23 กรกฎาคม 2546 15:52 น.
ว่าน
รู้ว่าสักวันเธอต้องไป
แต่ไม่คิดว่าจะไกลขนาดนี้
คงนานเหลือเกินนับเป็นปี
กว่าที่เธอจะกลับมาพบกัน
ไม่กล้าเอ่ยคำรั้งเธอไว้
แต่ก็ไม่อยากให้เธอไปไกลจากฉัน
แต่ในเมื่ออนาคตเธอขึ้นอยู่กับมัน
เพราะอย่างนั้นจึงได้แต่เอ่ยคำลา
8 กรกฎาคม 2546 20:46 น.
ว่าน
เมื่อลมฝนพัดผ่าน
ดอกไม้ที่บานก็โรยร่วงหล่น
ดอกไม้อาจเหมือนใจใครบางคน
ที่ผ่านฤดูกาลก็ร่วงหล่นโรยไป
แต่หัวใจฉันยังคงที่
เหมือนที่เคยสัญญาไว้
ความทรงจำจะงดงามเสมอไป
จะหนาวร้อนเพียงไหนทำใจให้เหมือนเดิม
8 กรกฎาคม 2546 19:36 น.
ว่าน
ธารสายหนึ่งที่ไม่เคยไหลกลับ
หอบรักลับลอยไปไกลสุดสาย
หอบข้ามน้ำ ข้ามฟ้า ทะเลทราย
และสลายอยู่ที่นั่นนิรันดร
8 กรกฎาคม 2546 19:34 น.
ว่าน
จับ ฉวยคว้าข้างไหนนั้นทำได้
เห็นสิ่งใดสวยงามเอาไว้ก่อน
ปลา ตัวน้อยอยู่ในสระอย่ารีบร้อน
ค่อย ๆ ช้อนตักขึ้นอย่างเย็นใจ
สอง ใจไหวหวั่นไม่มั่นคิด
สองจิตไม่รู้จะเลือกเก็บข้างไหน
มือ หนึ่งคว้ามือหนึ่งยึดทั้งสองไว้
ระวังใจจะพลาดไปไม่ได้เลย
8 กรกฎาคม 2546 19:30 น.
ว่าน
กระ โดดเด้งดึ๋ง ๆ กลางสายลม
น้ำค้างพรกพร่างพราวบนยอดหญ้า
ต่าย ตัวน้อยเฝ้ามองดวงจันทรา
สาดส่องฟ้ายามราตรีที่งดงาม
หมาย จะให้ดวงเดือนลงมาชิด
กระโดดติดพลางนับ หนึ่ง สอง สาม
จันทร์ เลื่อนลอยคล้อยไปต่ายไล่ตาม
ถึงสามคราจึงรู้ว่าไม่คู่ควร
หน้าส่วนตัว
911
