28 สิงหาคม 2547 11:36 น.
วุ้นเส้นต้มยำ
ได้แค่มอง..มอง..มอง..แล้วก็มอง
ก็รู้ว่าเป็ตัวสำรอง..รองจากใครคนนั้น
ก็รู้ว่าทำได้แค่มองเธอไปวันๆ
ฝัน..ฝัน..ฝัน..ทุกที..ทุกที
วันนั้นถึงวันนี้ก็ยังฝันไม่จบ
ก็พบ..พบ..พบ..อยู่ทุกวันอย่างนี้
ไม่พบเมื่อไรแทดขาดใจเลยนะคนดี
แต่ก็ฝันทุกที เฮ้อ ! แย่จัง
..ขนาดในฝันยังเป็นได้แค่ตัวสำรองเลย..
13 สิงหาคม 2547 20:59 น.
วุ้นเส้นต้มยำ
โดนหน้าตาเทพบุตรหลอกเอา
วันนี้เราเลยต้องนั่งร้องไห้
ไม่มีอีกแล้วเหลือแต่ปีศาจไร้หัวใจ
ตอบหน่อยสิว่าทำไมต้องหลอกกัน
พอกันที...จบกันที...จบตรงนี้
ไม่ต้องมีใครอีกแล้วต้องร้องไห้
เอาหัวใจไร้ความรักของเธอกลับไป
ไม่มีใครแถวนี้ที่ต้องการ
13 สิงหาคม 2547 20:42 น.
วุ้นเส้นต้มยำ
อยากหยุดเวลา...
แล้วบอกเธอว่า...ฉันเหนื่อยแค่ไหน
พอเถอะทุกอย่างที่ทำแล้วไม่มีอะไร
ตอบแทนกลับมาได้สำหรับรักที่ฉันมี
ฉันทำได้ทุกอย่าง...
ทำให้หัวใจว่างๆของเธอเต็มจนล้นปรี่
ฉันทำทุกอย่างที่รู้ว่าทำแล้วเธอรู้สึกดี
แต่ทุกครั้งทุกทีเธอทำเหมือนฉันนี้เป็นส่วนเกิน
...ไม่อยากเป็นส่วนเกินของชีวิตใคร..
12 สิงหาคม 2547 12:47 น.
วุ้นเส้นต้มยำ
พูดอะไรไม่ออก...
รู้สึกเหมือนเป็นคนนอกเวลาเธออยู่ใกล้เขา
เคยรู้สึกเข้าใจแต่วางใจไม่ได้เหมือนกัน
หนักใจขึ้นทุกวันไม่อยากให้มันเป็นอย่างนี้เลย
ออกอาการอึ้งเล็กน้อย...
เมื่อรู้ว่าทำได้แค่คอยแค่เท่านั้น
และสิ่งที่รอก็ไม่มีวี่แววกลับมาเหมือนกัน
คงต้องรออยู่อย่างนั้น...ทนรออยู่กับวันที่ไร้เวลา
9 สิงหาคม 2547 18:06 น.
วุ้นเส้นต้มยำ
หายหน้าหายตาไปเสียนาน
เพราะร่างกายไม่ทนทานต่อยุงร้าย
ได้แต่นอนซมเพื่อรักษากาย
จะได้หายจากไข้เลือดออกซะที
ในใจนั้นเอาแต่คิดถึงที่นี่
อยากรู้ข่าวคราวพี่ๆกว่าอะไรที่ไหน
อยากอ่านกลอนเพราะๆแต่ทำไม่ได้
ได้แต่ทำใจเพราะอยากแต่งกลอน
วันนี้ร่างกายหายเป็นปรกติ
แต่ใครแถวนี้ลืมเราไปกันหมดแล้วยัง
วันนี้แป้งกลับมาอยากได้กำลังใจจัง
ลืมกันหรือยัง......จ๋าชาวไทยโพ.......
++วุ้นเส้นต้มยำมารายงานตัวค่า++
หน้าส่วนตัว
957
