29 มกราคม 2550 13:11 น.
ศรรกรา
หน้าตาเธอ ก้อดูดี ไม่ขี้เหร่
ทำผมเก๋ สองแกละ แปะกิ๊บสวย
ใบหน้าฉาบ รอยยิ้ม ใจระรวย
แต่งหน้าด้วย ลิปแดง แก้มชมพู
สวมใส่เสื้อ ยูนิฟอร์ม ด้วยจอมใจ
มีชบา ดอกใหญ่ เหน็บในหู
เลยแวะไป ทักทาย อย่างเอ็นดู
ว่าเจ้าอยู่ ที่นี่ เหรอแก้วตา
เมื่อได้ยิน ที่เรา ได้ถามไถ่
ก็ร้องไห้ ทันที ที่ถามหา
พอสักพัก กลับหัวเราะ เยาะออกมา
ผมฉงน ในทีท่า ที่เธอทำ
ผมชะเง้อ เจอป้าย รั้วเธอเกาะ
เขียนเหมาะเจาะ ศรีธัญญา แน่งามขำ
ถ้าเธอดี กว่านี้หน่อย คงไม่ทำ
อย่าว่าผม ใจดำ ผมจำเป็น
พี่ขอลา เก็บของเก่า ของพี่ต่อ
อย่ามารอ พี่เลย ตัวพี่เหม็น
รักคนอื่น เถอะนะ แม่เนื้อเย็น
ว่าแล้วเผ่น โดดค่อม ซาเล้งแจว
29 มกราคม 2550 10:56 น.
ศรรกรา
หน้าตาเธอ ก้อไม่หล่อ แค่งั้นงั้น
แต่ใยฉัน ดันมาหลง ได้ไงหนา
เดินไหล่ห่อ งออย่างกุ้ง เหมือนลุงตา
ซ้ำเดินมา ขายังเป๋ เท่ห์ยังไง
เวลาพูด ฟังแล้วเหนื่อย เมื่อติดอ่าง
ผิวเป็นดวง เป็นด่าง หน้าเป็นไฝ
ฟันก็เขรอะ เลอะเป็นคราบ (กลิ่น) สาปฝังใน
ทั้งขี้ไคล หนาเตอะ เยอะเป็นเซ็น
ตั้งแต่แรก เจอเธอ ตรงหน้ารั้ว
ก็เธอมัว เก็บขวด จึงไม่เห็น
ทั้งกระดาษ พลาสติก ที่จำเป็น
และเดินเข็น ซาเล้ง ไม่หันมา
ตั้งแต่นั้น ฉันก็เฝ้า รอเธออยู่
ยังเฝ้าดู เธอด้วยใจ เสน่หา
ณ ที่เก่า เวลาเดิม ที่เจอมา
หลังคาแดง อย่าลืมหา มาทักทาย
26 มกราคม 2550 16:24 น.
ศรรกรา
อยากเป็นแมว คอยเคล้าเคลีย อยู่ข้างขา
อยากเป็นหมา จะสอพลอ ไม่ห่างหาย
อยากเป็นหมอน เธอนอนหนุน อุ่นสบาย
อยากเป็นสาย ลมพัด สัมผัสเธอ
อยากจะเป็น สบู่ เธอถูไถ่
อยากจะเป็น กางเกงใน ใช้เสมอ
แต่ไม่อยาก เป็นอย่างหนึ่ง เลยนะเออ
นั่นก็คือ ขี้กลากเธอ ไม่อยากเป็น
25 มกราคม 2550 17:10 น.
ศรรกรา
จะรักใคร ชอบใคร ฉันไม่ว่า
แต่ช่วยหา คนไกลตัว จะได้ไหม
อย่างน้อยก็ อย่าให้เห็น เป็นอะไร
มันบาดใจ รู้ไหม อย่าได้ทำ
จะรักชอบ อยู่ในกรอบ เพียงเท่านี้
ระริกระรี้ แบบนั้น ฉันไม่ขำ
สิ่งที่ขอ เหมือนกับว่า ฉันใจดำ
ขออย่าทำ เพียงเรื่องนั้น เท่านั้นเอง
เธอรักพี่ แต่หลี มาสีน้อง
ฉันแอบจ้อง มองมา ตาเขม่ง
พอรู้ทัน ก็พลันแสร้ง แกล้งเป็นเซ็ง
ก็ดันเล็ง เด็ก ป. 6 น้องฉันไง
25 มกราคม 2550 09:45 น.
ศรรกรา
พอได้แต่งนิทานเรื่องพ่อขอทานกับลูกชายเศรษฐี แล้วให้นึกถึงกลอนหนึ่งที่ศรรกแต่งขึ้นและเคยนำมาลง ชื่อ ขอทาน.....กะลา....หมาแก่ ซึงสามารถนำมาเชื่อมต่อได้กับเรื่องนี้ค่ะ จึงขออนุญาตลงอีกครั้ง เผื่อเพื่อน ๆ อ่านและจะได้มีอารณ์ต่อเนื่องกัน
เอาเป๋าเสื้อมารองแทนหมอนหนุน
น้ำข้าวอุ่นซดเพียงแค่แก้กระหาย
เสื่อไม่ต้องนอนกับพื้นก็สบาย
อยู่เดียวดายเอนกายราบกับพื้นดิน
สมบัติมีแค่กะลาและหมาแก่
ความอาภัพกับย่ำแย่คือทรัพย์สิน
ผิวเป็นดวงล้วนเป็นเกลื้อนคันอาจิณ
ตัวมีกลิ่นเหงื่อสาปอาบกายา
เจ้าเพื่อนซี้มีแต่หมัดคันขนาด
สุดอุดจาดดูไม่ออกบอกว่าหมา
ไม่มีขนมีแต่เห็บระลานตา
สี่บาทาเดินเหยาะเหยาะเพราะรถชน
ทั้งสองเกลอเจอกันในวันก่อน
หาที่ซุกหัวนอนริมถนน
ต่างก็มุ่งเอาตัวรอดอย่างทุรน
ทั้งหมาคนเดินทางตามวิธี
เห็นผู้คนแต่งตัวสวยทั้งนั้น
แต่คุณท่านจะเมตตาบ้างไหมนี่
ขอแค่เงินซื้อข้าวถุงหุงอย่างดี
หวังท่านมีเจียดให้บ้างเป็นทานบุญ
วันหนึ่งมีคนพบศพชายชรา
กับซากหมาที่นอนกอดก่ายหนุน
เหมือนกับซุกให้ไอร้อนรออรุณ
ให้ไออุ่นต่างผ้าห่มคืนหนาวเย็น
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟศรรกรา
หน้าส่วนตัว
899
