10 กรกฎาคม 2550 01:11 น.
ว่าที่กวี
ตั้งแต่มีเธอ...เข้ามาในชีวิต
เธอได้เปลี่ยนความคิด...และมุมมองของฉัน
เธอทำให้โลกกลับมีสีสัน...และสดใสยิ่งขึ้น
เธอช่วยให้ฉันได้ฟื้น...จากความทรงจำเก่า-เก่า
เธอปลดปล่อยฉันจากความเศร้า...ของคืนวันที่เลยผ่าน
เธอทำให้วันวาน...กลับมีความหมาย
เธอช่วยขจัดฝันร้าย...ออกไปจากชีวิต
เธอเข้ามาเป็นคู่คิด...ในเรื่องราวต่าง-ต่าง
เธอทำให้ยังมีความหวัง...ในทุก-ทุกวันที่ยังหายใจ
เธอทำให้เรื่องราวร้าย-ร้าย...กลับกลายเป็นดี
เธอทำให้ฉันได้มี...ความสุขอีกครั้ง
...
ทั้งหมดที่กล่าวมา...เริ่มขึ้นตั้งแต่มีเธอ
5 กรกฎาคม 2550 12:55 น.
ว่าที่กวี
เธอมีใจให้ฉัน
หรือเป็นเพียงแค่ความผูกพัน...ในวันเหงา-เหงา
คืออะไรกันแน่...เรื่องราวระหว่างเรา
ฉันไม่เข้าใจ
เธอบอกว่าเราเป็นเพื่อนกัน
แต่ที่ให้มา...มากกว่านั้นใช่ไหม
ไม่อยากอยู่กับความคลุมเครือแบบนี้ต่อไป
เพราะอาจเผลอทำร้ายหัวใจกัน
หากเธอไม่ได้คิดอะไรมากมาย
หัวใจ...ก็คงหมดสิทธิ์ฝัน
แต่ทุกอย่างที่ส่งผ่านทางสายตาเธอนั้น
มันมากกว่าคำว่าเพื่อนที่ดี
หลงชอบตั้งแต่วันแรกที่เจอ
เพราะเธอเข้ามาสร้างความสดใสในใจดวงนี้
ที่เคยเจ็บช้ำกับเรื่องเก่า-เก่า...ก็เป็นหายดี
ช่วยบอกฉันที...ว่าใจที่จริง..เธอคิดอะไร
3 กรกฎาคม 2550 01:36 น.
ว่าที่กวี
เราเจอกัน
ในวันที่ต่างคนต่างเหงา
ต่างช่วยกันค่อย-ค่อยสร้างสายสัมพันธ์อันบางเบา
เพื่อถมคืนวันเก่า-เก่าที่อ้างว้างภายในใจ
เมื่อคนเหงาอย่างเธอ...มาเจอคนเหงาอย่างฉัน
เราช่วยเติมช่องว่างของกันและกันได้
แล้วเรื่องราวอ่อนหวานต่าง-ต่างอีกมากมาย
ก็เกิดขึ้นระหว่างใจ...ของเราสองคน
แต่เธอยังมีเขาคนนั้น
ซึ่งยังคงรักกัน...หวานฉ่ำสุขล้น
ฉันเองก็ไม่อยากให้ "เรา" ต้องทุกข์ทน
จึงขอเป็นคนที่เดินจากมา
เราเจอกัน
ในวันที่เธอรู้สึกเหนื่อยล้า
แต่ก่อนหน้านั้น...
...ฉันอยู่กับความเหงาตลอดมา
และฉันเองก็พอรู้ว่า...ควรวางตัวเช่นไร
ความสัมพันธ์ระหว่างเรา
คงดำเนินเบา-เบาต่อไปได้
แต่...ต่อจากนี้...ฉันคงต้องระวังหัวใจ
"อย่าคิดเกินเลยมากไป...จนเกินความพอดี"
ความอบอุ่นอ่อนหวานที่เธอมอบให้
จะขอเก็บรักษาเอาไว้...ในใจของฉันนี้
เพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอให้มา...
...ทำให้ฉันรู้ว่า...ความสวยงามของชีวิตยังคงมี
และที่หัวใจยังคงเต้นเป็นปรกติดี...
...ก็เพราะเธอ
หน้าส่วนตัว
1207
