21 พฤศจิกายน 2549 16:16 น.
ศรรกรา
เตือนตัวเองเตือนทุกวันเตือนอย่ารัก
เตือนใจนักว่าอย่ารักคนใจหิน
เตือนซ้ำซ้ำว่าอย่ารักจนชาชิน
เตือนจนสิ้นก็ยิ่งรักขึ้นทุกวัน
เธอไม่เคยรักใครใจก็รู้
ช่างหดหู่ดูเธอเห็นเป็นเรื่องขัน
รักแท้แท้แต่ที่ได้เป็นรางวัล
ทำลายฉันทำลายใจคนรักเธอ
21 พฤศจิกายน 2549 14:51 น.
ศรรกรา
ฉันนั้นให้เวลาเธอมากพอ
จะร้องขออีกครั้งคงไร้ค่า
กี่ครั้งแล้วให้โอกาสเธอเรื่อยมา
และกี่คราที่เธอไม่จะใยดี
ฉันนั้นให้เวลาเธอพอแล้ว
ใจแน่แน่วบอกว่าไม่อย่างเต็มที่
ก็ไม่แคล้วต้องใจอ่อนทุกทุกที
แค่เธอมีน้ำตาไหลใจก็รน
21 พฤศจิกายน 2549 13:29 น.
ศรรกรา
แม่จ๋า ช่วยหนูหน่อย
หนูยังน้อย พ่อจะขาย
ฆ่าหนู เสียให้ตาย
ดีกว่าให้ ขายตัวกิน
เขาวาง เงินก้อนใหญ่
บังคับกาย ขายให้สิ้น
เหมือนนก ไร้ปีกบิน
ตายแน่นิ่ง คาซ่องโสมม
**ด้านหนึ่งในสังคมไทย ที่ควรหันกลับไปดู*** เมื่อไหร่หนอเราจะเลิกซื้อ-ขายมนุษย์ด้วยกัน
***แต่งไว้เนื่องในเดือนรณรงค์การต่อต้านการทารุณกรรมเด็กและสตรี
21 พฤศจิกายน 2549 13:07 น.
ศรรกรา
อิ อิ หัวเราะไปนะไอ้เพื่อน
เอ็งก็เหมือนกันนั้นแหละอย่ามาว่า
ทำเป็นเยาะแต่ว่าใยมีน้ำตา
อกหักมากี่ครั้งแล้วไม่มีจำ
แม้ข้าจะอกหักมาซ้ำสอง
แต่ก็มองรักใหม่ไม่ถลำ
รักนี้ข้าว่าแน่จริงต้องจดจำ
คิดแล้วย้ำเอ็ง-ข้าเหมาะคู่ลงตัว
21 พฤศจิกายน 2549 09:00 น.
ศรรกรา
เมื่อวานฉันเห็นหนุ่มหน้าเกาหลี
หุ่นก็ดีตัวก็สูงน่าเข้าหา
แขนก็ล่ำอยากสอดแขนแนบกายา
สบดวงตาที่หวานซึ้งตรึงดวงใจ
เห็นชะเง้อรอใครกันหรือนี่
รีบเดินรี่เข้ามาทักตามนิสัย
เขาไม่ตอบแต่กลับยิ้มพิมพ์หัวใจ
จนภายในสั่นไหวด้วยยินดี
ใครกันหนอปล่อยเขารอจนนานนัก
ถ้าเป็นฉันไม่ยึกยักรีบตรงรี่
จะไม่ปล่อยให้รอเลยวินาที
จะยินดีเป็นฝ่ายที่รอเขามา
รอเป็นเพื่อนให้เขามาสักพัก
เขาร้องทักหนุ่มหนึ่งเดินเข้าหา
และบอกว่า อุ้ย! ชะนี ฉันขอลา
ผัวฉันมาแล้วนั่นขอบ๊ายบาย