14 ธันวาคม 2549 15:17 น.
ศรรกรา
ขอโทษทีที่นับวันฉันเหมือนห่าง
เวลาว่างไม่ค่อยมีหรอกเพื่อนเอ๋ย
แต่ความรักความผูกพันยังเหมือนเคย
ว่างเมื่อไหร่แวะมาเอ่ยเหมือนเคยมา
ขอโทษที่พักนี้เวลาน้อย
คำเคยถ้อยอาจลดลงนะเกลอจ๋า
ขอเพียงเพื่อนอย่าลืมศรรกรา
มีเวลาอู้งานได้แวะมาคุย
14 ธันวาคม 2549 09:52 น.
ศรรกรา
สิบสี่ธันวาเวียนคำรบ
พี่ชายครบอีกขวบแล้วสิหนา
ทั้งเพื่อนพ้องสรวลเสและเฮฮา
ให้พี่ยามีความสุขทุกทุกปี
ให้พี่เบรฟแข็งแรงแกร่งดั่งม้า
เงินไหลมาเทมาอย่างเต็มที่
การงานก็บรรลุผลไปด้วยดี
ขอแค่มีแต่สมหวังตลอดเอย
****แฮปปี้เบิรด์เดย์นะคะคุณพี่เบรฟ
14 ธันวาคม 2549 08:50 น.
ศรรกรา
ไม่เคยรักกันใช่ไหม
ขอโทษที่เข้าใจแบบนั้น
ระหว่างความรักความผูกพัน
สรุปว่าฉันไม่เข้าใจ
ไม่อยากจะรบกวน
แต่จำต้องด่วนพูดให้ได้
ขอร้องอย่าทำดีจนเกินไป
เพราะทุกครั้งเธอทำทีไร
คนที่ร้าวใจคือฉันอยู่ทุกที
13 ธันวาคม 2549 16:11 น.
ศรรกรา
ฉันรักเธอเออก็ใช่ใครก็รู้
เห็นเธอดูไม่สนทนไม่ไหว
จึงเดินรี่ที่เธอเลยทันใด
จงเข้าใจฉันบ้างอย่างหมางเมิน
ก็อุตส่าห์ตามเธอทั่วทุกทิศ
แนบสนิทชิดใกล้ใยห่างเหิน
เธอไปไหนฉันก็ตามทุกก้าวเดิน
แค่เผอิญฉันเป็นหมาเท่านั้นเอง
13 ธันวาคม 2549 09:35 น.
ศรรกรา
เผลอไม่ได้ จริงจริง เดี๋ยวหญิงล่อ
ด้วยปังตอ เสียที จะดีไหม
เห็นนังแจ๋ว หัวก็โผล่ โชว์ทันใด
กบาลใส เป็นตาเฒ่า เจ้าหัวงู
แค่นังแจ๋ว ใส่เสื้อหย่อน เห็นร่องอก
เฒ่าทารก ก็จะเล็ง เป็นอีหนู
นอนละเม้อ เผลอไม่ได้ ย่องไปดู
เข้าประตู นังแจ๋ว แล้วทำไร
อย่าบอกว่า ปรึกษา เพื่อหารือ
แต่นี่คือ เที่ยงคืน แล้วใช่ไหม
คุยจริงจริง เสียงซี๊ดซ๊าด เหมือนขาดใจ
แถมปูไต่ ยังวิ่งไล่ ไล้ตามตัว
อย่ามาอ้าง เลยพ่อ แม่ล่อแน่
ให้ตาแก่ ไม่มีแม้ แต่เงาหัว
จงประคอง น้องให้ดี มีติดตัว
เผลอแม่รัว ให้แหลก แจกเป็ดกิน