6 ธันวาคม 2549 13:04 น.
ศรรกรา
ผักบุ้งลวกจิ้มน้ำพริกปีมะโว้
แกงเทโพอุ่นซ้ำซ้ำหลายพันหน
ไข่เจียวทอดขี้แมลงสาปกลิ่นพิกล
ปลาร้าหลนจากปีก่อนยังพอมี
เอ้าเพื่อนฝูงข้าวกลางวันทานกันเถอะ
อย่าเขอะเขินทานไปให้เต็มที่
วันนี้ศรรกราแสนใจดี
ให้เพื่อนซี้อิ่มหมีและพีมัน
6 ธันวาคม 2549 12:34 น.
ศรรกรา
ขอขอบคุณ....คำพูดให้ความหวัง
ให้พลังกำลังใจอยู่เสมอ
ขอขอบคุณ....กับไมตรีของเธอ
ที่เสนอให้กับฉันยามไม่มีใคร
ขอขอบคุณ....ความหวังดี
ที่หยิบยื่นทุกทีคอยแก้ไข
ขอขอบคุณ...ความห่วงใย
ที่เธอให้ยามฉันทุกข์ตรม
แต่เธอรู้ไหมเล่า
มันไม่ช่วยบรรเทาความขื่นขม
มันยิ่งเจ็บปวด....มันยิ่งระบม
มันยิ่งทำให้ฉันจมกับความเศร้าใจ
ขอขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่าง
โปรดอยู่ห่างห่างฉันเถิดได้ไหม
เพราะสิ่งที่เธอแสดงแกล้งมีน้ำใจ
ก็เหมือนน้ำกรดรดใส่หัวใจฉันเอง
6 ธันวาคม 2549 10:01 น.
ศรรกรา
ใครกันหนอที่จะเป็นเช่นดั่งพระ
พร้อมสละความสุขใดได้ทั้งสิ้น
หากฉันทุกข์ ณ ที่ใดในแดนดิน
เพียงเขายินก็พร้อมแก้ให้แก่เรา
ใครกันหนอเป็นดั่งครูเมตตาจิต
ชี้ถูกผิดสารพัดขจัดเขลา
คอยอบรมบ่มนิสัยให้แก่เรา
ใครกันเล่าเพียรสอนเราเป็นคนดี
ใครกันหนอที่จะเป็นเช่นหมอใหญ่
ยามเจ็บไข้เอาใจใส่ไม่หน่ายหนี
คอยดูแลเราด้วยความปรานี
ให้เรามีร่างกายปลอดโรคใดใด
ใครกันเล่าจะเป็นได้ถึงเพียงนี้
ใครกันที่ทำให้กับเราได้
ใครกันหนอมีค่าล้ำคำบรรยาย
ใครคนนั้นไม่ใช่ใคร"พ่อฉันเอง"
6 ธันวาคม 2549 09:21 น.
ศรรกรา
ไม่เคยเลยจะรักเธอมากอย่างนี้
รักทั้งที่เธอมีใจให้กับเขา
รักทั้งที่เธอไม่มีใจให้เรา
รักทั้งที่เธอมีเขาเต็มดวงใจ
เจ็บก็เจ็บปวดก็ปวดก็จะรัก
จะห้ามหักไม่รักเธอหรือไม่ไหว
ปลอบประโลมเธอไม่รักช่างประไร
แต่แท้ใจก็ยังเจ็บอยู่เต็มทรวง
2 ธันวาคม 2549 17:00 น.
ศรรกรา
น้ำตาฉันมันไม่มีจะให้ไหล
เพราะมันเสียมากเกินไปในคราวนั้น
คำพูดพร่ำที่เคยเอ่ยทุกทุกวัน
มันก็พลันเงียบลงในทันที
ฉันไม่มีอะไรจะให้เสีย
อยากจะหยุดใจเพลียเพลียไว้กับที่
อยากจะหยุดคำพูดที่ดีดี
เพราะไม่มีอะไรให้คืนมา
อยากพยุงใจช้ำช้ำกลับที่เก่า
และให้ลืมภาพเขาตอนจากลา
ครั้งสุดท้ายแล้วที่จะเสียน้ำตา
หยุดคำพูดว่ารักพักแค่เธอ
หน้าส่วนตัว
1068
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟศรรกรา
