
14 ธันวาคม 2549 08:50 น.
ศรรกรา
ไม่เคยรักกันใช่ไหม
ขอโทษที่เข้าใจแบบนั้น
ระหว่างความรักความผูกพัน
สรุปว่าฉันไม่เข้าใจ
ไม่อยากจะรบกวน
แต่จำต้องด่วนพูดให้ได้
ขอร้องอย่าทำดีจนเกินไป
เพราะทุกครั้งเธอทำทีไร
คนที่ร้าวใจคือฉันอยู่ทุกที
13 ธันวาคม 2549 16:11 น.
ศรรกรา
ฉันรักเธอเออก็ใช่ใครก็รู้
เห็นเธอดูไม่สนทนไม่ไหว
จึงเดินรี่ที่เธอเลยทันใด
จงเข้าใจฉันบ้างอย่างหมางเมิน
ก็อุตส่าห์ตามเธอทั่วทุกทิศ
แนบสนิทชิดใกล้ใยห่างเหิน
เธอไปไหนฉันก็ตามทุกก้าวเดิน
แค่เผอิญฉันเป็นหมาเท่านั้นเอง