24 พฤศจิกายน 2547 19:08 น.
วีรยา
ลานบันไดทอดไกลสู่ปลายฟ้า
ปลายปากกาบรรจงจดจากปลายฝัน
ความทรงจำยังแจ่มชัดอยู่เช่นนั้น
งามทุกเมื่อเชื่อวัน ณ ความคิด
ห้วงคำนึงหมื่นล้านความคิดถึง
รอยคำนึงลึกซึ้งตรึงดวงจิต
การเดินทางจากชีวิตถึงชีวิต
ฟ้าลิขิตสองเราต้องพบเจอ
เพื่อรอยยิ้มจากวันนี้ถึงวันหน้า
รอยปากกายังแจ่มชัดอยู่เสมอ
ความทรงจำความคิดถึงซึ้งละเมอ
ภาพของเธอยังชัดเจนอยู่กลางใจ
....ฉันรอคอยรอคอยและรอคอย
แม้มีเหงามีหงอย..ก็ทนได้
ยังมองฟ้าอย่างมีฝันอยู่เรื่อยไป
จะวันนี้..จะวันไหน ยังมีเธอ
21 พฤศจิกายน 2547 17:18 น.
วีรยา
รอยเท้าบนผืนทราย
คลื่นซัดหายกลืนผืนดิน
ร่องรอยบนแผ่นหิน
คลื่นซัดสาดจนไร้รอย
ความฝันอันลางเลือน
กลับมาเยือนการรอคอย
ความคิดที่เลื่อนลอย
ค่อยค่อยย้อนเข้าเรื่องราว
ฤดูกาลหมุนเวียน
ลมฝนเปลี่ยนเป็นลมหนาว
ใบไม้เคยร่วงพราว
กลับผลิยอดอ่อนละมุน
ดอกไม้จากวันวาน
จึงเบ่งบานหวานอบอุ่น
ต้นหล้าที่เคยคุ้น
จึงเติบโตจนเติมเต็ม
15 พฤศจิกายน 2547 12:14 น.
วีรยา
กุหลาบของวันวานยังบานอยู่
สวยหอมทุกอณูรู้ความหมาย
วันวานยังหอมหวานมิรู้คลาย
..ดอกไม้ยังแย้มบานบนลานดิน
หอมเอยหอมดอกไม้หอม
เด็ดดอมเพียงยอมออมกลิ่น
สีหวานสดสวยรวยระริน
วันวานไม่สิ้นความทรงจำ
เมื่อลมพัดผ่านรอบรอบหอบไอฝัน
มากำนัลก่อไอรักพักดื่มด่ำ
ขอขอบคุณความรักที่ชักนำ
เกินถ้อยคำจะกล่าวพร่ำได้ดังใจ
เพราะภาพเธอโดดเด่นอยูในนั้น
ตอกสลักทุกคืนวันชัดแจ่มใส
วันหวานยังหอมหวานผ่านเลยไป
ดอกไม้ในหัวใจยิ่งเบ่งบาน
หน้าส่วนตัว
1204
