25 พฤษภาคม 2553 14:38 น.
วิหก หลงลม
สุริยาแสงอ่อนก่อนลาลับ
กระทบกับเหลี่ยมภูผาพาใจหวิว
ลมโบยโบกโยกใส่ใบไม้ปลิว
แว่วหวีดหวิวดั่งเพลงบรรเลงมา
เมื่อสิ้นแสงสุรีย์ที่สาดส่อง
ฟ้าไม่หมองเพราะดาวเดือนเกลื่อนเวหา
ระยิบยับสาดแสงส่องท้องนภา
แว่วนกกากึกก้องร้องสำนวน
วิเวกแว่วเรไรก้องไพรพฤก
ยามดื่นดึกเหงาใจให้สุดหวน
ดุเหว่าแว่วดังมาข้ารัญจวน
ชะนีครวญผ่านป่ามาแต่ไกล
ท้องนภามีดาวเดือนเป็นเพื่อนชิด
แนบสนิททั้งราตรีไม่หนีไหน
โอ้ตัวเราไร้คนข้างอ้างว้างใจ
น้องอยู่ไหนอยากรู้ข่าวสาวคนดี
โทรไม่ติดปิดเครื่องเรื่องไรหนอ
เหตุผลพอบอกพี่หน่อยอย่าคอยหนี
สุขสบายไข้ป่วยช่วยบอกที
รู้ไหมพี่แสนห่วงยอดดวงใจ
ยามค่ำคืนดื่นดึกไม่นึกหลับ
เฝ้าสดับเรื่องราวสาวรู้ไหม
ถึงความหลังครั้งก่อนสะท้อนใจ
ใยทำได้ลงคอหนอใจคน
น้ำใสอุ่นไหลปราดลงอาบแก้ม
เหมือนเหล็กแหลมแทงใจวันหลายหน
แสนเจ๊บแปลบแทบขาดใจให้สุดทน
แสนหมองหม่นอ่อนใจไร้เรี่ยวแรง
ขอโทษนะครับชุดนี้แก้ไขและเพิ่มเติมนิดนึงขอบคุณพี่ไหมไทยที่เอามาลงให้ผมก่อนผมสมัครได้ครับและได้เปลี่ยนชื่อเป็น วิหก หลงลม
ผมเพื่อนใหม่เพื่อนๆทุกคนช่วยออกความเห็นหน่อยนะครับ
25 พฤษภาคม 2553 13:51 น.
วิหก หลงลม
ฝากหัวใจส่งผ่านย่านความถี่
ถึงคนดีอยู่ไกลเกินใจฝัน
เฝ้าคิดถึงงามชื่นทุกคืนวัน
โทรหากันส่งใจยังได้ยิน
ผ่านขอบคุ้งรุ้งแสงเส้นแวงโค้ง
ตัดเสีนตรงมุ่งหน้าผ่าเหวหิน
ผ่านทะเลลัดฟ้าหายุพิน
พอได้ยินเสียงนางนั่งครึ้มใจ
วันหนึ่งไดไม่โทรหาพาให้คิด
เฝ้าครุ่นคิดตราตรึงไปถึงไหน
คิดถึงน้องคนดีที่อยู่ไกล
ฝากแต่ใจส่งถึงกันทุกวันคืน
หาดวันไดโทรไม่ติดหรือปิดเครื่อง
ให้ขุ่นเคืองดวงจิตรคิดฝืนฝืน
ทรมานเช้าค่ำทนกล้ำหลืน
นั่งลุกยืนสับสนปนห่วงเธอ
หน้าส่วนตัว
1117
