สูญเสีย

ศรทา

ฉัน ..
	ได้รับ ..
	สิ่งมีค่าที่สุด ..
	ในวันหนึ่ง ..
	แม้จะทุกข์แต่ซาบซึ้งถึงความหมาย ..
	หนึ่งเลือดเนื้อ หนึ่งหัวใจ หนึ่งร่างกาย ..
	ก่อวิญญาณ .. เกิดใหม่เป็นตัวตน

	ฉัน .. 
	เฝ้าทะนุถนอมกล่อมเกลี้ยง
	ฝันถึงวันได้ยินเสียงเปี่ยมสุขล้น
	สิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตคนหนึ่งคน
	กลายเป็นเหตุผลการดำรงอยู่ของฉัน

	แต่แล้ววันหนึ่ง .. 

	ฉัน ..
	สูญเสีย ..
	สิ่งที่มีค่าที่สุด ..
	สิ่งนั้น ..

	สูญเสียอย่างไม่คาดคิดคาดฝัน	
	เหตุผลแห่งการดำรงอยู่ของฉัน .. 
นับแต่นี้คืออะไร?

	.. 
	รู้ซึ้งถึงรสชาติความว่างเปล่า ..	
	ตระหนักว่าต้องยอมรับทุกเรื่องราว ..
	สูญเสีย คือเรื่องเล่าของชีวิต ..

	ตระหนักถึงเหตุผลที่ควรอยู่ ..
	ฉันควรอยู่เพื่อละทิ้งสิ่งยึดติด
	ฉันควรอยู่เพื่อชดใช้ให้ชีวิต
	ฉันควรอยู่อย่างไม่ต้องคิดถึงเหตุผล ..

	สูญเสีย คือ ชีวิต
	
	ชีวิต คือ ความว่างเปล่า 

	มันกลายเป็นตำนานอันยืนยาว

	ชีวิต คือ สูญเสีย ..

เหลือเพียง ความว่างเปล่า .. 

เท่านั้นเอง ..