21 ตุลาคม 2549 08:36 น.
ศรรกรา
แม่ส่งเจ้าเรียน ให้เพียรเขียนอ่าน
ขายที่ขายบ้าน ให้ไปศึกษา
เข้าสู่เมืองกรุง มุ่งสู่กามา
พ่อแม่รู้ว่า ลูกไม่รักดี
น้ำตาแม่หลั่ง หลังลูกหวนกลับ
วันคืนคอยนับ เก้าเดือนแล้วนี่
วันนี้ลูกเจ้า เกิดเสียที
เจ้าจะรู้ดี ใจท่านเป็นไง
21 ตุลาคม 2549 08:07 น.
ศรรกรา
อยากขอบคุณที่แสดงถึงธาตุแท้
สิ่งแย่แย่เผยออกมาให้ได้เห็น
การกระทำส่อออกมาไม่ยากเย็น
ไม่จำเป็นต้องพิสูจน์รู้ความนัย
เพียงแค่เสียเวลาไม่มากนัก
ทุกอย่างก็ประจักษ์อย่างง่ายง่าย
แค่เราห่างจากกันไม่ทันไร
ก็ปันใจให้ใครได้ทันที
และจะให้ฉันไว้ใจได้ลงหรือ
สิ่งที่ฉันหยิบยื่นคือเต็มที่
พอเสียเถอะไม่อยากฝืนเลิกกันที
ขาดแค่เธอฉันคนนี้ก็ไม่ตาย
20 ตุลาคม 2549 15:28 น.
ศรรกรา
ถ้ารู้ว่าเธอไม่มีฉันแต่แรก
คงไม่แทรกระหว่างเธอกับเขา
ถ้ารู้ว่าเธอไม่มีฉันแม้เงา
คงไม่เศร้าเหมือนวันนี้ที่ฉันเจอ
ฉันรู้แล้วอย่ามาย้ำให้ฉันเจ็บ
เธอพูดไปให้เหมือนเหน็บเจ็บเสมอ
ฉันรู้แล้วอย่ามาย้ำกันนะเออ
ฉันรู้อยู่ใจเสล่อเผลอทุกที
20 ตุลาคม 2549 13:50 น.
ศรรกรา
โปรดอย่าถามว่าฉันนั้นเป็นใคร
อย่าทวงถามอะไรไปกว่านั้น
อดีตขอให้เธอจงลืมมัน
ส่วนหนี้ฉันนั้นถือว่าเจ๊ากันไป
20 ตุลาคม 2549 11:23 น.
ศรรกรา
จะรังแกกันอย่างไรฉันไม่ว่า
จะดุด่ากล่าวหากันฉันไม่สน
จะเย็นชากันฉันฉันก็ทน
เธอจะบ่นว่าเบื่อหน้าไม่ว่ากัน
แต่ที่เธอทำไปไม่เท่านี้
เธอมาแสร้งแกล้งทำดีไปอย่างนั้น
ทั้งที่เธอเองไม่คิดจะผูกพัน
เธอบอกฉันมันแค่เหงาเท่านั้นเอง