30 พฤษภาคม 2553 17:00 น.
วิหก หลงลม
หอมกรุ่นกลิ่นกองฟางกลางท้องนา
เขียวใบหญ้าลมพัดพริ้วปลิวไสว
ก้อนเมฆน้อยลอยลิบๆมองแต่ไกล
สวยไสลงามวิจตรพิศดาร
ฝนโปรยปรายสายรุ้งคุ้งขอบป่า
สวยงามตาหลากสีที่ผสาน
กาเหว่าแว่วกู่ร้องก้องกังวาน
ผสมสานเอี้ยงน้อยคอยต่อกลอน
บัวกลางบึงสะรานแบ่งบานกลีบ
ภมรรีบเชยชมดมเกษร
นกเขาคู่หยอกเย้าเคล้าออนซอน
ตัวเมียอ้อนร้องคูอยู่คู่กัน
ฝูงยางขาวลงมาหาปลาน้อย
นางแอ่นลอยบินมาพาสุขสันข์
แดดเริ่มอ่อนสิ้นแรงแสงตะวัน
ขอบเขตขรรสีทองผ่องอำไพ
นกเริ่มบินคืนรังยังที่พัก
งดงามนักท้องนาสวยไสว
ยามเย็นย่ำสนธยาบ้านนาไพร
ดาวน้อยใหญ่ส่องแสงแข่งจัทนร์ทรา
30 พฤษภาคม 2553 12:03 น.
วิหก หลงลม
มีดบาดมือเลือดไหลยังไม่เจ็บ
โดนตอกเล็บร้อยหนยังทนไหว
เอาปืนยิงต่อหน้าฆ่าบรรลัย
ดีกว่าใจถูกย่ำช้ำเกินทน
แค้นสุอแค้นแต่แสนรักอยากหักจิตร
นอนนั่งคิดอยากตายวันหลายหน
ให้เราช้ำทำได้โอ้ใจคน
แสนหมองหม่นเจ็บปวดรวดร้าวใจ
บอกรักอยู่ดีๆมาหนีหน้า
เจ็บเป็นบ้าใจคนสุดทนไหว
ใยไม่เอ่ยจำนรรเล่าขวัญใจ
พี่ผิดไรจึงตัดขาดสำพัน
พี่ไม่มียศฐาบันดาศักดิ์
ให้น้องรักอิ่มใจให้สวนสัน
หรือตำแหน่งใหญ่โตโอ้อวดกัน
ตัวพี่นั้นไม่มีให้ได้เชยชม
หากจะให้แต่ความรักความภักดี
หากจะมีก็แต่ใจให้งามโฉม
ยามเธอทุขมีแค่ปลอบประโลม
ไร้เงินถมปรนเปรอบำเรอนาง
น้องจึงคิดห่างไกลจากใจพี่
ชั่วหรือดีไม่บอกมาพาใจหมาง
พี่เหมือนเรือร้ายร้ายไกล้อับปาง
น้องตีห่างพาใจหนีให้พี่ตรม
29 พฤษภาคม 2553 16:22 น.
วิหก หลงลม
29พฤษภาเวียนมาถึง
อวยพรซึ่งตั้งจิตรอธิฐาน
กระต่ายน้อยจงเกษมสุขสำราญ
เพศภัยพานจงอย่ามากล้ำกลาย
สุขสันวันวันเกิดครับกระต่ายใต้เงาจัทนร์ ขอให้แต่ความสุขสดชื่นทุกวัน
มีความสุขเยอะนะครับ จากวิหก หลงลมจ้า
29 พฤษภาคม 2553 10:23 น.
วิหก หลงลม
สายลมแผ่วต้องไผ่ใบละลิ่ว
สายหมอกปลิวยามอรุณกรุ่นบุผผา
แสงทองสาดส่องทั่วรั่วนภา
ได้เวลาปักษินโบยบินไป
ดอกบัวบานชูช่อล่อภมร
ผีเสื้อต้อนชมดอกพริ้วปลิวไสว
หลากสีสันบานแบ่งแข่งกันไป
สวยจับใจมวลผึ้งมีไม่รีรอ
เสียงขลุ่ยแผ่วผ่านคุ้งผ่านทุ่งกว้าง
พริ้วแผ่วครางเบาๆชวนเศร้าหนอ
ปนลมพัดลูบไล้ไผ่สีกอ
สายลมล้อหวีดหวิวปลิวไปมา
เสียงจกแจ็กจอแจแซ่งแซ่ซ้อง
กังวาลก้องอยู่ในไพรพฤกษา
เสียงหยอกล้อเป็นคู่สกุนา
บางคู่มาออดอ้อนร้องรำพัน
27 พฤษภาคม 2553 20:35 น.
วิหก หลงลม
อยากจะย้อนคืนวันที่ผันผ่าน
ที่เธอนั้นเคยอยู่คู่ปรึกษา
คอยถามไถ่ทุขสุขกันทุกเวลา
แล้วบอกว่าคิดถึงกันทุกวันคืน
ยามจะนอนอวยพรกลับให้หลับฝัน
ถึงกลางวันลืมตาอย่ามัวฝืน
ส่งข้อความหากันให้ฝันยืน
เคยสดชื่นสองเราไม่เศร้าเลย
มาวันนี้เปลี่ยนไปโอ้ใจฉัน
ขาดสะบั้นเหมือนสิ้นไร้ดวงใจเอ๋ย
สุดหว้าเหว่แสนทุขใจไม่เสบย
ยากจะเอ่ยความในให้ใครฟัง
เหมือนอยู่กลางทะเลเอ้กานัก
เปรียบถูกควักหัวใจเอาไปฝัง
แล้วยามนอนพี่อวยพรให้ใครฟัง
คิดแล้วหลั่งน้ำตาอาดูรใจ
คิดถึงเขามากเกินไปลืมไม่ลงแล้วเราจะทำอย่างไรกับตัวเองดี
หน้าส่วนตัว
2886
