16 พฤศจิกายน 2550 21:27 น.
ว่านจันทร์
ง่วงเอ๋ยง่วงนอน
หลับเสียก่อนดวงใจที่ไขว้คว้า
ลืมเรื่องราวต่างๆเคยผ่านมา
มากปัญาหาสารพันให้หวั่นกลัว
ตื่นเมื่อไหร่คงได้ฟื้นคืนความหวัง
ปลุกพลังแห่งดวงใจให้โชนทั่ว
จนกว่ารักจะผลิบานบนก้านบัว
จะพาตัวข้ามคืนวันบอบช้ำเอย
6 พฤศจิกายน 2550 19:46 น.
ว่านจันทร์
คนดีมีที่ไหน คนจัลไร ก็ย่ำยี
คนชั่วก็มากมี คนทำดีก็มากไป
คนรักดีกว่าเกลียด คนหยามเหยียดคงแคลงใจ
คนชอบหรือฉไน ให้ใครๆ ด่าทอตน
6 พฤศจิกายน 2550 19:37 น.
ว่านจันทร์
มองดูโลกสีสลด ไม่สดสวย
คนแทงหวยยังผิดติดตัวหลัง
แล้วอกหักช้ำรักใจเจียนพัง
ช่างชอกช้ำเพราะรักแท้มันหมางเมิน
โอ้บาปกรรมจำใจอาลัยพราก
ต้องมาจากร้างรักให้หักเหิน
จะเพียงพร่ำวาจาใดไม่อาจเพลิน
รักนั้นเดินถึงจุดจบพบทางตัน
6 พฤศจิกายน 2550 19:32 น.
ว่านจันทร์
สักวาความดีถ้าเป็นด้าย
จะสอดกายร้อยด้ายใส่รูเข็ม
ขีดชีวิตลิขิตให้ไม่ยากเย็น
ไม่ต้องเป็นผู้แพ้ทางกิเลสตน
แต่ความจริงชีวิตนี้แสนยาก
ย่อมลำบากตรากตรำทุกแห่งหน
ไม่มีหรอกเทวดามาแก้จน
เกิดเป็นคนต้องดิ้นรนสู้ทนเอย
หน้าส่วนตัว
807
