15 มิถุนายน 2550 11:26 น.
ศรรกรา
รู้ตัวดี พี่จ๋า กลับมาก่อน
น้องขอวอน อ้อนพี่ อย่าหนีหาย
จะไม่ดื้อ ไม่ซนแล้ว นะพี่ชาย
อย่าเพิ่งหน่าย ส่ายหน้า แล้วลาไกล
น้องคนนี้ จะไม่ซน เป็นคนดื้อ
ถ้าอาจยื้อ มิให้พี่ หนีไปไหน
น้องจะเป็น คนดี ที่ตั้งใจ
กลับมาใหม่ คราวนี้ ไม่มีซน
14 มิถุนายน 2550 13:38 น.
ศรรกรา
รู้ตัวดี นิสัยแย่ มากแค่ไหน
อยู่ที่ใด ใครก็หน่าย ส่ายหน้าหนี
รู้ทั้งรู้ ก็ยังดื้อ เผลอทุกที
แม้คนดี ที่เรารัก ชักระอา
ก็อยากเป็น เช่นคนดี ที่ใครรัก
อยู่ที่ใด ใครอยากทัก เสียนักหนา
อยากเป็นคน ที่เขาชอบ มอบเมตตา
อยากมีค่า เท่านั้น มันก็พอ
ขอนำสาร วานส่ง เสียตรงนี้
หวังว่ามี คนเข้าใจ บ้างไหมหนอ
เพียงแค่หนึ่ง ซึ่งเข้าใจ คงมากพอ
กลับตัวใหม่ ไม่หน้างอ เป็นคนดี
14 มิถุนายน 2550 08:25 น.
ศรรกรา
มวลดอกไม้ ใส่วาง ในพานพุ่ม
ล้วนมีนัย แต่ละกลุ่ม เหล่าพฤกษา
ดอกเข็มเปรียบ เฉียบแหลม แหล่งปัญญา
ส่วนวิชา ดั่งข้าวตอก ยามต้องไฟ
ต้องรู้จัก เคารพ และนบนอบ
ยึดในกรอบ ความดี ที่ยิ่งใหญ่
ดุจมะเขือ เมื่อมีดอก อ่อนลงไป
เหมือนน้อมไหว้ คารวะ ผู้มีคุณ
จงอดทน อดกลั้น อย่างหญ้าแพรก
แม้ถูกย่ำ ซ้ำแหลก แทบติดฝุ่น
เพียงเหลือราก ยังอาจงอก เพื่อต่อทุน
ความแกร่งหนุน ให้โตใหม่ ได้อีกครา
มวลดอกไม้ น้อมมอบ สักการะ
คารวะ คุณครูเอื้อ เกื้อศึกษา
เสริมสร้างศิษย์ ให้รู้รอบ กอปรวิชา
กราบบูชา เชิดชู พระคุณครู
13 มิถุนายน 2550 13:21 น.
ศรรกรา
เอ๊ะสิบสาม มิถุนา ใครหนาเกิด
ลองพลิกเปิด ถึงได้รู้ ไม่อยู่เฉย
พี่เรไร กับอินสวน ไม่ชวนเลย
จะได้เอ่ย ป่าวก้อง เตรียมท้องรอ
ทั้งเพื่อนพ้อง น้องพี่ นี่มาแล้ว
แขกรอแก่ว แห้วกระป๋อง ไปก่อนหนอ
เม็ดก๊วยจี๊ มีให้แทะ ให้แกะรอ
นี่คงพอ ก้อเจ้าภาพ ยังไม่มา
13 มิถุนายน 2550 12:14 น.
ศรรกรา
แด่น้องสาว บ้านกลอน พี่อ้อนส่ง
ให้อนงค์ ตอบรับ กลับมาหา
เมื่อวานพี่ เฝ้าพ้อ รอกานดา
แต่นวลน้อง ไม่เข้ามา บ้านกลอนเลย
ตื่นแต่เช้า เฝ้าหน้าจอ รอจนค่ำ
แต่เจ้าทำ แบบนี้ ตีหน้าเฉย
โธ่บังอร กลอนเจ้า หายไปเลย
ไม่เหมือนเคย เขียนส่ง ลงทุกวัน
หากวันนี้ มีกลอน ตามอ้อนขอ
ตรงหน้าจอ ดั่งคิด จิตสุขสันต์
พี่จะลง ส่งความเห็น เช่นทุกวัน
ยังส่งทัน วันนี้ซะ พี่จะรอ