4 เมษายน 2550 14:22 น.
ว่าที่กวี
อยากขอซื้อความห่วงหาอาทร
มาแต่งเติมบทตอนของชีวิตที่ขาดหาย
ขอซื้อการดูแลเอาใจใส่
มาเติมใจที่บอบช้ำเต็มที
อยากจะซื้อความรักความจริงใจ
จากใครมาห่วงใยใจดวงนี้
จะจ่ายด้วยใจทั้งดวงที่มี
และความจงรักภัคดี...
...อย่างเต็มที่จากชายหนึ่งคน
4 เมษายน 2550 12:40 น.
ว่าที่กวี
หัวใจบูด-บูด เบี้ยว-เบี้ยวของฉัน
มีใครบ้างอยากได้มันไปเก็บไว้
เหนื่อยล้าเหลือเกิน...เหมือนเดินทางมาแสนไกล
จุดหมายกลับยิ่งห่างออกไป...หัวใจอ่อนล้าเต็มที
ความฝันบุบ-บุบ เบลอ-เบลอ
กล้าพอไหมเธอ...ที่จะมาช่วยแต่งเติมฝันนี้
ช่วยดูแลรักษามันให้หายดี
เพราะเจ็บเต็มทีกับคำลวงลมปากใครบางคน
หัวใจบาง-บาง ช้ำ-ช้ำ
ต้องทนกลืนกล้ำบนโลกที่วุ่นวายสับสน
อยากอยู่ให้ไกล...คนหัวใจวกวน
มีไหมสักคนทำให้ฉันหลุดพ้นเสียที
2 เมษายน 2550 12:25 น.
ว่าที่กวี
ขอบใจเธอ...
ผู้ที่เข้าใจฉันเสมอ...ไม่ว่าเวลาผ่านนานแค่ไหน
คอยชี้แนะเรื่องราวบางอย่าง...ให้กระจ่างแก่ใจ
เหมือนคอยเป็นห่วงเป็นใย...ให้ฉันอุ่นใจได้ทุกครา
ขอบใจเธอ...
ที่คอยเตือนเมื่อฉันเผลอ...หลงผิดกับสิ่งที่คิดว่า...มีค่า
ทำให้รู้ถึงน้ำใจของคนที่อยู่ไกลตา
ให้บทเรียนที่มีราคา...และช่วยเปิดตา...ให้ฉันได้กระจ่างแก่ใจ
ขอบใจเธอ...
ที่ช่วยให้ฉันได้พบเจอมุมมองใหม่
ซึ่งใครบางคนได้พยายามปิดมุมนี้ไว้
ขอบใจที่ทำให้ฉันตาสว่างได้...ขอบใจจากใจจริง
2 เมษายน 2550 12:05 น.
ว่าที่กวี
ปิดไฟ...หลับตานอน...ไม่หลับ
เลยออกมานั่งนับดาวบนฟ้า
ดาวตกไปอีกดวงร่วงกรีดผ่านตา
จึงฝากความรู้สึกมาหาเธอ
เธอผู้อยู่แสนไกล
ความรู้สึกในใจ...บอกว่ายิ่งไกลออกไปเสมอ
เธอปิดบังความจริงบางสิ่งบางอย่าง...แต่ฉันยังหาเจอ
และใจก็ตะโกนบอกว่าเป็นเธอ...ที่หลอกลวงกัน
เธอคงนอนฝันดี
แต่...ต่อจากนี้...เธอคือฝันร้ายของฉัน
หากเธอลืมตาตื่น...ก็ขอให้หลับโดยเร็วพลัน
แล้วเธอจะซึ้งว่าฝันร้ายนั้นเป็นอย่างไร
ดวงดาวที่เรียงราย...ประดับฟ้า
ความห่วงหา...อย่าส่งถึงเธอได้ไหม
ต่อไปนี้มีแต่ความอาฆาต...ที่ฉันจะฝากไป
แล้วเธอจะซึ้งกับฝันร้าย...ผลจากที่เธอได้
...หักหลังฉัน...อีกที
หน้าส่วนตัว
776
