12 ธันวาคม 2549 15:22 น.
ศรรกรา
ไอ้ห้องหับงับแล้วแจ๋วจำได้
แต่ทำไมคุณผู้ชายเข้าได้หนอ
กลอนประตูหนูก็ปิดมิดชิดพอ
คุณชายก้อแอบจ้องย่องเข้ามา
แจ๋วไม่ได้ตั้งใจจริงจริงเนี้ย
เช้าก็เพลียเปลี้ยแรงทั้งแข้งขา
เห็นคุณชายอยู่ข้างนอนหลับตา
มีเพียงผ้าที่ห่มปิดแค่ชิ้นเดียว
หนูไม่ได้ตั้งใจเชื่อหนูเถิด
ไม่อยากใส่ให้บังเกิดความหวาดเสียว
คอเสื้อหย่อนเห็นร่องอกแค่นิดเดียว
คุณชายเสียวคนเดียวนะอย่าว่ากัน
ไหนไหนก็ไหนไหนคุณนายขา
เราสองคนก็มาสมานฉันท์
ผลัดกันใช้ผลัดกันชมวันเว้นวัน
ถือว่าแจ๋วโปรโมชั่นให้ท่านเอง
12 ธันวาคม 2549 12:49 น.
ศรรกรา
สิบนิ้วประณมแนบ
กราบแทบ ณ เท้าทั้งสอง
ใจหนึ่งนึกไตร่ตรอง
พระคุณต้องกตัญญู
คนหนึ่งซึ่งสอนสั่ง
จวบกระทั่งมีความรู้
ให้ศิษย์ยืนหยัดอยู่
ก็เพราะครูมิใช่ใคร
สังคมจะล่มค่า
คำว่าครูยังยิ่งใหญ่
วิถีที่ก้าวไกล
แต่ครูไซร้ใจคงเดิม
ความรู้ที่ครูมี
ก็ยินดีให้ศิษย์เพิ่ม
ศิษย์ข้องครูพร้อมเติม
เพื่อส่งเสริมศิษย์ก้าวทัน
แม้เป็นเพียงเรือจ้าง
ที่เขาต่างกล่าวอ้างกัน
พอถึงที่หมายนั้น
กี่คนกันนิกถึง"ครู"
12 ธันวาคม 2549 12:32 น.
ศรรกรา
เธอรู้อยู่เต็มใจ
แต่มาหวังมากมายอย่างนั้น
ระหว่างความรักความผูกพัน
ไม่เหมือนกัน..น่าจะรู้ดี
ฉันเตือนเธอก็หลายครั้ง
ไม่ต้องมาหวังอย่างนู้นอย่างนี้
ไม่มีเลยที่จะเชื่อกันสักที
เมื่อดื้อดึงอย่างนี้.........
ก็ปล่อยให้เธอรู้ดีด้วยตัวเธอเอง
11 ธันวาคม 2549 15:16 น.
ศรรกรา
พี่จำลา ทำหน้าที่ รับใช้ชาติ
มิวายหวาด ขลาดกังวล คนข้างหลัง
ทั้งลูกน้อย เมียรัก จักอกพัง
น้ำตาหลั่ง พรั่งพรู พี่รู้ดี
ด้วยภาระ ของชาย ชาติทหาร
วอนนงคราญ จงเข้าใจ ไม่หน่ายหนี
วานดูแล พ่อแม่ แกให้ดี
และลูกน้อย คนนี้ แทนพี่ชาย
หากพี่หมด ภาระ ลงเมื่อไหร่
จะตรงไป หาเจ้า มิห่างหาย
พี่จะคอย อยู่เรียง เคียงข้างกาย
จนวางวาย จากกัน ตามเวลา
แต่หากพี่ กลับมา แค่ซากเถ้า
ขอให้เจ้า ภูมิใจ พี่เถิดหนา
จงบอกให้ พ่อแม่ และลูกยา
พี่จากลา ด้วยหน้าที่ ชาติตระกูล
11 ธันวาคม 2549 12:28 น.
ศรรกรา
แม้จะเจ็บ แม้จะปวด แม้รวดร้าว
จำต้องยก ธงขาว ให้กับเขา
ใจไม่ด้าน จะยึดเธอ เป็นของเรา
จึงมองเขา เอาเธอไป ไกลสุดตา
ฉันลืมไป กับคำเตือน เธอเคยบอก
เธอไม่หลอก ฉันโง่เอง ดันสรรหา
แล้วไง่เล่า เจ้าของเธอ เขากลับมา
เพื่อทวงสิทธิ์ ที่ควรค่า เอากลับคืน
หน้าส่วนตัว
1091
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟศรรกรา
