31 กรกฎาคม 2546 16:51 น.
ว่าว
ภาพของคืนวันเดิมๆ
มักถูกแต่งเติม
ด้วยความรู้สึกเสียดาย
ความผูกพันที่มากความหมาย
อาจสามารถอธิบาย
ว่าเพราะเราเคยพลัดหาย
ไปจากกัน
คนดีของคืนวันเก่าๆ
ง่ายเสมอที่จะปลุกเร้า
ความไหวหวั่น
บางร่องรอยความตรึงตรา...ในครานั้น
มักลวงใจให้ผูกพันโหยหา
เรื่องยิ่งเหนือจริงเท่าไหร่
ยิ่งลวงใจได้สมจริงยิ่งกว่า
อย่าสงสัยที่วันนี้มีน้ำตา
จากการประมาณค่าที่ผิดไป
บางประเภทของความรัก
ที่ลวงใจให้เชื่อนักว่ายิ่งใหญ่
อาจเป็นเหมือนปลาตัวเล็กๆ
ที่หายไป
และเรารู้สึกคล้ายๆ
ว่าปลาวาฬตัวใหญ่
พลัดจากมือ
.........
คนโง่ไม่เคยต้องตาย เพราะความฉลาดหนึ่งหน
แต่คนฉลาด อาจตายได้เพราะความโง่หนเดียว
แค่รู้สึกขึ้นมา ว่าคนเรามักสะดุดขาตัวเองง่ายๆ
และแค่เริ่มสงสัย
ว่าใครหนอที่เป็นเหตุผลของความโง่ในใจฉันวันนี้
24 มีนาคม 2546 17:31 น.
ว่าว
ไม่ต้องหาวิธีขอบใจ
เราไม่มีอะไรติดค้างกัน
เมื่อฉันยื่นดอกไม้ให้ในวันนั้น
ก็เป็นเธอยื่นแจกันให้ฝากไว้
เมื่อฉันเอนไหล่ให้อิงแอบ
และเธอยอมแนบหน้าร้องไห้
แค่มือเปล่ายื่นให้กันวันร้างไร้
ก็เป็นเกียรติแก่ใจกันมากพอ
10 พฤศจิกายน 2544 08:18 น.
ว่าว
คงเป็นแค่สายลมผ่าน
ที่เธอไม่ต้องการจะได้
มองฉันเป็นแค่เพื่อนอยู่ร่ำไป
ไม่มองแววตาใสๆที่ความในใจแอบมี
แต่ไม่เคยคิดบอกเธอ
ยอมพร่ำเพ้ออยู่คนเดียวอย่างนี้
พอแล้วล่ะ..แค่นี้ก็ดี
เพราะรู้อยู่แล้ว..คำตอบที่ใจเธอมี
คือ..ไม่รักกัน
หน้าส่วนตัว
910
