29 พฤษภาคม 2553 10:23 น.
วิหก หลงลม
สายลมแผ่วต้องไผ่ใบละลิ่ว
สายหมอกปลิวยามอรุณกรุ่นบุผผา
แสงทองสาดส่องทั่วรั่วนภา
ได้เวลาปักษินโบยบินไป
ดอกบัวบานชูช่อล่อภมร
ผีเสื้อต้อนชมดอกพริ้วปลิวไสว
หลากสีสันบานแบ่งแข่งกันไป
สวยจับใจมวลผึ้งมีไม่รีรอ
เสียงขลุ่ยแผ่วผ่านคุ้งผ่านทุ่งกว้าง
พริ้วแผ่วครางเบาๆชวนเศร้าหนอ
ปนลมพัดลูบไล้ไผ่สีกอ
สายลมล้อหวีดหวิวปลิวไปมา
เสียงจกแจ็กจอแจแซ่งแซ่ซ้อง
กังวาลก้องอยู่ในไพรพฤกษา
เสียงหยอกล้อเป็นคู่สกุนา
บางคู่มาออดอ้อนร้องรำพัน
27 พฤษภาคม 2553 20:35 น.
วิหก หลงลม
อยากจะย้อนคืนวันที่ผันผ่าน
ที่เธอนั้นเคยอยู่คู่ปรึกษา
คอยถามไถ่ทุขสุขกันทุกเวลา
แล้วบอกว่าคิดถึงกันทุกวันคืน
ยามจะนอนอวยพรกลับให้หลับฝัน
ถึงกลางวันลืมตาอย่ามัวฝืน
ส่งข้อความหากันให้ฝันยืน
เคยสดชื่นสองเราไม่เศร้าเลย
มาวันนี้เปลี่ยนไปโอ้ใจฉัน
ขาดสะบั้นเหมือนสิ้นไร้ดวงใจเอ๋ย
สุดหว้าเหว่แสนทุขใจไม่เสบย
ยากจะเอ่ยความในให้ใครฟัง
เหมือนอยู่กลางทะเลเอ้กานัก
เปรียบถูกควักหัวใจเอาไปฝัง
แล้วยามนอนพี่อวยพรให้ใครฟัง
คิดแล้วหลั่งน้ำตาอาดูรใจ
คิดถึงเขามากเกินไปลืมไม่ลงแล้วเราจะทำอย่างไรกับตัวเองดี
27 พฤษภาคม 2553 08:37 น.
วิหก หลงลม
ลมระรวยลอยระรินกลิ่นบุพผา
หมู่ภุมรินเกลื่อนตาเวลาสาย
แสงแดดอ่อนลมพัดพริ้วต้องผิวกาย
หมู่ดอกไม้แข่ขันกันเรียงราย
เมฆเบาบางบดบังกลางอาทิตย์
สลวยนิดงดงามในยามสาย
ทับทิมนาชูดอกออกเรียงราย
ผกากรองตื่นสายมาแข่งกัน
กลุ่นสายหยุดรสสุคลปนน้ำค้าง
หอมไม่ส่างกุหลาบหนูชูสีสัน
พวงใหญ่ๆสีชมพูดูสราน
จำปีบานขาวผ่องเป็นยองใย
เหลืองอร่ามกลิ่นลอยไม่น้อยหน้า
เจ้าจำปาโชว์ดอกสลวยไสล
บานบุรีชูช่อช่างล่อใจ
มองไกลๆพวงครามงามจับตา
อินทนินท์บานแข่งตะแบกน้อง
งามผุดผ่องหลายหลากยากจะหา
ริมท้องทุ่งใกล้ๆไพรพนา
มวลนกกาฝูงกระรอกออกหากิน
เสียงจกเจ๊กจอแจแซ่งแซ้ร้อง
เสียงดังก้องสกุณาพาโผผิน
นกหลายหลากร้องระรัวทั่วทานินท์
สุขชีวินริมป่าพนาดร
26 พฤษภาคม 2553 13:31 น.
วิหก หลงลม
นั่งคิดถึงคนไกลใจหวาดหวั่น
เฝ้ารำพันฝันเพ้อละเมอหา
เธออยู่ไกลสุดฝันสุดพรรณา
เฝ้าฝันหาพร่ำบ่นอยู่คนเดียว
อยากมาอยู่ใกล้ๆในอ้อมกอด
บอกคิดฮอดคนอื่นใดไม่แลเหลียว
ในดวงใจมีแต่หนึ่งน้องนางเดียว
ไม่เคยเหลียวแลใครไม่สบตา
เอารูปถ่ายกอดไว้ในอ้อมแขน
เพื่อทดแทนคนไกลไผ่ฝันหา
ยามฝนตกหนาวกายไม่ร้างรา
เห็นแต่หน้าคนดีมิวางวาย
26 พฤษภาคม 2553 06:43 น.
วิหก หลงลม
ขอจุดธูปสาบานต่อศาลเจ้า
ต่อนี้เราไม่หาบ้าความรัก
เจ็บครั้งนี้ก็ยังซึ้งถึงอกหัก
ถ้าขืนรักต่อไปใจคงพัง
ยอมจำนนท์ฟ้าดินให้สิ้นสุด
จะขอหยุดไม่ขุ่นเคืองเรื่องหนหลัง
เรื่องความทุขยังถาโถมโหมประดัง
น้ำตาหลั่งอ่อนใจในตัวเอง
หน้าส่วนตัว
1317
