30 พฤษภาคม 2550 09:21 น.
ศรรกรา
ไม่คิดเลย เอ่ยลา พาให้พี่
ช้ำเพียงนี้ บอกตรงตรง ก็สงสาร
ทั้งที่รู้ พูดไป ใจแหลกราน
คิดเสียว่า ฟ้าบันดาล ให้จากกัน
หากโทษใคร ให้มาลง ตรงที่น้อง
ที่ใจหมอง ก็คิดแต่ แค่ความฝัน
เขามาก่อน ย่อมมีจิต คิดผูกพัน
มิเดียดฉันท์ รังเกียจพี่ ที่ความจน
29 พฤษภาคม 2550 15:26 น.
ศรรกรา
อกผู้ชาย อย่างเขา เท่าสามศอก
แค่หญิงหยอก บอกเท่านี้ ตีหน้าเสีย
ถ้าไม่รัก ก็ไม่หยอก บอกให้เคลียร์
เดี๋ยวจะเพลีย เลียน้ำตา อุราตรม
ใจของพี่ นี้ใหญ่ ใยใจน้อย
ทำเป็นจ๋อย เหมือนกับว่า ดื่มยาขม
แค่หยอกนิด หยิกหน่อย พลอยระบม
หนุ่มพุงกลม ใจไม่จ้อย ขี้น้อยใจ
29 พฤษภาคม 2550 10:26 น.
ศรรกรา
เวียนกบาล การเมือง เรื่องน้ำเน่า
แบ่งกอเผ่า เผากัน มันส์นักหรือ
ใช้หัวคิด อย่าปล่อยว่าง อย่างกระบือ
สะใจหรือ หากไทยด้อย ถอยเข้าคลอง
มีอำนาจ อยู่กับตน จนปัญญา
มัวกร่นด่า ว่ากัน ตามสนอง
ความเป็นไทย ไร้ซึ่ง ถึงปรองดอง
แล้วจะร้อง ป้องชาติ ได้อย่างไร
28 พฤษภาคม 2550 12:28 น.
ศรรกรา
อุตส่าห์ทน คนหยาม ว่าทรามเกียรติ
พูดส่อเสียด เดียดฉันท์ ไร้มันสมอง
สำหรับเขา เราเชย เลยเป็นรอง
เพียงแค่มอง สองมือปาด คราบน้ำตา
ยอมออมอด งดอยาก ลำบากสู้
หวังเคียงคู่ ให้ใครคิด ริษยา
ด้วยความห่าง ต่างชนชั้น ศักดินา
เจ้าจำลา หาเขา คนเท่าเทียม
27 พฤษภาคม 2550 15:26 น.
ศรรกรา
เห็นตุ๊กแก แผ่หรา ข้างฝาห้อง
ดิฉันมอง ข้องจิต คิดสังสัย
มือกุมพระ ตั้งนโม โธ่จงไกล
ขออย่าใกล้ ไปที่ชอบ เดี๋ยวตอบแทน
ภาวนา ตั้งจิต อธิษฐาน
สุดท้ายผล ดลบันดาล ตามอย่างแผน
ตุ๊กแกลาย หายวับ ไปกับแดน
โผล่ที่แขน เป็นล้มพับ กับที่นอน