2 ธันวาคม 2549 11:50 น.
ศรรกรา
แม้เธอใช้สองมือสื่อภาษา
ใช้ไม้เท้าแทนตาที่อับแสง
ใช้ไม้ค้ำแทนสองขาที่อ่อนแรง
มือไม่แกร่งพอจะสานยิ่งต้องการ
แค่มีใจแกร่งพอจะต่อสู้
ยืนหยัดอยู่สู้ร่างกายเป็นแรงต้าน
ความพยายามประหนึ่งเสริมเพิ่มแรงทาน
ก็อาจสานสิ่งที่ฝันได้เป็นจริง
แต่งเนื่องในวันที่ 3 ธันวาวันคนพิการสากล
คนพิการใช่ว่าร่างกายจะไม่สมบูรณ์ แค่มีใจสู้ก็สามารถฟันฝ่าอุปสรรคต่าง ๆ ไม่ต่างจากคนร่างกายสมบูรณ์ ศรรกราขอเอาใจช่วยคนพิการทุกคนค่ะ
2 ธันวาคม 2549 11:18 น.
ศรรกรา
จดหมายจากชายชราส่งหาลูก
ความพันผูกลากกลายลายอักษร
สำนวนคำร้อยด้วยความอาทร
ความอาวรณ์ส่งผ่านไปรษณีย์
ลูกอยู่ไกลป่านนี้เป็นอย่างไรบ้าง
พ่ออยู่ห่างยังรอ บ่ หน่ายหนี
หวังว่าเจ้าจะแวะบ้างอย่างไมตรี
พ่ออยู่นี่ที่เก่ารอเจ้ามา
ห้าธันวาเวียนมาหลายคราแล้ว
โอ้ลูกแก้วฤๅเจ้าลืมพ่อแล้วหนา
ผู้เฒ่ารอก็แต่ลูกด้วยน้ำตา
ยังหวังว่าสักวันเจ้าจะคืน
2 ธันวาคม 2549 08:53 น.
ศรรกรา
พระ บิดาเหล่าข้า ธานินทร์
ภู หนึ่งสากลยิน ลือลั่น
มิ เทียบองค์ภูมินทร์ นิกรสยาม
พล พลังได้เกษมสันต์ ด้วยพระภูมิพล
ภัสสรดุจนิทาฆกรส่องทั่วทิศ
วรจริตดุจอติเทพศิวสถาน
จริยวัตอุดมล้ำธรรมทาน
พระภูบาลทรงเต็มเปี่ยมพระกรุณา
ธ ทรงเยือนอฏวีที่ไกลโพ้น
บาทเปื้อนโคลนแต่ทรงมั่นอุเบกขา
ทุกย่างเหยียบเปรียบดั่งพิรุฬซา
อาบอุราเหล่าพสกชุ่มช่ำเย็น
ธันวามาสวารคำรบเจ็ดสิบเก้า
ขอน้อมเกล้าผู้ปลดพ้นความทุกข์เข็ญ
กุศลบุญใดใดได้บำเพ็ญ
ขอน้อมองค์เย็นศิระทรงพระเจริญ
1 ธันวาคม 2549 12:40 น.
ศรรกรา
ทำนอง เพลงลาวสมเด็จ
พนมหัสถ์ภัสสรสยามประเทศ คุณล้นเกศราษฎร์ล้วนระลึกมั่น
เจ้าชีวัน พระดุจตะวันให้ไออุ่นเอย
นพรัชอัจฉริยะมหาบุรุษ ทุกย่างดุจวิรุฬโปรยทั่วถิ่น
พระภูมินทร์ ดังสายฝนรินรดชื่นฉ่ำเอย
ภูมิพลมิ่งขวัญประชาราษฎร์ ทุกย่างบาทพสกพ้นความทุกข์เข็ญ
ด้วยบำเพ็ญ ล้วนชัดจัดเจนทุกกิจวัตรเอย
ภูมิพลองค์พระมหาชนก ทรงเพียรปกป้องประชาน่าเลื่อมใส
ดุจพ่อของไทย เป็นศูนย์ร่วมใจของข้าบาทเอย
ห้าธันวาเฉลิมองค์พระภูเบศร์ พระล้นเกศเหล่าพสกทั่วทุกถิ่น
ข้า ฯ เหล่าธานินทร์ ถวายชีวินพระคู่ไทยเอย
***เคยนำมาร้องในงานวันเฉลิมพระชนม์พรรษาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในโรงเรียน โดยมีคุณครูดนตรีไทยเป็นผู้บอกทำนองให้แต่ง (ศรรกราร้องเพลงไทยเดิมไม่เป็น)
1 ธันวาคม 2549 11:25 น.
ศรรกรา
มีแผลใหม่หยกหยกหน้าอกใหญ่
สะโพกไซค์ 40 ทำให้ผาย
คิ้วก็สักจมูกก็ทำงามจะตาย
ยังหาว่ากะเทยควายได้อย่างไร
ตรงไอ้นั่นฉันก็ไม่มีให้พิสูจน์
สิวเสี้ยนดูดไปหมดหน้าเลยใส
ที่เขียวเขียวคล้ำคล้ำเคลานั่นไง
ฉันลืมให้เขาโกนโธ่อย่าเมิน
ฉันมั่นใจว่าสวยใครว่าช่าง
คงแค่อ้างเพราะฉันงามดั่งหงส์เหิร
ใครที่ผ่านต่างเหลียวหลังมองกันเพลิน
คนเขาเยินว่าสวยแปลกฉันมั่นใจ