30 กันยายน 2550 16:05 น.
วิฬารน้อย
เหล่าพฤกษา พาชูช่อ ออกดอกใบ
นทีไหล รินเรื่อย มิขาดสาย
บนท้องฟ้า ปักษาบิน อยู่รำไร
ในน้ำใส มีปลาว่าย อาศัยกัน
สรรพสัตว์ กัดกินใบ ไม้ใบหญ้า
ช่างเพลินตา เพลินใจ ดั่งในฝัน
ยามทิวา ก็ยังคง มีตะวัน
และดวงจันทร์ ก็เฉิดฉาย ยามราตรี
ธรรมชาติ ช่างสดใส ยิ่งใหญ่นั้น
แต่ก็ยัง มีวัน มลายหนี
เพราะความร้อน ของโลก มาราคี
เพราะเหตุนี้ ทุกสิ่งล้วน อนิจจัง
23 กันยายน 2550 15:41 น.
วิฬารน้อย
แค่เธออ้า ปากก็เห็น ถึงลิ้นไก่
รู้ว่าใจ เธอคิด อย่างไรหนา
ที่เธอพูด เพียงฉันมอง จ้องที่ตา
ปากบอกรัก ใจบอกว่า เราเลิกกัน
คำพูดเธอ เป็นเพียง แค่ลมปาก
เธอพูดมาก บอกรักมาก แค่ความฝัน
ที่จริงแล้ว เธอคงคิด อยู่เหมือนกัน
ว่าทิ้งฉัน มันคงง่าย สบายใจ
โปรดอย่าคิด ว่าฉัน จะไม่รู้
ฉันจะดู ที่เธอพูด มันจริงไหม
เป็นคำพูด ที่เอ่ยออก มาจากใจ
หรือเล่ห์เหลี่ยม ของมารร้าย คอยร้าวราน
ถ้าเธอรัก แล้วควงเขา มาทำไม
มาเย้ยฉัน ใช่ไหม คอยถากถาง
จงอย่าเชื่อ คำลวง ของนางมาร
ลมปากของ คนหน้าด้าน อย่าเชื่อเลย...
หน้าส่วนตัว
1021
